Błękit metylenowy

Błękit metylenowy – organiczny związek chemiczny, pochodna 1,4-tiazyny, barwnik tiazynowy o charakterze soli.

Nie mylić z: Błękitem metylowym.

Błękit metylenowy

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) chlorek [7-(dimetyloamino)fenotiazyn-3-ylideno]-dimetyloazaniowy Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. methylthioninii chloridum, methylenum coeruleum inne CI 52015, chlorek 3,7-bis(dimetyloamino)fenotioazyn-5-yliowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C16H18ClN3S
Inne wzory	[C 16H 18N 3S]+ Cl−
Masa molowa	319,85 g/mol
Wygląd	ciemnozielony lub brunatny, krystaliczny proszek[1]
Identyfikacja
Numer CAS	61-73-4
PubChem	6099
DrugBank	DB09241
SMILES CN(C)C1=CC2=C(C=C1)N=C3C=CC(=[N+](C)C)C=C3S2.[Cl-]
InChI InChI=1S/C16H18N3S.ClH/c1-18(2)11-5-7-13-15(9-11)20-16-10-12(19(3)4)6-8-14(16)17-13;/h5-10H,1-4H3;1H/q+1;/p-1 InChIKey CXKWCBBOMKCUKX-UHFFFAOYSA-M
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 43,6 g/l (25 °C)[2] w innych rozpuszczalnikach rozpuszczalny w etanolu i chloroformie, słabo w pirydynie, nierozpuszczalny w eterze dietylowym[3] Temperatura rozkładu 105 °C[2]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-08-25] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H302 Zwroty P P264, P270, P301+P312+P330, P501 Numer RTECS SO5600000 Dawka śmiertelna LD50 77 mg/kg (mysz, dożylnie)[2]
Podobne związki
Podobne związki	błękit toluidynowy
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	V03AB17
Farmakokinetyka Okres półtrwania 5,25 h Wydalanie z moczem i kałem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania miejscowo, dożylnie

Roztwór wodny błękitu metylenowego

Używany jako wskaźnik pH. W roztworach mocno kwasowych barwi się na zielono, w roztworach lekko kwasowych, obojętnych i zasadowych przyjmuje barwę od błękitnej do granatowej. Znajduje zastosowanie również jako barwnik w biologii, ma też wiele zastosowań w medycynie. Jest stosowany jako środek diagnostyczny, przeciwbakteryjny oraz przy zatruciach cyjankami i czadem^[4]. Używany przy identyfikacji gatunków grzybów^[5].

W akwarystyce używany jako lek na różne choroby ryb^[6].

Przypisy

1. Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
2. Methylene blue, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2018-08-25] (ang.).
3. CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-370, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
4. Farmakopea Polska IV, Ministerstwo Zdrowia, t. 1, Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1965, s. 1393, OCLC 603050816.
5. Odczynniki chemiczne do reakcji makro- i mikroskopowych [online], grzyby.pl [dostęp 2024-08-12].
6. J.J. Antychowicz J.J., Choroby ryb akwariowych Warszawa, s. 126–136., 1990. Brak numerów stron w książce

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Kontrola autorytatywna (rodzaj indywiduum chemicznego):

• LCCN: sh85084425
• J9U: 987007529312605171

Encyklopedie internetowe:

• Britannica: science/methylene-blue
• Universalis: indamine
• SNL: metylenblått
• DSDE: methylenblåt