Loading AI tools
gatunek ssaka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arbogóralek szary[15] (Dendrohyrax dorsalis) – gatunek ssaka z rodziny góralkowatych (Procaviidae). Jest zwierzęciem o podobnej do innych góralkowatych budowie. Średnia masa ciała wynosi 3 kg. Gatunek ten przypomina masą i kształtem ciała dużego królika. Posiada gęstą i miękką sierść o kolorze szarym lub przechodzącym w brąz. Na grzbiecie znajduje się charakterystyczna plama o jaśniejszym zabarwieniu – okolice gruczołu grzbietowego.
Dendrohyrax dorsalis | |||||
(L. Fraser, 1855)[1] | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Rodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek |
arbogóralek szary | ||||
| |||||
Podgatunki | |||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[14] | |||||
Zasięg występowania | |||||
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1855 roku brytyjski zoolog Louis Fraser, nadając mu nazwę Hyrax dorsalis[1]. Miejsce typowe to wyspa Bioko, Gwinea Równikowa[1][16][17]. Holotyp to dorosły samiec (sygnatura BMNH 1858.3.5.1) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie[18].
Różnice w nawoływaniach poszczególnych podgatunków sugerują, że poszczególne populacje używają trzech odrębnych dialektów na Wybrzeżu Kości Słoniowej, Kamerunie i wyspie Bioko oraz Gabonie[19][20]. Na podstawie taksonomii innych ssaków leśnych, które wykazują podziały na poziomie gatunku z Dahomey Gap i Eastern Highlands, najprawdopodobniej możliwe są do rozróżnienia odmienne genetycznie podgatunki[20]. Potrzebne są dalsze badania na temat genetyki, anatomii, zachowania i bioakustyki, aby wyjaśnić podział na poziomie podgatunków[20].
Tradycyjnie rozpoznano sześć podgatunków[16][20]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:
Podgatunek | Oryginalna nazwa | Autor i rok opisu | Miejsce typowe | Holotyp |
---|---|---|---|---|
D. d. emini | Dendrohyrax Emini | O. Thomas, 1887 | Tingasi, Monbuttu, Demokratyczna Republika Konga[21]. | Osobnik (sygnatura BMNH 1887.12.1.101) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie; okaz zebrany przez Mehmeda Emina Paszę[5][21]. |
D. d. latrator | Procavia emini latrator | O. Thomas, 1910 | Batempa, górny bieg rzeki Sankuru, Demokratyczna Republika Konga[22]. | Samica (sygnatura BMNH 1909.12.12.10) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie; okaz zebrany przez Emila Tordaya[22]. |
D. d. marmota | Procavia (Dendrohyrax) marmota | O. Thomas, 1901 | Mengo, na północ od Entebbe, Uganda[23]. | Młodociana samica (sygnatura BMNH 1901.8.9.42) ze zbiorów Muzeum Historii Naturalnej w Londynie; okaz zebrany 8 grudnia 1900 roku[23]. |
D. d. nigricans | Hyrax nigricans | W. Peters, 1879 | Chinchoxo, na północ od ujścia rzeki Kongo, Kabinda, Angola[24]. | Młodociana samica[3]. |
D. d. sylvestris | Hyrax sylvestris | Temminck, 1853 | Ghana[24]. | Skóra i czaszka[2]. |
Arbogóralek szary występuje w zależności od podgatunku[20]:
Informacje o rozmieszczeniu tego taksonu są nadal niekompletne; występuje również w południowej Republice Środkowoafrykańskiej i południowo-zachodnim Sudanie Południowym, ale przynależność podgatunkowa tych populacji wciąż wymaga potwierdzenia[20].
Długość ciała 44–57 cm; masa ciała 1,8–4,5 kg[19][33]. Wzór zębowy: I C P M (x2) = 34[19].
Żywi się liśćmi, pędami, owocami, nie gardzi owadami. W odróżnieniu od góralka skalnego, arbogóralek szary żeruje w nocy. Jest z natury samotnikiem. W ciągu dnia śpi w konarach drzew, ukrywając się pośród liści przed polującymi na niego drapieżnikami. Wieczorem i wczesnym rankiem wydaje głośne pohukiwania. Ciąża trwa około 7 miesięcy. Samica rodzi dwa lub jedno młode w miocie.
Zamieszkuje wilgotne subtropikalne i tropikalne lasy, wilgotne sawanny, tereny skaliste, zarówno równiny, jak i góry.
IUCN uznaje arbogóralka szarego za gatunek najmniejszej troski (LC – ang. least concern)[14]. Dendrohyrax dorsalis występuje w wielu siedliskach na terenach znajdujących się pod ochroną – parki narodowe i rezerwaty przyrody. Człowiek ciągle jeszcze niszczy lasy stanowiące naturalne miejsce występowania. Na gatunek ten polują ludzie dla mięsa i futra. Liczebność i gęstość występowania jest wciąż słabo udokumentowana[14].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.