Asystolia
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Asystolia (łac. z gr. asystole) – brak elektrycznej i mechanicznej czynności serca lub czynność serca o częstotliwości mniejszej niż 10/min[1]. Jest częstym wtórnym mechanizmem zatrzymania krążenia[2]. W zapisie EKG objawia się w postaci płaskiej linii[3], zbliżonej do linii izoelektrycznej w co najmniej dwóch sąsiadujących odprowadzeniach EKG[potrzebny przypis]. Jej wystąpienie oznacza zazwyczaj całkowity brak czynności skurczowej serca, poza przypadkami asystolii rzekomej, kiedy to płaska linia zapisie EKG spowodowana jest problemami technicznymi sprzętu do rejestracji EKG, złym przyleganiem elektrod do skóry lub błędami w technice badania.
Czterosekundowa asystolia powoduje u ludzi zawroty głowy, a nawet utratę przytomności[potrzebny przypis]; trwająca dłużej jest stanem zagrożenia życia (śmierć kliniczna). W przypadku stwierdzenia asystolii, podobnie jak przy każdym zatrzymaniu krążenia, jeżeli to możliwe, identyfikuje się i usuwa jej przyczyny[4] oraz stosuje się zaawansowane zabiegi resuscytacyjne[1]. W celu stymulacji serca zaraz po wystąpieniu asystolii stosuje się uderzenie w okolicę przedsercową, co może dać pożądany efekt szczególnie, jeśli zachowane są załamki P. Jeżeli chory jest przytomny, należy zachęcać go do kaszlu. Natomiast elektrostymulacja jest mało skuteczna[5]. Leki podawane w przypadku asystolii to adrenalina i atropina[4].
Odsetek przypadków wypisu ze szpitala po przebyciu asystolii wynosi mniej niż 2%[6].
