Antonio Francesco Orioli

Antonio Francesco Orioli OFMConv (ur. 10 grudnia 1778 w Bagnacavallo, zm. 20 lutego 1852 w Rzymie^[1]) – włoski kardynał.

Antonio Francesco Orioli

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1778 Bagnacavallo
Data i miejsce śmierci	20 lutego 1852 Rzym
Miejsce pochówku	Bazylika świętych Dwunastu Apostołów w Rzymie
Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	1848
Biskup Orvieto
Okres sprawowania	1833-1841
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	franciszkanie konwentualni
Sakra biskupia	1 maja 1833
Kreacja kardynalska	12 lutego 1838 Grzegorz XVI
Kościół tytularny	Santa Maria sopra Minerva SS. XII Apostoli

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	1 maja 1833
Konsekrator	Giacinto Placido Zurla
Współkonsekratorzy	Giovanni Soglia Ceroni Alessandro Bernetti
Konsekrowani biskupi Ludovico Rizzuti 12 stycznia 1840 Giovanni Ferrini 20 lutego 1842 Concezio Pasquini 24 lipca 1842 Raffaele Purpo 7 maja 1843 Giuseppe Maria d’Alessandro 24 czerwca 1843 Rocco de Gregorio 24 czerwca 1843 Pietro Cilento 28 lipca 1844 Bonaventura Attanasio 28 lipca 1844 Giuseppe Menditto 28 lipca 1844 Luigi Napolitano 9 marca 1845 Filippo Mincione 18 kwietnia 1847 Vincenzo d’Alfonso 18 kwietnia 1847 Pietro Niccolò Forti 18 kwietnia 1847 Luigi Ricci 20 czerwca 1847 Camillo de’ Marchesi Bisleti 10 października 1847 Pio Bighi 10 października 1847 Henri-Marie-Gaston Boisnormand de Bonnechose 30 stycznia 1848 Giusto Recanati 9 lipca 1848 Francesco Bronzuoli 21 września 1848 Filippo Fratellini 24 lutego 1851 Francesco Xaverio Giannuzzi Savelli 24 lutego 1851 Raffaele Bocci 24 lutego 1851 Valentino Vignone 24 lutego 1851 Giovanni Battista Naselli 21 kwietnia 1851 Raffaele Ferrigno 21 kwietnia 1851 Camillo Milana 21 kwietnia 1851

Życiorys

W młodości wstąpił do franciszkanów konwentualnych i 6 maja 1793 złożył śluby zakonne^[2]. Studiował w Rzymie, gdzie w 1804 uzyskał stopień doktora teologii^[1]. Po przyjęciu święceń kapłańskich wykładał w Rzymie (1807-1809) i we Francji (1809-1812)^[1]. 4 sierpnia 1832 został wikariuszem generalnym swojego zakonu^[1].

15 kwietnia 1833 został wybrany biskupem Orvieto, a 1 maja przyjął sakrę^[2]. 12 lutego 1838 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria sopra Minerva^[2]. 18 grudnia 1841 zrezygnował z biskupstwa Orvieto^[2]. Od 5 maja do 4 czerwca 1848 pełnił rolę sekretarze stanu ad interim. Wcześniej, 2 maja 1847 został prefektem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników, którym pozostał do śmierci^[1].