Antylopowce

Antylopowce^[12] (Hippotragini) – plemię ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Antylopowce

Hippotragini
Sundevall, 1845
Przedstawiciel rodzaju – antylopowiec szablorogi (Hippotragus niger)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	parzystokopytne
Podrząd	przeżuwacze
Infrarząd	Pecora
Rodzina	wołowate
Podrodzina	antylopy
Plemię	antylopowce
Typ nomenklatoryczny
Hippotragus Sundevall, 1845
Synonimy Hippotragina[uwaga 1] Sundevall, 1845[3] Hippotraginae: Brooke, 187[4] Oryginae[uwaga 2] Brooke, 1876[4] Orygidae: Rochebrune, 1883[5] Hippotragidae: Rochebrune, 1883[6] Orycidae: Knottnerus-Meyer, 1907[7] Oryginae: Lydekker & Blaine, 1914[8] Addacina[uwaga 3] Pilgrim, 1939[9] Hippotragina: Pilgrim, 1939[9] Hippotragini: Simpson, 1945[10] Orygini: Haltenorth, 1963[11]
Rodzaje
6 rodzajów (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

Plemię obejmuje gatunki występujące w Afryce (wyjątkiem jest występujący na Bliskim Wschodzie oryks arabski)^[13][14].

Charakterystyka

Antylopowce charakteryzują się dużymi rozmiarami, długimi rogami występującymi u przedstawicieli obydwu płci oraz długim ogonem. U samic występują dwie pary sutków.

Podział systematyczny

Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje^[15][13][12]:

• Hippotragus Sundevall, 1845 – antylopowiec
• Addax Laurillard, 1841 – adaks – jedynym przedstawicielem jest Addax nasomaculatus (de Blainville, 1816) – adaks pustynny
• Oryx de Blainville, 1816 – oryks

Opisano również rodzaje wymarłe:

• Saheloryx Geraads, Blondel, Likius, Mackaye, Vignaud & Brunet, 2008^[16] – jedynym przedstawicielem był Saheloryx solidus Geraads, Blondel, Likius, Mackaye, Vignaud & Brunet, 2008
• Tchadotragus Geraads, Blondel, Likius, Mackaye, Vignaud & Brunet, 2008^[17]
• Wellsiana Vrba, 1987^[18] – jedynym przedstawicielem był Wellsiana torticornuta Vrba, 1987

Uwagi

1. Pisownia oryginalna, takson zdefiniowany jako odrębna rodzina; nazwa zachowana decyzją ICZN^[1][2].
2. Typ nomenklatoryczny: Oryx de Blainville, 1816.
3. Typ nomenklatoryczny: Addax Laurillard, 1841.

Przypisy

1. Anonim. Opinion 2030 (Case 3178). Hippotragus Sundevall, 1845 (Mammalia, Artiodactyla): conserved. „The Bulletin of zoological nomenclature”. 60 (1), s. 90–91, 2003 język = en.
2. P. Grubb. Review of Family-Group Names of Living Bovids. „Journal of Mammalogy”. 82 (2), s. 374–388, 2001. (ang.).
3. C.J. Sundevall. Öfversigt af däggdjursordningen Pecora. „Öfversigt af Kongl. Vetenskaps-Akademiens Forhandlingar”. 2 (3), s. 31, 1845. (szw.).
4. V. Brooke: Order VII.—Undulata. W: A.R. Wallace: The geographical distribution of animals. With a study of the relations of living and extinct faunas as elucidating the past changes of the earth’s surface. Cz. 2. New York: Harper and brothers, 1876, s. 223. (ang.).
5. Rochebrune 1883 ↓, s. 125, 155.
6. Rochebrune 1883 ↓, s. 173.
7. T. Knottnerus-Meyer. Über das Tränenbein der Huftiere. Vergleichend-anatomischer Beitrag zur Systematik der rezenten Ungulata. „Archiv für Naturgeschichte”. 73 (1), s. 70, 1907. (niem.).
8. R. Lydekker & G. Blaine: Catalogue of the Ungulate Mammals in the British Museum (Natural History). Cz. 3: Artiodactyla, Family Bovidæ, Subfamilies Aepycerotinæ to Tragelaphinæ (Pala, Saiga, Gazelles, Oryx Group, Bushbucks, Kudus, Elands, Etc.), Antilocapridæ (Prongbuck), and Giraffidæ (Giraffes and Okapi). London: Printed by order of the Trustees, 1914, s. 117. (ang.).
9. G.E. Pilgrim. The fossil Bovidae of India. „Memoirs of the Geological Survey of India, Palaeontologia Indica”. 26, s. 23, 1939. (ang.).
10. G.G. Simpson. The principles of classification and a classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 85, s. 159, 1945. (ang.).
11. T. Haltenorth: Klassifikation der Säugetiere: Artiodactyla. W: E. Thenius (red.): Handbuch der Zoologie. Cz. 8: Mammalia. Berlin: W. de Gruyter, 1963, s. 87. (niem.).
12. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 185. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
13. C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 348–. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
14. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subfamily Hippotraginae. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
15. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-03]. (ang.).
16. Geraads i in. 2008 ↓, s. 236.
17. Geraads i in. 2008 ↓, s. 231.
18. E.S. Vrba. New species and a new genus of Hippotragini (Bovidae) from Makapansgat Limeworks. „Palaeontologia africana”. 26 (5), s. 53, 1987. (ang.).

Bibliografia

• A.T. Rochebrune. Faune de la Sénégambie. Mammifères. „Actes de la Société Linnéenne de Bordeaux”. Quatrième série. 7, s. 49–204, 1883. (fr.).
• D. Geraads, C. Blondel, A. Likius, H.T. Mackaye, P. Vignaud & M. Brunet. New Hippotragini (Bovidae, Mammalia) from the Late Miocene of Toros-Menalla (Chad). „Journal of Vertebrate Paleontology”. 28 (1), s. 231–242, 2008. DOI: 10.1671/0272-4634(2008)28[231:NHBMFT]2.0.CO;2. (ang.).

Encyklopedie internetowe (takson):

• Britannica: topic/Hippotragini

Identyfikatory zewnętrzne:

• ITIS: 898082
• NCBI: 9959
• identyfikator taksonu Fossilworks: 56156
• CoL: JPB