Beagle harrier

Beagle harrier – rasa psa, należąca do grupy psów gończych, posokowców i ras pokrewnych. Zaklasyfikowana do sekcji psów gończych średniej wielkości, przez FCI w 1974 roku. Podlega próbom pracy^[1].

Beagle harrier

Kraj patronacki	Francja
Kraj pochodzenia	Francja[1]
Wymiary
Wysokość	43–50 cm
Masa	20–25 kg[2]
Klasyfikacja
FCI	grupa VI, sekcja 1.2, numer wzorca 290

Beagle harrier powstał pod koniec XIX wieku ze skrzyżowania beagla z harrierem^[2]. Rasa ta miała polować na stada jeleni i zająców. Jest wytrwałym psem myśliwskim oraz spokojnym i łagodnym psem do towarzystwa, idealnym dla dzieci. Umaszczenie najczęściej jest tricolor biało-rudo-czarne. Sylwetka Beagle'a-Harierr'a jest mocno umięśniona i smukła.

Zdrowie i pielęgnacja

Beagle Harrier z natury jest bardzo zdrową rasą. Żyje do około 12-14 lat. Problemy może jedynie sprawiać dysplazja bioder.

Charakter

Beagle-harrier jest bardzo miłym, łagodnym wobec ludzi psem, równocześnie obdarzonym silnym instynktem łowieckim. W domu to psy czułe, miłe, lubiące ciepło i wygody. Są łagodne i cierpliwe wobec dzieci. Dobrze dogadują się z innymi psami w domu, nie są też zaczepne wobec obcych psów na spacerach. Nie można zapominać o ich predyspozycjach łowieckich – psy te potrzebują dużo ruchu^[3].