Centauromachia

Centauromachia (także kentauromachia; gr. Κενταυρομαχία Kentauromachía, z gr. Κένταυρος Kéntauros ‘centaur’ i μάχη máchē ‘walka’, ‘bitwa’) – w mitologii greckiej walka centaurów z Lapitami.

Piero di Cosimo: Walka między Lapitami a centaurami (około 1500–1515) w zbiorach National Gallery w Londynie

Odbyła się podczas wesela króla Pejritoosa i Hippodamei (Hippodamia) w stolicy Lapitów^[1][2][3]. Centaury, które uczestniczyły w uroczystości weselnej (zostały zaproszone na biesiadę, ponieważ uchodziły za krewnych króla), usiłowały porwać obecne na uczcie kobiety^[4][5][6]. Jeden spośród nich (o imieniu Eurytion lub Eurytos) próbował zgwałcić pannę młodą^[1]. Wkrótce wywiązała się groźna walka, gdyż zbiegły się centaury z całej Tesalii^[3]. W końcu Lapitowie wraz z niektórymi Argonautami (m.in. Tezeuszem, Falerosem, Kajneusem, Polifemem) pokonali i zmusili centaury (które przeżyły walkę) do opuszczenia Tesalii^[1][7][8].

Wyobrażenie o centauromachii przejawia się w greckim malarstwie wazowym i rzeźbie (metopy, sarkofagi, zachodni fryz wielkiej świątyni Zeusa w Olimpii)^[2][4].

Zobacz też

• amazonomachia
• gigantomachia
• porwanie Sabinek
• tyfonomachia
• tytanomachia