Loading AI tools
polski lekkoatleta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogusław Mamiński (ur. 18 grudnia 1955 w Kamieniu Pomorskim) – polski lekkoatleta, biegacz na średnich i długich dystansach, wicemistrz świata i Europy, olimpijczyk.
 Bogusław Mamiński | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
18 grudnia 1955[1] | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Urodził się 18 grudnia 1955[1] roku w Kamieniu Pomorskim[1]. Matka była kierowniczką w ośrodku Funduszu Wczasów Pracowniczych w Rewalu[2], a ojciec księgowym, choć organizował też różne imprezy[2]. Bogusław Mamiński ukończył Zespół Szkół Mechanicznych w Gryficach, gdzie uczył się w kierunku mechanika samochodowego[2]. Później odbywał służbę zasadniczą w Wojskach Obrony Powietrznej Kraju[2]. Już wtedy wyróżniał się na tle innych żołnierzy podczas porannej zaprawy. W czasie służby wojskowej dostał propozycję trenowania od dwóch wojskowych klubów sportowych: CWKS Legia w Warszawie i WKS "Oleśniczanka"[2]. Wybrał Oleśnicę. Tam też zaczął służbę w wojskach lotniczych. Był żołnierzem i sportowcem. W roku 1977 pierwszy raz dostał się do finału mistrzostw Polski. Nie odniósł tam jednak sukcesów[2]. W roku 1978 wystartował ponownie w mistrzostwach Polski w Warszawie. Tutaj zdobył swój pierwszy złoty medal w biegu przełajowym na dystansie 6 kilometrów[2]. Po wygranej trener Wiesław Kiryk wysłał go na zgrupowanie do Meksyku, gdzie trenował razem z Ireną Szewińską i Bronisławem Malinowskim. Po powrocie wystartował w Memoriale Janusza Kusocińskiego, gdzie zdobył drugie miejsce. W 1979 roku wziął udział w Mistrzostwach Świata w Biegach Przełajowych, gdzie zajął 12 miejsce. Później pojechał na Letnie Igrzyska Olimpijskie do Moskwy, gdzie zajął siódmą lokatę[2]. Po Olimpiadzie wziął udział w kilku mityngach lekkoatletycznych. Jeszcze w tym samym roku (1980) wziął udział w Mistrzostwach Polski Seniorów w Lekkoatletyce. Na biegu na dystansie 3 kilometrów z przeszkodami minimalnie wyprzedził go Bronisław Malinowski przez co finalnie zdobył drugą lokatę[2]. W roku 1981 w Rzymie (Puchar Świata w Lekkoatletyce 1981) zdobył mistrzostwo w biegu na 3000 metrów z przeszkodami. W roku 1982 został wicemistrzem Europy z Aten 1982. Po powrocie przeniósł się do CWKS Legia Warszawa. W roku 1983 na pierwszych Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce zdobył tytuł wicemistrza świata w biegu na 3000 metrów z przeszkodami. Już dwa tygodnie później, podczas Puchar Europy w Lekkoatletyce w Londynie wywalczył złoto. Trenował przed Letnimi Igrzyskami Olimpijskimi, które miały odbyć się w Los Angeles w 1984 roku. Na mityngu przedolimpijskim w Oslo był najlepszy. Jednak wskutek bojkotu wschodniej Europy nie pojechał ostatecznie na olimpiadę. Wziął za to udział w zawodach Przyjaźń-84 i zdobył złoty medal[2]. W roku 1985 wyjechał do Włoch. W klubie Atletica Bojanese spędził dziesięć lat. Najpierw jako zawodnik, a później jako trener. Po powrocie do Polski został zawodnikiem Bałtyku Rewal, którego prezesem (również założycielem) był wówczas jego ojciec – Stanisław Mamiński. W 1993 roku podczas Mistrzostw Polski Seniorów w Lekkoatletyce zdobył złoto[2].
Tata był prezesem tego klubu. Chciałem zdobyć dla niego tytuł Mistrza Polski na trzy kilometry z przeszkodami. Udało się.
Po powrocie do ojczyzny założył firmę – Sporting Bogusław Mamiński. W Międzyzdrojach otworzył ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy (ośrodek szkolenia mistrzowskiego w konkurencjach wytrzymałościowych pod auspicjami Polskiego Związku Lekkiej Atletyki). Uzyskał tytuł magistra na Akademii Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu[2].
W Międzyzdrojach zaczął organizować międzynarodowy Bieg o Bursztynowy Puchar. W roku 1998 wśród gości byli m.in. Tadeusz Ślusarski, Władysław Komar i Jarosław Marzec. W drodze powrotnej doszło do wypadku w którym zginęli dwaj pierwsi, Marzec zmarł kilka dni później w szczecińskim szpitalu. Z powodu śmierci zmieniono formułę zawodów. Od kolejnych edycji zawsze 17 sierpnia w rocznicę ich śmierci odbywa się również konkurs skoku o tyczce i pchnięcia kulą[2]. Mamiński organizuje też biegi śniadaniowe[3] w nadmorskich miejscowościach wypoczynkowych: w Jarocławcu, Rewalu, Pobierowie, Niechorzu i Międzyzdrojach[2]. W Warszawie z kolei jest organizatorem corocznego biegu Biegnij Warszawo na dystansie dziesięciu kilometrów[2].
Największe sukcesy odnosił w biegu na 3000 m z przeszkodami. Dwukrotnie startował w nim na olimpiadach, za każdym razem dochodząc do finału. W Moskwie 1980 był siódmy, a w Seulu 1988 ósmy. Nie mógł wyjechać na igrzyska do Los Angeles 1984 z powodu bojkotu, ale wygrał "alternatywne" zawody Przyjaźń-84. Startował w Rzymie 1987, ale odpadł w eliminacjach. Uczestniczył też w Mistrzostwach w Stuttgarcie 1986 (nie ukończył biegu finałowego) i Splicie 1990 (odpadł w eliminacjach). Zwyciężył w Pucharze Świata w 1981, a w Pucharze Europy był pierwszy (1983) dwa razy drugi (1981 i 1985) i czwarty (1987).
Dziewięć razy zdobywał mistrzostwo Polski:
Był rekordzistą Polski na 2000 m. Dwukrotnie znalazł się w dziesiątce laureatów Plebiscytu Przeglądu Sportowego: w 1983 był piąty, a w 1984 trzeci. Dwukrotnie też zdobył Złote Kolce (w 1981 i 1984). Przez główną część kariery był zawodnikiem Oleśniczanki i Legii Warszawa.
W roku 2005 członek Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. Od 2009 roku organizator i dyrektor akcji biegowej pod hasłem Biegnij Warszawo[4] oraz Biegów Śniadaniowych.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
