Be’eri
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Be’eri (hebr. בארי) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Eszkol, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
 Ruiny starego kibucu Be’eri | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Wysokość |
84 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Dystryktu Południowego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
 31°25′26″N 34°29′23″E | |
| Strona internetowa | |
Kibuc leży na niewielkim wzgórzu w północno-zachodniej części pustyni Negew, w odległości 11 km od Morza Śródziemnego. W odległości 4 km na północny zachód od kibucu znajduje się granica Strefy Gazy.
W jego otoczeniu znajdują się kibuce Alumim i Re’im, moszawy Kefar Majmon i Szokeda, natomiast po stronie Strefy Gazy znajduje się wioska Juhor ad-Dik.
Liczba mieszkańców Be’eri[1]:
Kibuc został nazwany na cześć działacza ruchu syjonistycznego Berla Katznelsona, którego literackim nazwiskiem było Be’eri. Był on zwolennikiem syjonizmu socjalistycznego[2].
Kibuc Be’eri został założony w dniu 6 października 1946 roku, jako jedna z nowo tworzonych jedenastu osad obronnych na pustyni Negew. Cały plan (hebr. 11 הנקודות, 11 HaNekudot) został przygotowany przez Agencję Żydowską. Grupa pionierów, która założyła Be’eri operowała z pobliskiego kibucu Be’erot Jicchak. Założyli oni równocześnie kibuce Be’eri, Kefar Darom i Tekuma. Celem było rozszerzenie granic przyszłego państwa żydowskiego, a jednocześnie budowa osiedli spełniających pierwszą linię obrony w przypadku wrogiej napaści[3].
Kibuc Be’eri pierwotnie znajdował się w pobliżu wadi Nahabir, w odległości 3 km na południowy zachód od Be’erot Jicchak. W 1947 roku jego populacja wynosiła 150 osób, którzy pracowali przy rekultywacji terenu i sadzeniu drzew[4]. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w maju 1948 kibuc został odcięty przez wojska egipskie i do końca wojny znajdował się w całkowitej izolacji. Dopiero w październiku dotarły do niego Siły Obronne Izraela z zaopatrzeniem. Po wojnie osada znalazła się w bezpośrednim sąsiedztwie granicy ze Strefą Gazy. Ze względów bezpieczeństwa kibuc został wówczas przeniesiony około 3 km na południowy wschód, do swojej obecnej lokalizacji[2].
Od początku intifady Al-Aksa w 2000 roku, kibuc cierpi od ostrzału rakietowego prowadzonego przez palestyńskie ugrupowanie Hamas ze Strefy Gazy[5].
7 października 2023 roku kibuc padł ofiarą napaści Hamasu w ramach ataku tego ugrupowania na Izrael, który zapoczątkował wojnę Izraela z Hamasem. Podczas kilkunastu godzin obecności w Be’eri bojownicy Hamasu zamordowali ponad 130 jego mieszkańców, a nieznaną ich liczbę uprowadzili i zabrali do Strefy Gazy jako zakładników[6][7][8].
W kibucu znajduje się dom kultury z biblioteką.
Kibuc utrzymuje przedszkole.
W pobliżu kibucu znajduje się kilka miejsc popularnych turystycznie. Na północy na obszarze 11 tys. hektarów rozciąga się las Barry, którego sadzenie rozpoczęli w 1946 mieszkańcy kibucu Be’eri. Występują tutaj drzewa iglaste i liściaste, a także zawilce, storczyki, tulipany i inne kwiaty. Ze zwierząt żyją na tym obszarze żółwie, jaszczurki, jelenie i jeżozwierze. Około 5 tys. hektarów lasu zajmuje wyżynny obszar badlands, który charakteryzuje się stromymi zboczami. Obszar ten jest rezerwatem przyrody (Rezerwat Lasu Be’eri). Kwitnące zimą zawilce przyciągają licznych turystów[9].
Na obszarze tym znajdują się także liczne zabytki historii. W lesie Be’eri można zwiedzić opuszczoną kopalnię siarki. W odległości około 4 km na północ od kibucu jest pomnik żołnierzy ANZAC, którzy zginęli Trzeciej bitwie o Gazę (31 października-7 listopada 1917) podczas I wojny światowej[2]. Natomiast na południowy zachód od kibucu rozciąga się obszar brytyjskich bunkrów, w których podczas II wojny światowej przechowywano amunicję.
Kibuc Be’eri jest bardzo dobrze znany z własnej drużyny koszykarskiej Hapoel Be’eri B.C., która uczestniczy w rozgrywkach Ligi Leumit
Z obiektów sportowych w kibucu jest basen kąpielowy, centrum odnowy biologicznej, sala treningowa, boisko do piłki nożnej oraz korty tenisowe. Przy kibucu jest wytyczona rowerowa trasa turystyczna po lesie Be’eri, z możliwością wypożyczenia rowerów[10].
Tradycyjnie jest to jeden z najbogatszych kibuców w Izraelu. Lokalna gospodarka opiera się na rolnictwie. Grunty rolne zajmują powierzchnię 11 500 hektarów, na których uprawia się pszenicę, kukurydzę, ziemniaki, marchew, paprykę, słonecznik, arbuzy, orzechy ziemne i cytrusy. Hoduje się tu także bydło mleczne[11].
W kibucu działa również firma poligraficzna Be’eri Printers. Specjalizuje się ona w druku namagnesowanych dokumentów, takich jak książeczki czekowe, karty telefoniczne i inne zaawansowane produkty[12].
W kibucu znajduje się ośrodek zdrowia i sklep ogólnospożywczy.
Z kibucu wyjeżdża się w kierunku północno-wschodnim na drogę nr 232, którą jadąc w kierunku południowo-zachodnim dojeżdża się do kibucu Re’im, lub jadąc w kierunku północno-wschodnim dojeżdża się do kibucu Alumim i drogi ekspresowej nr 25.
Na przestrzeni lat kibuc Be’eri gościł wielu ochotników z prawie całego świata. Jednym z najważniejszych była Michele Bachmann, która w 1974 pracowała w kibucu. Od 2007 reprezentowała szósty okręg wyborczy w stanie Minnesota w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych i kandydowała w 2012 na urząd prezydencki[13].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
