Loading AI tools
Bohdan Maria Józef Geisler[1] (ur. 7 grudnia 1896 w Oświęcimiu, zm. 28 lutego 1957 w Wielkiej Brytanii) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych.
 podpułkownik dyplomowany piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 grudnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 lutego 1957 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
2 Pułk Ułanów |
| Stanowiska |
szef sztabu dywizji |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
    | |
.png){kind=small}
Bohdan Maria Józef Geisler urodził się 7 grudnia 1896 w Oświęcimiu[2][3][4]. Był synem Eugeniusza (1870–1924) i Sabiny z Klęsków (1867–1920). Miał pięcioro rodzeństwa: Marię (1898–1937), Irmę (1899–1987), Wandę (1904–1957), Tadeusza (1906–1970) i Adama (1909–1912)[3].
Przed 1914 był członkiem zarządu samborskiego „Sokoła”, komendantem tamtejszych drużyn skautowych, w sierpniu 1914 dowódcą braci harcerskiej[5]). W 1914 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze[2]. Po maturze zamierzał podjąć studia medyczne[2].
Podczas I wojny światowej walczył w szeregach 2 pułku ułanów Legionów Polskich[6].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1780. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 80 pułk piechoty w Słonimiu[7]. W 1923 roku pełnił służbę w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie, pozostając oficerem nadetatowym 70 pułku piechoty w Jarocinie[8]. 1 lutego 1924 roku powrócił do macierzystego 70 pułku piechoty[9][10].
Następnie odbył VII Kurs Normalny od 1926 od 1928 w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[11]. Z dniem 31 października 1928 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został przydzielony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[12]. 27 stycznia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. 23 października 1931 roku został przeniesiony do dowództwa 29 Dywizji Piechoty w Grodnie na stanowisko szefa sztabu[14][15]. 26 stycznia 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do 81 pułku piechoty w Grodnie na stanowisko dowódcy batalionu[16]. W 1937 lub 1938 roku został mianowany podpułkownikiem w korpusie oficerów piechoty. Następnie był wykładowcą przedmiotu taktyka ogólna I kursu Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.
Walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Od 7 września był szefem sztabu Poznańskiej Brygady Obrony Narodowej. 18 września w czasie bitwy nad Bzurą dostał się do niemieckiej niewoli. W niewoli przebywał do wiosny 1945 roku między innymi w Oflagu IV A Hohnstein (numer jeniecki 49028). Po uwolnieniu z niewoli został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych. Był członkiem Komisji Historycznej Sztabu Głównego.
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1954 roku został członkiem Komisji Reorganizacyjnej Skarbu Narodowego, a 23 września tego roku został członkiem Tymczasowej Głównej Komisji Skarbu Narodowego. Od 10 grudnia 1954 do 7 czerwca 1955 był kierownikiem Ministerstwa dla Spraw Obywateli Polskich na Obczyźnie w rządzie Stanisława Mackiewicza[17]. Zmarł 27 lutego 1957[18][19]. Pośmiertnie został mianowany pułkownikiem w korpusie oficerów piechoty[20]. Pochowany na Brompton Cemetery w Londynie (sektor J)[21].
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 11 maja 1957)[22]
- Krzyż Niepodległości (25 stycznia 1933)[23]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[24]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
