Loading AI tools
Major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Augustyn Swaczyna (ur. 10 lipca 1896 w Solcy, zm. 10 września 1939 pod Uluczem) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
major piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
10 lipca 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 września 1939 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1914–1939 |
Siły zbrojne | |
Formacja |
Legiony Polskie |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca batalionu |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
10 lipca 1896 w Solcy na Śląsku Cieszyńskim, w rodzinie Andrzeja i Franciszki[1] z domu Feber[2] . Do 1914 ukończył pięć klas w Polskim Gimnazjum Realnym imienia Juliusza Słowackiego w Orłowej (klasę szóstą ukończył w dwudziestoleciu międzywojennym)[3]. W latach 1912–1914 był członkiem Drużyn „Sokoła”[4].
16 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 8. kompanii 2 pułku piechoty[5]. 18 października tego roku został mianowany sekcyjnym[5]. Został również odznaczony austriackim Brązowym Medalem Waleczności[5]. 9 czerwca 1915 został ranny[3]. 7 listopada 1915 pod Bielgowem dostał się do niewoli rosyjskiej[5][6]. 18 lutego 1918 w Żwańcu, po ucieczce z niewoli, wstąpił do Brygady Karpackiej, a później został przydzielony do 14 pułku strzelców polskich[5]. 11 maja 1918 w bitwie pod Kaniowem dostał się do niemieckiej niewoli[5]. W Tartowie pod Kijowem uciekł z niewoli i wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, a 10 września 1918 do 15 pułku strzelców polskich[5]. W Odessie dowódca pułku awansował go na sierżanta[5].
29 czerwca 1919 został przeniesiony do Batalionu Zapasowego 33 pułku piechoty, a 31 sierpnia tego roku skierowany do 33 pułku piechoty na froncie bolsewickim[5]. 15 maja 1920 został ranny[5]. Po piętnastodniowym pobycie w szpitalu w Wilnie, wrócił na front[5]. 5 lipca dostał się do bolszewickiej niewoli, z której uciekł 19 września 1920[5]. Ponownie wrócił do macierzystego pułku i kontynuował w nim służbę przez kolejnych siedem lat[5]. 16 listopada 1927 został przeniesiony do 4 pułku strzelców podhalańskich w Cieszynie[5][7]. We wrześniu 1933 został przesunięty na stanowisko dowódcy Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy 21 Dywizji Piechoty Górskiej przy 4 psp[8]. 4 lutego 1934 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1934 stopień majora w korpusie oficerów piechoty i 41. lokatą[9]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 75 pułku piechoty w Chorzowie na stanowisko dowódcy batalionu[10].
Od 1936 dowódca batalionu „Sejny”, a potem baonu KOP „Delatyn”. Poległ 10 września 1939 pod Uluczem nad Sanem[11][12][13].
Był żonaty[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.