Loading AI tools
załogowa misja kosmiczna zwieńczona lądowaniem na Księżycu Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Apollo 16 (realizowana od 16 do 27 kwietnia 1972) była dziesiątą załogową misją w ramach amerykańskiego programu kosmicznego Apollo, zarządzanym przez NASA, oraz piątą i przedostatnią, która wylądowała na Księżycu. Była to także druga misja, w której został wykorzystany pojazd Lunar Roving Vehicle. Lądowanie miało miejsce na Wyżynie Kartezjusza, które zostało wybrane ze względu na to, że niektórzy naukowcy spodziewali się, że będzie to obszar powstały dzięki działaniu wulkanu, co potem okazało się nieprawdą.[1][2]
 | |
| Dane misji | |
| Indeks COSPAR |
1972-031A |
|---|---|
| Zaangażowani | |
| Oznaczenie kodowe | |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | |
| Masa pojazdu |
CSM: 30 354 kg |
| Rakieta nośna | |
| Załoga | |
 | |
| Dowódca | |
| Załoga | |
| Start | |
| Miejsce startu | |
| Początek misji |
16 kwietnia 1972 17:54 GMT |
| Misja księżycowa | |
| Lądowanie na Księżycu |
21 kwietnia 1972 02:32:35 GMT, krater Descartesa |
| Pobyt na Księżycu |
2 dni 23 godz. 2 min. 13 sek. |
| Masa próbek |
95,71 kg |
| Liczba orbit księżycowych |
64 |
| Czas na orbicie księżycowej |
5 dni 5 godz. 49 min. 32 sek. |
| Lądowanie | |
| Miejsce lądowania | |
| Lądowanie |
27 kwietnia 1972 |
| Czas trwania misji |
11 dni 1 godz. 51 min. 5 sek. |
| Program Apollo | |
Czas dostarczenia elementów do KSC:
Apollo 16 rozpoczął podróż bez opóźnień. Saturn V działał prawidłowo wynosząc statek na orbitę okołoziemską o parametrach 169,1 na 167,7 km. Manewr TLI, (trans-lunar injection) – opuszczenie orbity okołoziemskiej (manewr wykonywany przez statek w celu przelotu na Księżyc)[4], nastąpił w trakcie drugiego okrążenia. W trakcie dokowania Apolla i LM wokół lądownika astronauci zauważyli drobiny nieznanego pochodzenia. W związku z tym po połączeniu (w ósmej i siedemnastej minucie lotu) przeprowadzili inspekcję LM. Wszystkie systemy lądownika były sprawne. Okazało się, że przyczyną niepokoju załogi były płatki farby ochronnej, która oderwała się od lądownika.
Pierwsze uruchomienie silników pomocniczych trzeciego stopnia rakiety APS (Auxiliary Propulsion System), mające na celu skierowanie członu S-IVB na kurs kolizyjny z Księżycem odbyło się zgodnie z planem. Uderzenie w Księżyc nastąpiło w 75 godzinie 8 minucie lotu, około 320 km na północny wschód od wyznaczonego celu. Wywołany tym uderzeniem wstrząs został odnotowany przez sejsmometry Apollo 12, Apollo 14 i Apollo 15. Po separacji statku Apollo od LM (Lunar Module) wystąpiły zakłócenia w funkcjonowaniu rezerwowego systemu sterowania – odpowiedzialnego za wychylenie dysz silnika SPS. Spowodowało to wstrzymanie lądowania LM, które miało nastąpić podczas trzynastego okrążenia Księżyca. Statek Apollo 16 i lądownik pozostawały na orbicie, zachowując stałą pozycję wobec siebie. W tym czasie kontrola lotu i pilot modułu dowodzenia analizowali problem. Ostatecznie zdecydowano o kontynuowaniu misji. Postanowiono jedynie ograniczyć użycie silnika SPS. W związku z tym zrezygnowano z jednego manewru zmiany płaszczyzny orbity i z podniesienia orbity przed uwolnieniem subsatelity. Zapadła również decyzja o skróceniu misji o jeden dzień. W trakcie piętnastego okrążenia statek wprowadzono na orbitę kołową, a podczas szesnastego rozpoczęto procedurę lądowania. LM osiadł na powierzchni Księżyca w rejonie krateru Kartezjusza, zaledwie 212 m na północny zachód od wyznaczonego punktu. Miejsce lądowania wybrano nieprzypadkowo. Krater, w którego pobliżu wylądowali Young i Duke sprawiał wrażenie ukształtowanego przez aktywność wulkaniczną. Okazało się jednak, że nie powstał w wyniku erupcji wulkanu i jest kraterem bardzo starym. Jego wiek oceniono na około 4,5 miliarda lat.[3].
Podczas gdy Young i Duke pracowali na powierzchni Księżyca, krążący na orbicie wokółksiężycowej Ken Mattingly realizował intensywny program naukowy z wykorzystaniem zestawu instrumentów SIM. W czasie 64 okrążeń wykonał wszystkie zaplanowane eksperymenty naukowe i zadania związane z fotografowaniem powierzchni Księżyca[3].
Start z powierzchni Księżyca i połączenie z modułem dowodzenia odbyły się bez problemów. Natomiast nie udało się zdeorbitować stopnia startowego LM. Po odrzuceniu, stopień startowy zaczął koziołkować. Obracał się w tempie trzech stopni na sekundę. Spowodowane to było nieprawidłowym ustawieniem jednego z przełączników komputera pokładowego. Zgodnie z obliczeniami, stopień startowy powinien pozostać na orbicie około roku, a następnie spaść na powierzchnię Księżyca. Jednak NASA nie śledziła dalszych losów obiektu.
Cztery godziny i 19 minut przed wykonaniem manewru TEI (trans-Earth injection) – opuszczenie orbity okołoksiężycowej (manewr wykonywany przez statek w celu powrotu z Księżyca na Ziemię)[4] i rozpoczęciem powrotu na Ziemię na orbicie okołoksiężycowej został umieszczony subsatelita. Jednak w związku z kłopotami z silnikiem SPS zrezygnowano z podniesienia orbity Apollo 16 przed uwolnieniem obiektu. W rezultacie subsatelita okrążał Księżyc na niewielkiej wysokości i uderzył w powierzchnię Księżyca już 29 maja 1972 roku. Zgodnie z programem misji miał przebywać na orbicie około 12 miesięcy. W celu zsynchronizowania planu lotu z rzeczywistym przebiegiem lotu, w którym nastąpiło opóźnienie po wejściu na orbitę okołoksiężycową, postanowiono przeprowadzić aktualizację czasu GET o 11 minut i 48 sekund (w 118 godz. 6 min. i 31 s czasu lotu mierzonego od startu). By zminimalizować niezbędne zmiany czasu w harmonogramie procedur przeprowadzonych w drodze powrotnej, po wykonaniu manewru TEI dokonano ponownej aktualizacji GET (w 202 godz. 18 min. 12 s lotu) przesuwając zegar misji do przodu o 24 godziny 43 minuty i 12 sekund.
Kapsuła Apollo 16 wodowała 5,6 km od wyznaczonego celu i 5 km od statku ratowniczego. Załoga znalazła się na pokładzie okrętu po 37 minutach od wodowania.
W czasie misji astronauci zebrali 95,71 kg próbek skał księżycowych. Na powierzchni Srebrnego Globu przebywali przez ponad 20 godzin. W sumie Young i Duke dzięki posiadanemu pojazdowi LRV poruszając się po Księżycu przebyli odległość ponad 27 kilometrów. Od lądownika LM oddalili się na maksymalną odległość 4,6 km.
Spacery po powierzchni Księżyca:
Po każdym powrocie do lądownika byli tak oblepieni księżycowym pyłem, że zastanawiali się czy uda im się ponownie szczelnie połączyć rękawice i hełmy ze skafandrami. Księżycowy regolit działał jak papier ścierny. Poza tym zainstalowane w hełmach dozowniki soku pomarańczowego przeciekały, wskutek czego wewnątrz wszystko było wilgotne i lepkie.
Łącznie spacery księżycowe trwały 20 godzin 14 minut i 14 sekund. W tym czasie zarejestrowano 1809 klatek filmu 70 mm i wykorzystano 4,5 kaset filmu 16 mm. Zebrano 95,71 kg księżycowego materiału w postaci 111 próbek[3].
Spacer w otwartej przestrzeni kosmicznej:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
