Barbara Kwiatkowska-Lass

Barbara Kwiatkowska, pseudonim art. Barbara Lass (ur. 1 czerwca 1940 w Patrowie koło Gostynina^[1], zm. 6 marca 1995 w Baldham(inne języki) koło Monachium^[2]) – polska aktorka filmowa.

Barbara Kwiatkowska-Lass

(1961)
Imię i nazwisko	Barbara Kwiatkowska
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1940 Patrowo
Data i miejsce śmierci	6 marca 1995 Monachium
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Roman Polański (1959–1962, rozwód) Karlheinz Böhm (1963–1980, rozwód)

Lass w filmie Che gioia vivere (1961)

Cmentarz Rakowicki-Aleja Zasłużonych
Grób Barbary Kwiatkowskiej-Lass

Życiorys

Początki kariery

Po zakończeniu II wojny światowej została tancerką w zespole CRZZ „Skolimów”, uczyła się także w warszawskiej szkole baletowej^[3][1].

Zagrała główną rolę w komedii Tadeusza Chmielewskiego Ewa chce spać (1957)^[3][4]. Wbrew krążącym pogłoskom, nie trafiła do filmu po udziale w konkursie „Piękne dziewczyny na ekrany” (organizowanym przez tygodnik „Film”), bo wcale się do niego nie zgłosiła^[5]. W istocie została wypatrzona przez Chmielewskiego i Andrzeja Czekalskiego podczas kręcenia scen tanecznych do krótkometrażowego filmu Bronisława Broka Epizod^[1][6]. Po premierze Ewy… stała się rozpoznawalna w Polsce, a jej zdjęcia pojawiały się na okładkach poczytnych czasopism^[7].

Następnie zagrała m.in. studentkę ASP Iwonę Słowikowską w komedii Pan Anatol szuka miliona (1958), Sabinę Lamięcką w Żołnierzu królowej Madagaskaru (1958), babcię klozetową w młodości w dyplomowym filmie Romana Polańskiego Gdy spadają anioły (1959) i bezpruderyjną Jolę w Zezowatym szczęściu (1960) Andrzeja Munka^[8].

Kariera za granicą

W 1959 była członkinią polskiej delegacji na 7. Międzynarodowym Festiwalu Młodzieży w Wiedniu^[9]. Tam została dostrzeżona przez francuskiego reżysera Roberta Ménégoza(inne języki), który powierzył jej główną rolę – obok Jeana-Louisa Trintignanta – w swoim filmie Tysięczne okno (1960)^[3][10]. Następnie wystąpiła, już pod pseudonimem Barbara Lass, jako anarchistka Francai Fossati w filmie Co za radość żyć z Alainem Delonem^[3][11].

W 1963 zagrała główną rolę Françoise Merigne w filmie Rififi w Tokio^[12]. Na planie zdjęciowym nawiązała romans z aktorem Karlheinzem Böhmem, za którego wkrótce wyszła za mąż, wcześniej rozwodząc się z Romanem Polańskim^[12].

Spowolnienie kariery

Od połowy lat 60., pod wpływem męża, grała rzadziej, głównie w niemieckich filmach, choć pojawiła się też w Jowicie (1967) Janusza Morgensterna^[13].

Grała później m.in. rolę Rosalidy, kobiety lekkich obyczajów, w filmie Krzysztofa Zanussiego Sinobrody (1983) oraz Ines, główną bohaterką Stachel im Fleisch (1981).

Współpracowała z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa w Monachium^[14] oraz działała w niepodległościowym Klubie Niezależnej Myśli Politycznej imienia Juliusza Mieroszewskiego. Była wiceprzewodniczącą i jednym z założycieli Stowarzyszenia na Rzecz Porozumienia Niemiecko-Polskiego^[14], m.in. jej zasługą było wprowadzenie do monachijskiej telewizji kablowej Telewizji Polonia.

Śmierć i pogrzeb

Zmarła nagle na udar mózgu, 6 marca 1995, podczas koncertu Ala Porcino(inne języki)^[3][15]. Spoczywa w alei zasłużonych na cmentarzu Rakowickim w Krakowie^[3] (kwatera LXIX pas C-1-8)^[16]. Jej pomnik nagrobny jest dziełem Mariana Koniecznego, na płycie znajdują się m.in. słowa Jacka Kaczmarskiego: „Ewa chce spać… Basia kochała, żyła – teraz śpi”^[17].

Życie prywatne

9 września 1959 wyszła za reżysera Romana Polańskiego, jednak rozwiedli się w 1962^[3][8]. Miała przelotny romans z artystą-grafikiem Lechem Zahorskim(inne języki), a w trakcie małżeństwa z Polańskim również z reżyserem Gillem Pontecorvo^[18]. Na planie filmu Rififi w Tokio zaczęła romans z aktorem Karlheinzem Böhmem, który został jej drugim mężem i z którym miała córkę, Katharinę(inne języki) (ur. 1964), również aktorkę^[3][19]. Po drugim rozwodzie na początku lat 80. jej partnerem życiowym został muzyk jazzowy Leszek Żądło, z którym pozostała aż do swojej śmierci^[3][15].

Upamiętnienie

Koncert ku pamięci Barbary Kwiatkowskiej odbył się w Monachium w Teatrze „Kleine Komedie”, 6 marca 2005 w dziesiątą rocznicę jej śmierci^[14].

Filmografia

• 1957: Ewa chce spać jako Ewa Bonecka – za tę rolę otrzymała nominację do nagrody Złota Kaczka
• 1958: Pan Anatol szuka miliona jako Iwona Słowikowska
• 1958: Żołnierz królowej Madagaskaru jako Sabina Lamięcka
• 1959: Obrazki z podróży (niewymieniona w czołówce); etiuda szkolna
• 1959: Tysiąc talarów jako Kasia Wydech
• 1959: Gdy spadają anioły jako staruszka w młodości; etiuda szkolna
• 1959: Słoń jako uczennica; etiuda szkolna
• 1960: Ostrożnie Yeti jako panna młoda (niewymieniona w czołówce)
• 1960: Zezowate szczęście jako Jola
• 1960: Tysięczne okno (La Millième fenêtre jako Ania
• 1961: Co za radość żyć (Che gioia vivere) jako Franca Fossati (jako Barbara Lass)
• 1961: Lycanthropus jako Priscilla
• 1962: Spóźnieni przechodnie jako ona sama
• 1962: Miłość dwudziestolatków jako Basia (nowela Warszawa)
• 1963: Rififi w Tokio (Du rififi à Tokyo) jako Françoise Merigne
• 1963: Występek i cnota (Le Vice et la vertu) jako kelnerka (niewymieniona w czołówce)
• 1965: Serenada dla dwóch szpiegów (Serenade für zwei Spione) jako Tamara
• 1967: Jowita jako Agnieszka „Jowita”
• 1970: Der Pfarrer von St. Pauli jako Dagmar
• 1970: Hauser's Memory jako Angelika (film TV)
• 1972: Doppelspiel in Paris - Zeugenberichte aus dem gefährlichen Leben der Mathilde Carré jako Renée Borni (film TV)
• 1973: Thanatos palace hotel jako Kirby Shaw (film TV)
• 1973: Opowieść o Effi Briest (Fontane Effi Briest) jako polska kucharka
• 1974: Jak to się robi jako przygodna znajoma
• 1981: Bolesne relacje (Stachel im Fleisch) jako Ines
• 1984: Sinobrody (Blaubart) jako Rosalinde (film TV)
• 1986: Milczenie pisarza (Das Schweigen des Dichters) jako Janina
• 1986: Róża Luksemburg jako matka Róży
• 1990: Zwariowana para (Eine Wahnsinnsehe) jako Herta (film TV)
• 1991: Moskwa - Pietuszki (Moskau - Petuschki) jako Fürstin (film TV)