Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chi Chi LaRue, także David Lawrence i Taylor Hudson, właśc. Lawrence David Paciotti (ur. 8 listopada 1959 w Hibbing) – amerykański reżyser, scenarzysta, producent i aktor filmów pornograficznych, DJ[3], najbogatszy wśród reżyserów filmów erotycznych dla gejów i osób biseksualnych i jeden z najbogatszych w całej branży erotycznej[4]. Jego majątek oceniany jest na kilkaset milionów dolarów[4]. Autor filmów odznaczających się dużym poczuciem humoru i fabułą, w której seks jest zwyczajnym uzupełnieniem życia bohatera, który jest jednak wykonany w każdej możliwej scenerii, sytuacji czy okoliczności[4][5]. Często pojawia się w ostatnich sekundach swoich filmów na planie zdjęciowym jako statysta[5].
 Chi Chi LaRue (2010) | |
| Prawdziwe imię i nazwisko | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Zawód |
reżyser, producent filmowy, scenarzysta, aktor pornograficzny |
| Lata aktywności |
od 1988 |
| Strona internetowa | |
Urodził się w Hibbing[1] w stanie Minnesota. Pracę rozpoczął w 1988 i od tamtej pory wyprodukował kilkaset filmów wideo. Przez dłuższy czas współpracował z wytwórnią Vivid Video. W heteroseksualnej ekranizacji porno na motywach powieści Aleksandra Dumasa Erotyczne przygody trzech muszkieterów (The Erotic Adventures of the Three Musketeers, 1992) wystąpił w roli króla Ludwika XIII.
Ściśle współpracuje z przemysłem produkującym prezerwatywy i bezwzględnie podkreśla w swoich filmach konieczność stosowania profilaktyki chorób przenoszonych drogą płciową. Część jego filmów przypomina w sekwencjach dialogów filmy oświatowo-uświadamiające o bezpiecznym seksie[6]. W 2006 zerwał ostentacyjnie współpracę z wytwórnią Vivid Video za to, że ta zaczęła dopuszczać do produkcji filmów erotycznych bez stosowania prezerwatyw przez aktorów[7][8].
LaRue jest zapraszany do audycji telewizyjnych w USA i Europie Zachodniej, w których ma okazję prezentować swój punkt widzenia na współczesną erotykę. Jest głosicielem tezy o jedności i spójności natury ludzkiej, w której seks nie może być poddawany nienaturalnym zakazom, np. celibatowi czy być eliminowany czy wykluczany z życia jednostki czy życia publicznego. Twierdzi też, że seks powinien dawać radość a nie być przymusowym obowiązkiem. Dzięki głoszonym przez siebie poglądom – mimo że występuje publicznie jako parodia kobiety, zdobył wielką sympatię pań[4], które często są obiektami wymuszeń seksualnych. W jego filmach dla gejów regularnie grają aktorki erotyczne i nie-erotyczne, które otrzymują role tolerancyjnych matek, ciotek, sióstr, koleżanek, szefowych czy urzędniczek i które nigdy nie muszą się rozbierać. Zasada ta nie obowiązuje w filmach o tematyce biseksualnej.
Oprócz produkcji filmowej działa jako właściciel firm produkujących akcesoria erotyczne dla sex-shopów[9]. Występuje w lokalach i kabaretach Minneapolis ze swoim programem artystycznym jako drag queen.
Wziął udział w teledysku Madonny „Deeper and Deeper” (1992) u boku Sofii Coppoli, Udo Kiera i Debi Mazar, dramacie The Fluffer (2001)[3], a także wystąpił w biograficznym filmie dokumentalnym Sagat (2011)[10] z François Sagatem, Christophe’em Honoré i Bruce’em LaBruce’em.
25 października 2012 znalazł się wśród gości na uroczystości 50. urodzin kanadyjskiego producenta i reżysera filmowego Davida Furnisha, męża Eltona Johna[11].
| Rok | Nagroda | Kategoria | Film |
|---|---|---|---|
| 1990 | Gay Erotic Video Award | Najlepszy reżyser[12] | The Rise (1990) |
| Najlepszy wykonawca nie biorący udziału w scenach seksu[12] | More of a Man (1989) | ||
| Dave Award | Najlepszy wykonawca nie biorący udziału w scenach seksu[12] | ||
| Najlepsze wideo[12] | |||
| 1991 | AVN Award | Najlepszy wykonawca nie biorący udziału w scenach seksu[13] | |
| Najlepszy reżyser – wideo gejowskie[13] | The Rise (1990) | ||
| 1992 | Gay Erotic Video Award | Najlepszy reżyser[12] | Songs in the Key of Sex (1991) |
| 1993 | AVN Award | Najlepszy reżyser – wideo gejowskie[13] | |
| Gay Erotic Video Award | Najlepsze specjalne wideo[13] | Chi Chi LaRue's Hardbody Video Magazine (1992) | |
| Najlepsza popijawa płci[13] | Valley of the Bi Dolls (1992) | ||
| 1994 | Najlepsza rola[12] | Revenge of the Bi-Dolls (1992) | |
| 1995 | Najlepszy reżyser[12] | Idol Country (1994) | |
| 1999 | Grabby Award | Wall of Fame[12] | – |
| Najlepsze wszystkie sceny seksu wideo[12] | Link 2 Link (1999) | ||
| Najlepszy reżyser[12] ex aequo z Kristenem Bjornem | – | ||
| Najlepsze etniczne wideo[12] | Black Balled 2 (1998) | ||
| 2000 | Grabby Award | Najlepsze wideo[14] | Echoes (1999) |
| Najlepszy reżyser[14] | |||
| 2001 | GayVN Award | Najlepszy reżyser[13] | |
| 2002 | Najlepszy reżyser – biseksualne wideo[13] | Mile Bi Club (2001) | |
| 2003 | Najlepszy reżyser[12] | Deep South: The Big and the Easy Part 1 (2002) i Part 2 (2002) | |
| 2006 | Najlepszy reżyser[12] | Wrong Side of the Tracks Part One (2005) i Part Two (2005) | |
| Grabby Award | Najlepszy reżyser[15] | ||
| 2009 | GayVN Award | TrailBlazer[13] | – |
| 2010 | TLA Gay Award | Reżyser roku[16][17] | – |
| 2011 | Cyber Socket | Najlepsza osobowość | – |
| 2012 | Najlepsza osobowość | – | |
| 2013 | Hotrods Awards (Londyn) | Ogólne osiągnięcie życiowe[18] | – |
| Najlepszy reżyser[18] | – | ||
| 2015 | Raven’s Eden Award | Aleja Sław (Hall of Fame)[19] | – |
| 2017 | Str8UpGayPorn Award | Najlepszy powrót[20] | – |
| 2018 | GayVN Award | Najlepszy reżyser filmu fabularnego[21] | Earthbound: Heaven to Hell 2 (2017) |
| 2019 | GayVN Award | Najlepszy reżyser filmu niefabularnego (z Tonym Dimarco)[22] | Love & Lust in New Orleans (2018) |
| AVN Award | Najlepszy butik[23] | – | |
| Grabby Award | Najlepszy reżyser całego seksu[24] | Black on White (2018) | |
| 2020 | Special Stiletto Award | Evolution Wonderlounge Hall of Fame[25] | – |
| 2021 | Fleshbot Awards | Reżyser roku[26] | – |
| 2022 | AVN Award | Najlepsza sieć detaliczna — mała[27] | – |
| Cybersocket Award | Cybersocket Legacy Award[28] | – | |
| Grabby Award | Najlepszy reżyser całego seksu[29] | Tales from the Locker Room 2 (2021) | |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
