Borzęcin Duży

Borzęcin Duży – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie warszawskim zachodnim, w gminie Stare Babice^[3][5]. Leży na Równinie Łowicko-Błońskiej, przy starym Trakcie Królewskim z Warszawy do Sochaczewa, przy drodze wojewódzkiej nr 580 Warszawa - Sochaczew.

Integralne części wsi Borzęcin Duży^[3][5]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
0008674	Borki	część wsi
0008680	Górki	część wsi
0008697	Kosmów	część wsi
0008705	Wodnisko	część wsi

Borzęcin Duży

wieś
Kościół pw. św. Wincentego Ferreriusza w Borzęcinie Dużym
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Powiat	warszawski zachodni
Gmina	Stare Babice
Liczba ludności (2022)	1417[1]
Strefa numeracyjna	22
Kod pocztowy	05-083[2]
Tablice rejestracyjne	WZ
SIMC	0008668[3]
Położenie na mapie gminy Stare Babice Borzęcin Duży
Położenie na mapie Polski Borzęcin Duży
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Borzęcin Duży
Położenie na mapie powiatu warszawskiego zachodniego Borzęcin Duży
52°15′08″N 20°44′02″E[4]

Historia

Mogiła poległych w czasie II wojny światowej

Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z roku 1254. Kościół w Borzęcinie, erygowany przez Konrada Mazowieckiego, w 1429 przekazany został kanonikom laterańskim z Czerwińska nad Wisłą. Wśród właścicieli wsi byli duchowni i świeccy, m.in. Władysław Kronenberg w XIX wieku.

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego podaje, że w 1827 roku, wieś i folwark Borzęcin składały się z 36 domów, które zamieszkiwało 273 mieszkańców, a parafia Borzęcin miała 2850 wiernych.

Obecnie wieś liczy ok. 1400 mieszkańców.

12 września 1939 obok Borzęcina Dużego zwycięską bitwę przeciwko oddziałom niemieckim stoczyła 8 Dywizja Piechoty. 8 sierpnia 1944 miejscowość została spacyfikowana przez hitlerowców: mieszkańców wywleczono z domów, 49^[6] osób rozstrzelano na skraju wsi, wszystkich zdolnych do pracy wywieziono na roboty do Niemiec, a całą wieś podpalono.

W latach 1954–1960 wieś należała i była siedzibą władz gromady Borzęcin Duży, po jej zniesieniu w gromadzie Zaborów. W latach 1975–1998 Borzęcin Duży administracyjnie należał do województwa warszawskiego.

Zabytki

We wsi znajduje się kościół pw. św. Wincentego Ferreriusza, wybudowany w roku 1855. Niedaleko położony jest cmentarz z klasycystyczną kaplicą grobową Róży Zakrzewskiej-Rykowskiej z roku 1838, grobowiec lekarza Henryka Collingtona z 1840 roku oraz mogiła rozstrzelanych w czasie II wojny światowej. Borzęciński kościół pw. św. Wincentego Ferreriusza znajduje się na "lokalnym szlaku powiatu warszawskiego zachodniego" administrowanym przez Lokalną Organizację Turystyczną Skarbiec Mazowiecki. Przed kościołem postawiono tablicę informacyjną. Udostępniono też aplikację GPS prowadzącą po szlaku.

Przypisy

1. Raport o stanie gminy za rok 2022. Liczba mieszkańców w dniu 31.12.2022 s. 8 [dostęp 2024-01-24]
2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 84 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
3. GUS. Wyszukiwarka TERYT
4. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 9478
5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
6. Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa, lata wojny 1939-1945. Warszawa: Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, 1966, s. 337.

Bibliografia

• Lechosław Herz: Puszcza Kampinoska. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2002. ISBN 83-85557-96-2. Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• Borzęcin 1(1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 340.
• Borzęcin w Słowniku historyczno-geograficznym ziem polskich w średniowieczu (online).