Bitwa pod Megiddo (1918)

Bitwa pod Megiddo – starcie zbrojne, które miało miejsce w dniach 19–25 września 1918 r. w czasie I wojny światowej.

Zobacz też: inne bitwy pod Megiddo.

Bitwa pod Megiddo

I wojna światowa, kampania synajska i palestyńska
Czas	19–25 września 1918
Miejsce	północna Palestyna
Wynik	decydujące zwycięstwo Ententy
Strony konfliktu
Imperium brytyjskie  Wielka Brytania  Indie Brytyjskie  Australia  Nowa Zelandia  Południowa Afryka  Francja  Królestwo Hidżazu  Imperium Osmańskie  Cesarstwo Niemieckie
Dowódcy
Edmund Allenby Edward Bulfin Philip Chetwode Harry Chauvel Fajsal I Mustafa Kemal Pasza Otto Liman von Sanders
Siły
57 000 piechoty, 12 000 kawalerii, 540 dział[1] 32 000 piechoty, 3000 kawalerii, 400 dział[1]
Straty
782 zabitych, 382 zaginionych, 4,179 rannych tylko 6000 Turków uniknęło śmierci lub niewoli
Położenie na mapie Palestyny miejsce bitwy
32°24′00,0″N 34°52′58,8″E

Bitwa ta była ważnym wydarzeniem podczas kampanii synajsko-palestyńskiej, podboju Palestyny przez brytyjskiego generała Edmunda Allenby’ego w czasie I wojny światowej.

Wojska generała Allenby przystąpiły do zmasowanej ofensywy, przechodząc od zachodu przez górę Karmel w kierunku doliny Jezreel, gdzie doszczętnie zniszczyły wojska tureckie. W starciu uczestniczyły po stronie Ententy powstańcze wojska arabskie. Z ramienia Allenby’ego ich działania koordynował podpułkownik T.E. Lawrence (Lawrence z Arabii)^[2]. Bitwa była zapowiedzią klęski Imperium Osmańskiego w I wojnie światowej.