Loading AI tools
polski piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cezary Stefan Wilk (ur. 12 lutego 1986 w Warszawie) – polski piłkarz, występujący w latach 2005–2018 na pozycji pomocnika.
 Cezary Wilk (2012) | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Cezary Stefan Wilk | ||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 lutego 1986 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
183 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[infobox 1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Cezary Wilk piłkarską karierę rozpoczynał w stołecznej Polonii. Latem 2005 roku warszawski klub zaoferował mu podpisanie kontraktu, jednak piłkarz wybrał propozycję Korony Kielce i stał się zawodnikiem beniaminka Ekstraklasy. Ze względu na brak miejsca w pierwszym składzie w rundzie jesiennej sezonu 2006/2007 przebywał na wypożyczeniu w ŁKS-ie. Po powrocie do Kielc, stał się podstawowym zawodnikiem swojego zespołu i jego ważną częścią, a w sezonie 2008/2009 swoimi dobrymi występami pomógł mu, po roku banicji, powrócić do gry w najwyższej polskiej klasie rozgrywkowej. W lipcu 2010 roku przeszedł do Wisły Kraków, z którą wygrał rozgrywki Ekstraklasy w sezonie 2010/2011. Karierę piłkarską zakończył w Hiszpanii, w latach 2013–2018 reprezentując barwy Deportivo La Coruña i Realu Saragossa.
Wilk grał w młodzieżowych reprezentacjach Polski. W drużynie U-21 zaliczył 11 występów i strzelił jednego gola. W reprezentacji do lat 23 zadebiutował we wrześniu 2009 roku w spotkaniu przeciwko Walii. W sumie zagrał w niej siedem razy, strzelając jedną bramkę. 10 grudnia 2010 roku zadebiutował w pierwszej reprezentacji Polski, w meczu z Bośnią i Hercegowiną.
Cezary Wilk urodził się 12 lutego 1986 roku. Jego ojciec Sławomir był kolarzem i początkowo swoją pasją zaraził również syna. Młody Wilk, będąc we wczesnym wieku przedszkolnym wystartował w wyścigu na sto metrów. Wygrał go, jednak zarzucono mu, że nie miał numeru startowego, co spowodowało, że nie znalazł się nawet na podium[1]. Ojciec Wilka pracował również jako dziennikarz – przebywał m.in. na XXVII Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Sydney w 2000 roku, gdzie był polskim korespondentem[2].
Wilk tak jak większość juniorów Polonii Warszawa uczęszczał do klasy sportowej w Zespole Szkół Sportowych nr 72, co w dużym stopniu pomagało trenerom w prowadzeniu treningów i integracji zespołu. Żaden z chłopców nie miał problemów z nauką[3].
Wiosną 1993 roku Wilk zobaczył ogłoszenie w gazecie o naborze do Polonii Warszawa. Wraz z ojcem udał się do klubu. Ówczesny opiekun grup młodzieżowych, Henryk Misiak stwierdził, że Wilk musi poczekać jeszcze trzy lata, ponieważ tak małych chłopców nie przyjmuje[1]. Rozmowę zobaczył Piotr Strejlau, trener rocznika 1983, który pozwolił młodemu piłkarzami rozpocząć treningi z prowadzoną przez niego drużyną. Zajęcia z chłopcami o trzy lata starszymi wywarły duży wpływ na Wilka[1]. Codziennie musiał grać z zawodnikami większymi i silniejszymi od siebie. Był również na innym etapie edukacji szkolnej. Na pierwszym juniorskim obozie miało nastąpić zaprzysiężenie na piłkarza Polonii. Należało złożyć podanie o przyjęcie do klubu. Starsi koledzy szybko je napisali, jednak Wilk nie potrafił tego zrobić. Udało mu się jednak wybrnąć z sytuacji ponieważ na zgrupowaniu przebywała również jego siostra i to ona napisała podanie, które młody Wilk jej podyktował[1].
W połowie lipca 2005 roku Wilk wystąpił na turnieju finałowym mistrzostw Polski juniorów starszych, gdzie jego zespół zdobył srebrny medal[4], a on został najlepszym pomocnikiem imprezy[5]. Przed sezonem 2005/2006 Polonia zaproponowała Wilkowi półzawodową umowę (część pensji uzależniona od liczby występów w pierwszej drużynie), zawodnik rozpoczął treningi z pierwszym zespołem, a w drużynie chętnie go widział trener Dariusz Kubicki[3][5][6]. Wilk chciał grać w Polonii, klub nie wykazał jednak determinacji, by zatrzymać go w drużynie. Ówczesny prezes Polonii, Jan Raniecki, stwierdził, że "takich piłkarzy jak Wilk to w Warszawie i okolicach jest na pęczki"[1], dodatkowo zainteresowanie nim wyraziły również Amica Wronki i Korona Kielce[5]. 3 sierpnia Wilk pojawił się na treningu kielczan[5] i kilka dni później podpisał kontrakt z beniaminkiem Ekstraklasy[7][martwy link].
Wilk w Koronie zadebiutował 21 września 2005 roku w spotkaniu pucharu Polski z Mazowszem Płock[8][martwy link]. Pojawił się wówczas na boisku w 49. minucie za kontuzjowanego Przemysława Cichonia i do końca pojedynku grał na nietypowej dla siebie pozycji – prawego obrońcy[8]. 15 października 2005 roku zadebiutował w polskiej Ekstraklasie, pojawiając się na ostatnie cztery minuty w wygranym 3:0 meczu z Górnikiem Zabrze[9][martwy link]. Jedenaście dni później zagrał od pierwszych minut w rewanżowym meczu drugiej rundy pucharu Polski z Mazowszem Płock[10][martwy link]. Następnie kilkukrotnie pojawiał się w końcówkach meczów ligowych. 10 grudnia w spotkaniu Ekstraklasy z Odrą Wodzisław Śląski Wilk wyszedł w podstawowym składzie[11][martwy link]. W 74 minucie został ukarany drugą żółtą, a w konsekwencji czerwoną kartką[12]. W sezonie 2005/2006 Wilk wystąpił łącznie w siedmiu meczach (czterech w Ekstraklasie i trzech pucharu Polski)[13]. W żadnym z nich nie wpisał się na listę strzelców. Korona zajęła w lidze wysokie piąte miejsce[14], zaś w pucharze Polski dotarła do półfinału w którym nie sprostała Zagłębiu Lubin[15].
Oficjalne występy w sezonie 2006/2007 Wilk rozpoczął od spotkania szóstej kolejki Ekstraklasy w której zagrał osiem minut przeciwko Górnikowi Łęczna[16]. 24 października 2006 roku wystąpił w wygranym 5:0 spotkaniu pucharu Polski z Górnikiem Zabrze[17][18][martwy link]. W rundzie jesiennej nie dostawał wielu szans na pokazanie swoich umiejętności. Parę środkowych pomocników tworzyli najczęściej Mariusz Zganiacz i Brazylijczyk Hermes Neves Soares. W grudniu 2006 roku wraz z Pawłem Królem, innym zawodnikiem Korony przebywał na treningu Odry Wodzisław. Działacze śląskiego klubu nie zdecydowali się jednak na transfer, tłumacząc swoją decyzję, tym, że Wilk był wówczas jeszcze młody, a zespół poszukiwał graczy z doświadczeniem, którzy mogliby pomóc Odrze w utrzymaniu się w lidze[19].
8 stycznia 2007 roku Wilk został wypożyczony na pół roku do beniaminka Ekstraklasy, ŁKSu Łódź[20][martwy link]. W jego barwach zadebiutował oficjalnie 24 lutego w spotkaniu pucharu Ekstraklasy z Legią Warszawa[21]. Ówczesny trener ŁKS-u, Marek Chojnacki ufał młodemu pomocnikowi i regularnie wystawiał go w podstawowym składzie swojego zespołu. Wilk prezentował się dobrze, jednak jego ostra gra powodowała, że często karany był żółtym kartkami. 22 maja 2007 roku wystąpił przez pełne 90 minut w meczu z Koroną Kielce[22]. Między innymi z powodu jego dobrej postawy ŁKS pokonał wówczas kielczan 2:1. Na wypożyczeniu w Łódzkim Klubie Sportowym Wilk rozegrał łącznie 16 meczów[23] (14 w Ekstraklasie) i był ważnym ogniwem zespołu który w tabeli zajął na koniec sezonu dziewiątą lokatę[24]. W czerwcu 2007 roku przebywał jeszcze z ŁKSem na zgrupowaniu w Stanach Zjednoczonych[25].
Latem 2007 roku Wilk powrócił do Kielc i 19 czerwca pojawił się na pierwszym treningu Korony przed kolejnymi rozgrywkami[26][martwy link]. Sezon 2007/2008 rozpoczął od występów w zespole Młodej Ekstraklasy. 5 sierpnia strzelił w 90 minucie gola który dał drużynie zwycięstwo nad Lechem Poznań[27]. W pierwszych czterech kolejkach czterokrotnie został ukarany żółtym kartonikiem[28]. Jego dobra postawa w Młodej Ekstraklasie sprawiła, że regularnie grywał w rozgrywkach pucharu Ekstraklasy. Jesienią trzykrotnie pojawił się również na boiskach Ekstraklasy[28].
W rundzie wiosennej Wilk zdobył zaufanie trenera, Jacka Zielińskiego i zaczął regularnie grać w podstawowym składzie Korony[28]. Był pewnym ogniwem kieleckiej drużyny[29]. Duet środkowych pomocników tworzył najczęściej z Mariuszem Zganiaczem. Ostatecznie sezon 2007/2008 zakończył z czternastoma ligowym występami na koncie[28]. Korona po raz kolejny uplasowała się w czołówce tabeli Ekstraklasy i zajęła szóste miejsce[30]. W pucharze Polski odpadła w 1/8 finału[31], zaś w pucharze Ekstraklasy w fazie grupowej[32]. Z powodu ujawnienia w kieleckim klubie korupcji, Korona została karnie zdegradowana do nowo utworzonej pierwszej ligi[33].
Na początku sezonu 2008/09, po karnej degradacji Korony do nowo utworzonej I ligi[34] z klubu odeszło kilku kluczowych zawodników[35]. Również Wilk był zdeterminowany do zmiany barw klubowych. Złożył do Wydziału Gier PZPN wniosek o rozwiązanie kontraktu z winy klubu, a jego zatrudnieniem zainteresowana była Cracovia[36]. Zmienił jednak swoją decyzję i podpisał z Koroną nowy, trzyletni kontrakt[37]. Do gry na środku pomocy kandydował Wilk, Mariusz Zganiacz i Tomasz Nowak. Ówczesny trener kieleckiego zespołu, Włodzimierz Gąsior ufał pierwszym dwóm. Korona pierwsze trzy mecze nowego sezonu przegrała, jednak później spisywała się coraz lepiej i na koniec rundy jesiennej zajmowała trzecie miejsce. Wiosną Wilk był piłkarzem od którego trenerzy rozpoczynali ustawianie podstawowego składu[38]. W każdym meczu był wyróżniającym się zawodnikiem[38]. Bardzo dobrze wywiązywał się z zadań, które przed nim stały[38]. Odbierał dużą liczbę piłek, a później dokładnymi podaniami rozpoczynał akcje ofensywne Korony[38]. Często próbował również uderzeń z dystansu. Po jednym z nich w meczu z Turem Turek Wilk zdobył gola. Bramka zapewniła Koronie bardzo ważne zwycięstwo[39]. Ostatecznie kielecki zespół uplasował się na trzecim miejscu w tabeli, dającym prawo gry w barażach o Ekstraklasę[40]. Te jednak się nie odbyły[41], ponieważ dzięki decyzji Komisji ds. Nagłych PZPN Korona uzyskała bezpośredni awans[42]. Wilk wystąpił w trzydziestu spotkaniach i strzelił jednego gola[43].
Przed sezonem 2009/2010 do Korony z wypożyczenia wrócił Krzysztof Gajtkowski[44]. Kontrakt podpisał również Paweł Buśkiewicz[45], zaś pod koniec sierpnia do zespołu dołączył Aleksandar Vuković[46]. W pierwszej kolejce spotkań w meczu z Polonią Warszawa Wilk pojawił się na boisku w drugiej połowie, a w 84 minucie ustalił wynik pojedynku na 4:0[47]. Była to jego pierwsza bramka na boiskach Ekstraklasy. Mimo udanego początku rozgrywek parę środkowych pomocników w następnych czterech meczach tworzyli najczęściej Mariusz Zganiacz wraz z Edim Andradiną[48]. 11 września wystąpił od pierwszej minuty w spotkaniu z Odrą Wodzisław Śląski i od tamtego czasu regularnie pojawiał się w wyjściowym składzie Korony. 26 września zdobył gola na wagę zwycięstwa z Piastem Gliwice[49][50]. Następnie trafiał również do siatki Dolcanu Ząbki[51], Lechii Gdańsk[52] i Zagłębia Lubin[53]. W rundzie jesiennej był najlepszym pomocnikiem Korony; doskonale radził sobie w odbiorze piłki[54][55]. Wiosną nie utracił miejsca w wyjściowym składzie i regularnie grał przez 90 minut. W meczu z GKS–em Bełchatów otrzymał ósmą żółtą kartkę i musiał pauzować w spotkaniu z Arką Gdynia. Jego miejsce w kadrze na to spotkanie zajął Artur Jędrzejczyk[56]. Powrócił na pojedynek z Legią i tak jak cały zespół zaprezentował się dobrze[57]. Łącznie zagrał w 23 meczach Ekstraklasy, a kielecki klub uplasował się na szóstym miejscu w tabeli[58]. Wilk przez cały sezon grał na swoim wysokim poziomie, dlatego był bardzo pewnym punktem Korony[59].
22 lipca 2010 roku Korona poinformowała, że Wilk przejdzie do Wisły Kraków[60]. Następnego dnia zawodnik podpisał z krakowskim klubem 4-letni kontrakt[61]. Wilk zadebiutował w Wiśle 8 sierpnia w spotkaniu eliminacji Ligi Europy z Qarabağ Ağdam, na boisku pojawił się po przerwie, zastępując Dragana Paljicia. Trzy dni później zagrał po raz pierwszy w barwach "Białej Gwiazdy" w Ekstraklasie[62]. W trzeciej kolejce Ekstraklasy, w spotkaniu z Widzewem wystąpił po raz pierwszy w podstawowym składzie Wisły zastępując kontuzjowanego Radosława Sobolewskiego[63]. Zagrał w tym meczu bardzo dobrze[64]. 17 września w ligowym meczu przeciwko swojej byłej drużynie Koronie Kielce zdobył swoją pierwszą bramkę dla "Białej Gwiazdy", skutecznie dobijając do bramki odbitą wcześniej od słupka piłkę po strzale Pawła Brożka[65]. 12 listopada Wilk zdobył swoją drugą bramkę w barwach Wisły w Ekstraklasie, ustalając wynik spotkania z Legią Warszawa na 4:0[66]. Pomimo tego, że Wilk w rundzie jesiennej nie zawsze wychodził na boisko w podstawowym składzie „Białej Gwiazdy", to gdy pojawiał się już na murawie, wnosił wiele pozytywnego do gry Wisły[64]. Dobre występy na pozycji defensywnego pomocnika zaowocowały powołaniem do pierwszej reprezentacji Polski, a trener Wisły Robert Maaskant będąc gościem programu telewizyjnego „Liga+ Extra” umieścił Wilka w składzie optymalnej, jego zdaniem, drużyny Polski na EURO 2012[67].
W meczu sparingowym przed rundą wiosenną z norweskim Aalesunds FK, decyzją trenera Wisły, Wilk po raz pierwszy pełnił funkcję kapitana drużyny. Maaskant argumentował ten wybór tłumacząc, że Wilk ma doskonałą osobowość aby pełnić tę ważną rolę[68]. W pierwszym meczu ligowym rundy wiosennej z Arką Gdynia, pierwszy raz kapitanował Wiśle w meczu o punkty, w zastępstwie pauzującego za kartki Radosława Sobolewskiego[69]. Po powrocie do składu Sobolewskiego, Wilk zagrał w następnym meczu pojawiając się na boisku jako rezerwowy, a kolejne dwa spotkania ligowe spędził na ławce rezerwowych[62][70][71]. 4 kwietnia w meczu z Koroną Kielce strzelił samobójczą bramkę w trzeciej minucie doliczonego czasu gry, która kosztowała Wisłę utratę prowadzenia, mecz zakończył się remisem[72]. Dwie żółte kartki zobaczył w tym meczu Radosław Sobolewski i z powodu ich nadmiaru musiał pauzować w następnym meczu z GKSem Bełchatów. W wyjściowym składzie „Białej Gwiazdy” zastąpił go Wilk, który zdobył w tym spotkaniu swoją trzecią bramkę w sezonie[73]. Kolejne dwa mecze Wisła przegrała, a Wilk przesiedział oba spotkania na ławce rezerwowych[74][75]. Wtedy to trener Wisły zdecydował się na zmianę taktyki i grę dwoma defensywnymi pomocnikami[76]. Do wyjściowego składu krakowskiego zespołu wskoczył wtedy Wilk, a Wisła wygrała trzy kolejne spotkania, po derbowym meczu z Cracovią zapewniając sobie zwycięstwo w rozgrywkach Ekstraklasy na trzy kolejki przed końcem sezonu[62][77]. Dla Wilka był to pierwszy tytuł Mistrza Polski w karierze.
Wisła rozpoczęła eliminacje do Ligi Mistrzów dwumeczem z łotewskim Skonto. Wilk asystował przy bramce Ivicy Ilieva w rewanżowym spotkaniu, a Wisła pewnie awansowała do następnej rundy[78]. Zmierzyła się w niej z bułgarskim Liteksem Łowecz. Wilk w pierwszym meczu zaliczył asystę przy zwycięskim golu strzelonym przez Maora Meliksona, natomiast w rewanżu zdobył swoją pierwszą bramkę w europejskich pucharach, ustalając wynik spotkania na 3:1 dla „Białej Gwiazdy"[79][80]. W rundzie play-off przeciwnikiem krakowskiego klubu był cypryjski APOEL FC. Wisła wygrała pierwsze spotkanie u siebie 1:0 po golu Patryka Małeckiego. W rewanżowym meczu kontaktową bramkę na 1:2 strzelił Wilk, Wisła jednak na trzy minuty przed końcem regulaminowego czasu gry straciła trzecią bramkę i przegrywając ostatecznie spotkanie 1:3 nie awansowała do fazy grupowej Ligi Mistrzów[80].
7 sierpnia 2013 PZPN rozwiązał kontrakt zawodnika z krakowskim klubem[81][82]. 10 sierpnia przeszedł badania lekarskie w Deportivo La Coruña[83], pierwszy trening z zespołem odbył dwa dni później[84].
13 sierpnia 2013 podpisał kontrakt z Deportivo La Coruña[85] i został oficjalnie przedstawiony jako nowy zawodnik galicyjskiego klubu[86]. Umowa została podpisana na dwa lata[86]. Wilk zadebiutował w zespole 24 sierpnia 2013 w meczu z Córdobą CF[87], w którym został zmieniony w 59. minucie przez Bicho[87][88]. 29 października 2013 doznał kontuzji stopy na treningu[89][90]. Na początku sądzono, że uraz nie jest poważny, jednak później okazało się, że z powodu kontuzji nie zagra z Realem Madryt B[91]. Później podano, że Wilk będzie pauzował co najmniej 2 miesiące, gdyż doznał złamania kości śródstopia w prawej nodze[92][93].
7 lipca 2015 Wilk dołączył do Realu Saragossa, związał się dwuletnim kontraktem[94]. 20 marca 2018 – po poważnych zmaganiach z kontuzjami, z ostatnim meczem ligowym w karierze rozegranym we wrześniu 2016 – ogłosił zakończenie kariery[95][96].
Cezary Wilk regularnie powoływany był do reprezentacji U-21[97][98][99]. Zadebiutował w niej 26 marca 2007 roku w towarzyskim spotkaniu z rówieśnikami z Łotwy w którym wyszedł w podstawowym składzie[100]. W 56 minucie strzelił gola na 2:0, który przypieczętował zwycięstwo Polaków[101]. Kwadrans później został zmieniony przez Adriana Plutę[101]. 28 marca Wilk zagrał w przegranym 0:1 pojedynku z reprezentacją Rumunii. Następnie był podstawowym zawodnikiem zespołu, który grał w eliminacjach do Młodzieżowych Mistrzostw Europy. W ich ramach wystąpił w pięciu meczach; nie zagrał w pojedynku z Rosją, przegranym 0:2 spotkaniu z Hiszpanią oraz wygranym meczu z Gruzją[102]. W międzyczasie wystąpił m.in. w towarzyskich pojedynkach z Holandią[103] i ze Słowacją[104].
W reprezentacji Polski U-23 Wilk zadebiutował 8 września 2009 roku w jej premierowym[105] spotkaniu przeciwko Walii, w którym na boisku pojawił się w 84 minucie, zmieniając Krzysztofa Króla[106]. Dwa tygodnie później został powołany przez Radosława Mroczkowskiego oraz Andrzeja Dawidziuka, na pierwszy mecz w ramach turnieju International Challenge Trophy z Portugalią[107]. W spotkaniu, które odbyło się 11 października w Sandomierzu, Wilk wyszedł w podstawowym składzie i grał przez pełne 90 minut[108]. Pojedynek zakończył się bezbramkowym remisem, zaś piłkarz został ukarany żółtą kartką[109]. Na początku listopada został powołany na towarzyski mecz z Anglią C[110] w którym wystąpił w pierwszej połowie, po czym został zmieniony przez Jakuba Smektałę[111]. 11 sierpnia 2010 roku wystąpił w drugim spotkaniu turnieju International Challenge Trophy z Irlandią Północną[112]. Na przełomie sierpnia i września zagrał w dwóch towarzyskich meczach z Uzbekistanem oraz Iranem[113][114]. 9 października zdobył swoją pierwszą bramkę w reprezentacji U-23, w towarzyskim meczu z Iranem, zakończonym remisem 1:1[115].
Pod koniec listopada 2010 roku Wilk został po raz pierwszy powołany do seniorskiej reprezentacji Polski przez selekcjonera Franciszka Smudę, na zgrupowanie w Turcji i mecz towarzyski z reprezentacją Bośni i Hercegowiny[116]. Zadebiutował w reprezentacji pojawiając się na boisku w drugiej połowie tego spotkania[117]. Drugi występ zanotował 6 lutego 2011 roku w następnym meczu reprezentacji z Mołdawią[118]. Wilk był powołany do kadry na kolejne cztery mecze drużyny narodowej, nie zagrał jednak w żadnym ze spotkań[119][120]. Otrzymał również powołanie na wrześniowe spotkania z Meksykiem i Niemcami, jednak ponownie był tylko rezerwowym w obu meczach[121][122].
| Klub | Sezon | Liga[123] | Liga | Puchary krajowe[124] | Puchary europejskie | Suma | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | |||
| Korona Kielce | 2005–2006[13] | Ekstraklasa | 4 | 0 | 3 | 0 | – | 7 | 0 | |
| 2006–2007 (j)[23] | Ekstraklasa | 3 | 0 | 3 | 0 | – | 6 | 0 | ||
| ŁKS Łódź (wyp.) | 2006–2007 (w)[23] | Ekstraklasa | 14 | 0 | 2 | 0 | – | 16 | 0 | |
| Korona Kielce | 2007–2008[28] | Ekstraklasa | 14 | 0 | 5 | 0 | – | 19 | 0 | |
| 2008–2009[43] | I Liga | 30 | 1 | 0 | 0 | – | 30 | 1 | ||
| 2009–2010[125] | Ekstraklasa | 23 | 4 | 4 | 1 | – | 27 | 5 | ||
| Wisła Kraków | 2010–2011 | Ekstraklasa | 22 | 3 | 3 | 0 | 1 | 0 | 26 | 3 |
| 2011–2012 | Ekstraklasa | 25 | 0 | 5 | 0 | 13 | 2 | 43 | 2 | |
| 2012–2013 | Ekstraklasa | 28 | 1 | 6 | 1 | – | 34 | 2 | ||
| 2013–2014 (j) | Ekstraklasa | 3 | 0 | – | – | 3 | 0 | |||
| Deportivo La Coruña | 2013–2014 | Segunda División | 19 | 0 | 1 | 0 | – | 20 | 0 | |
| 2014–2015 | Primera División | 11 | 0 | 2 | 0 | – | 13 | 0 | ||
| Suma | Korona Kielce | 74 | 5 | 15 | 1 | – | 89 | 6 | ||
| Suma | Wisła Kraków | 78 | 4 | 14 | 1 | 14 | 2 | 106 | 7 | |
| Suma | Deportivo La Coruña | 30 | 0 | 3 | 0 | – | 33 | 0 | ||
| Mecze i gole w reprezentacji | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| # | Data | Miasto | Przeciwnik | Gol | Wynik | Rozgrywki |
| 1. | 10.12.2010 | Antalya |  Bośnia i Hercegowina | 2:2 | towarzyski | |
| 2. | 06.02.2011 | Vila Real de Santo António |  Mołdawia | 1:0 | towarzyski | |
Cezary Wilk był piłkarzem prawonożnym[126] i najczęściej występował jako defensywny pomocnik[127]. W trakcie meczów odbierał dużą liczbę piłek, a później dokładnymi podaniami rozpoczynał akcje ofensywne[38]. Posiadał bardzo silne uderzenie[29] i dysponował znakomitym przeglądem pola[29]. Był zawodnikiem spokojnym, chłodno patrzącym na wiele boiskowych wydarzeń[128], lecz walczącym o każdą piłkę[127]. Były trener Korony, Marek Motyka, nazwał go "wojownikiem"[29].
Mistrzostwo Polski: 2010/2011Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
