Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pieniążniczka szyszkowa (Baeospora myosura (Fr.) Singer) – gatunek grzybów z rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
pieniążniczka szyszkowa |
Nazwa systematyczna | |
Baeospora myosura (Fr.) Singer Revue Mycol., Paris 3: 193 (1938) |
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Baeospora, Incertae sedis, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1818 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus myosurus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1938 r. Rolf Singer[1].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Drobny grzyb o średnicy kapelusza zazwyczaj od 8–22 mm. U młodych okazów kapelusz półkulisty, potem wypukły, na koniec płaski, czasami z brodawką na środku. Powierzchnia gładka, matowa, w stanie wilgotnym blaszki nieco prześwitują do połowy średnicy kapelusza. Brzeg prosty, ostry i delikatnie, promieniście włókienkowaty[4].
Wąsko przyrośnięte do trzonu lub prawie wolne, bardzo gęste. Barwa biaława, u starszych z brązowymi plamami[5]. Mają szerokość 1–2 mm i gładkie ostrza[4].
Wysokość 1,5–5 cm, grubość 1–2 mm, równogruby, pełny. Powierzchnia gęsto i drobno oprószona białymi ziarenkami[5]. W górnej części jest ma barwę od bladokremowej do bladobrązowej, w dolnej jest ciemniejsza – różowawo brązowa lub żółtawo-brązowa. Często trzon jest w nasadzie korzeniasty z białymi ryzomorfami i porośnięty białymi włoskami[4].
Tej samej barwy co powierzchnia kapelusza. Ma słaby grzybowy zapach i smak[4].
Wysyp zarodników biały. Zarodniki gładkie, eliptyczne i prawie cylindryczne, amyloidalne, o rozmiarach 3–4 × 1,5–2 μm. Pleurocystydy i cheilocystydy zgrubiałe, wrzecionowate, o długości do 40 μm i szerokości do 10 μm. Pleurocystydy rzadkie, cheiolocystydy obfite. Strzępki skórki o szerokości 4–14 μm, słabo wybarwione[5].
Opisano występowanie tego gatunku w Ameryce Północnej, Europie oraz Korei i Japonii[6]. W Polsce jest rzadki[4].
Występuje w lasach iglastych i mieszanych. Rośnie na opadłych szyszkach sosnowych, rzadziej świerkowych, często zagrzebanych w podłożu. Owocniki wytwarza od sierpnia do listopada[3].
Na szyszkach występują w Polsce 3 gatunki szyszkówek: szyszkówka świerkowa (Strobilurus esculentus), szyszkówka tęporozwierkowa (Strobilurus stephanocystis) i szyszkówka gorzka (Strobilurus tenacellus). Występują głównie wiosną. Pieniążniczka szyszkowa odróżnia się od nich gęsto oprószonym trzonem, gęstymi blaszkami, mniejszymi rozmiarami, przeważnie jaśniejszą barwą oraz amyloidalnymi zarodnikami i cienkościennymi cheilocystydami[4][5].
Na szyszkach występuje także grzybówka wiosenna (Mycena strobilicola). Pojawia się wiosną. Różni się wyraźnym zapachem chloru, białym, kruchym trzonem oraz bardziej stożkowatym kapeluszem[7].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.