Loading AI tools
włoski duchowny katolicki, kardynał Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cesare Brancadoro (ur. 28 sierpnia 1755 w Fermo, zm. 12 września 1837 tamże[1]) – włoski kardynał.
Data i miejsce urodzenia |
28 sierpnia 1755 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
12 września 1837 |
Arcybiskup Fermo | |
Okres sprawowania |
1803-1837 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Sakra biskupia |
25 lipca 1790 |
Kreacja kardynalska |
23 lutego 1801 |
Kościół tytularny |
Data konsekracji |
25 lipca 1790 | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy |
Domenico Spinucci | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
|
Był synem Giuseppe Brancadoro i Giulii Massi[1]. Podjął studia na Uniwersytecie w Fermo, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Następnie przyjął święcenia kapłańskie i pracował jako bibliotekarz w katedrze w Fermo[1]. 20 października 1789 został wybrany arcybiskupem tytularnym Nisibis[2]. 25 lipca 1790 otrzymał sakrę[2]. W 1792 został nuncjuszem apostolskim w Belgii, a pięć lat później sekretarzem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary[2]. 11 sierpnia 1800 został mianowany biskupem Orvieto[2]. 23 lutego 1801 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Girolamo dei Croati (degli Schiavoni)[2]. 11 lipca 1803 został wybrany arcybiskupem Fermo, którym pozostał aż do śmierci[2]. Ponieważ odmówił uczestnictwa w zaślubinach Napoleona, został uwięziony w Reims w 1810, a następnie w Fontainebleau w 1813[1]. Niedługo potem został uwolniony[1]. Wziął udział w konklawe 1823, lecz w żadnym kolejnym już nie uczestniczył[1]. Stracił wzrok na kilka lat przed śmiercią[1].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.