Bronisław Słupeczański
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Słupeczański vel Podjadek[a], ps. Józef Selim[4] (ur. 29 września 1896 w Słupecznie, zm. 28 lipca 1964 w Warszawie) – podpułkownik Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, inżynier[5].
 podpułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 września 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 lipca 1964 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dyrektor nauk |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    | |
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 29 września 1896 w Słupecznie, w ówczesnym powiecie krasnostawskim guberni lubelskiej, w rodzinie Andrzeja i Franciszki z Sadów[4][6]. W 1916 zakończył naukę w Gimnazjum Realnym w Lublinie i rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie[5].
W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego[5]. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach IV dywizjonu lotniczego[5]. Od kwietnia do listopada 1921 był uczniem XIII klasy Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty w Bydgoszczy[7]. 11 sierpnia 1922 Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz mianował go podporucznikiem w korpusie oficerów piechoty z dniem 1 sierpnia 1922 i 22. lokatą z równoczesnym wcieleniem do 68 pułku piechoty[8]. 8 listopada 1923 jako podporucznik rezerwy 68 pp powołany do służby czynnej został odkomenderowany na dwuletni kurs w Oficerskiej Szkole Topografów w Warszawie[9][10]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 września 1922 i 4. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[11][12]. Nadal posiadał przydział w rezerwie do 68 pp[13][14]. 1 listopada 1925, po ukończeniu kursu, został przydzielony do Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie[15]. W 1926 został przydzielony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej na stanowisko asystenta terenoznawstwa[16][17]. W styczniu 1930, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów geografów z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku w Szkole Podchorążych Piechoty[18][19]. Na stopień kapitana został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 13. lokatą w korpusie oficerów geografów[3][20]. W marcu 1939 pełnił służbę w Wydziale Topograficznym WIG na stanowisku topografa[21].
Wziął udział w kampanii wrześniowej, dostał się do niemieckiej niewoli i został osadzony w Oflagu VII A Murnau (numer jeniecki 370)[22]. Po uwolnieniu z niewoli wrócił do kraju, został przyjęty do „Odrodzonego” Wojska Polskiego i wyznaczony na stanowisko kierownika grupy topograficznej[23]. Następnie pełni służbę na stanowisku dyrektora nauk Oficerskiej Szkole Topografów w Jeleniej Górze, a później kierownika jednego z wydziałów fotogrametrycznych[23]. W 1957 został przeniesiony w stan spoczynku[23].
Po zwolnieniu z wojska został zatrudniony w Zakładzie Fototopografii Instytutu Geodezji i Kartografii w Warszawie[23]. Obowiązki zawodowe łączył z pracą dydaktyczną ze studentami Politechniki i Uniwersytetu Warszawskiego oraz uczniami Zaocznego Technikum Budowlanego[23]. Zmarł 28 lipca 1964 w Warszawie[5]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera II B 30, rząd 7, grób 18)[24].
Był żonaty z Adelą Katarzyną z Moniaków (1910–1995), z którą miał syna Ludomira (1934–2012), architekta[24].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[25][4][26]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[5]
- Złoty Krzyż Zasługi[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi[20]
- Złota odznaka „Za zasługi w dziedzinie geodezji i kartografii”[5]
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.