Chlorek cyny(IV)

Chlorek cyny(IV) (dawniej: chlorek cynowy, SnCl₄) – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i cyny na IV stopniu utlenienia.

Chlorek cyny(IV)

próbka związku bezwodnego
próbka krystalicznego pentahydratu
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) chlorek cyny(IV) lub tetrachlorek cyny Inne nazwy i oznaczenia chlorek cynowy (dawn.)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	SnCl4
Masa molowa	260,52 g/mol
Wygląd	bezbarwna dymiąca ciecz o duszącym zapachu[1]
Identyfikacja
Numer CAS	7646-78-8
PubChem	24287
Właściwości Gęstość 2,226 g/cm³[2]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie rozpuszczalny (w gorącej wodzie rozkłada się)[1] w innych rozpuszczalnikach etanol, benzen, aceton[3] Temperatura topnienia -33 – -34 °C[2][1] Temperatura wrzenia 114 °C[1][2]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[4] Niebezpieczeństwo Zwroty H H314, H412 Zwroty P P273, P280, P305+P351+P338, P310 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[4] Żrący (C) Zwroty R R34, R52/53 Zwroty S S1/2, S7/8, S26, S45, S61 Numer RTECS XP8750000 Dawka śmiertelna LD50 99 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)
Podobne związki
Inne aniony	fluorek cyny(IV) bromek cyny(IV) jodek cyny(IV)
Inne kationy	chlorek cyny(II)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Wytwarza się go w reakcji gazowego chloru z cyną. W temperaturze pokojowej jest bezbarwnym płynem, który „dymi” w kontakcie z powietrzem, wydzielając szczypiący zapach. Sól pięciowodna tworzy białożółte kryształy i rozkłada się po podgrzaniu do 56 °C^[3].

Chlorek cyny(IV) miesza się w dowolnym stosunku z czterochlorkiem węgla. Rozpuszcza również wiele substancji nieorganicznych, takich jak fosfor i jod, a także różne jodki.

Bezwodny chlorek cyny(IV) jest kwasem Lewisa i może być wykorzystywany jako katalizator kwasowy w reakcji Dielsa-Aldera^[5]. Z zimną wodą ulega hydrolizie, z gorącą ulega rozkładowi. W kwasie solnym i roztworach chlorków występuje jako SnCl₆²⁻. Skrajnie silnie drażni skórę, wydzielając w kontakcie z nią chlorowodór.

Chlorek cyny(IV) został otrzymany po raz pierwszy przez alchemika Libaviusa w 1605 roku. W trakcie I wojny światowej był używany jako broń chemiczna.

Jest materiałem wyjściowym dla związków metaloorganicznych cyny.

Zobacz też

• chlorek cyny(II)