Niektóre gatunki to ważne gospodarczo drzewa owocowe, dostarczające przypraw i drewna[7]. Jadalne są owoce gatunków z rodzaju flaszowiecAnnona (A. squamosa, A. reticulata, A. muricata, A. cherimoya)[3][6] oraz asymina trójklapowaAsimina triloba[6]. Owoce Xylopia aethiopica używane są jako przyprawa[3] (tzw. „pieprz murzyński”[5]). Z nasion Monodora myristica pozyskuje się przyprawę zwaną muszkatem kalabessa, przypominającym aromat gałki muszkatołowej[5]. Pachnące kwiaty jagodlinu wonnegoCananga odorata i Mkilua fragrans używane są do wyrobu perfum[3]. Artabotrys odoratissimus jest z powodu silnie pachnących kwiatów uprawiany jako roślina ozdobna[5].
Zimozielone[3], ułożone w dwóch szeregach (tylko w przypadku rodzaju Tetrameranthus skrętoległe[5]), całobrzegie i zwykle krótkoogonkowe. Aromatyczne z powodu olejków eterycznych[2][4][3]. Przylistków brak[6][3].
Zwykle obupłciowe (wyjątkiem o kwiatach jednopłciowych jest rodzaj Stelechocarpus[5]), pojedyncze lub zebrane w pęczkach[6] albo gronach[3] w kątach liści lub na końcach pędów[6]. Nierzadka jest też kaulifloria[5]. Okwiat zwykle składa się z 9 listków wyrastających w 3 okółkach po 3[4] (wyjątkiem jest rodzaj Tetrameranthus z trzema okółkami czterokrotnymi[5]). Wyróżniany jest kielich składający się z trzech lub 6 działek (u Tetrameranthus – 4[5]) i korona złożona podobnie z trzech lub 6 płatków (u Tetrameranthus – 8[5]). Wszystkie listki okwiatu są wolne[3], przy czym u niektórych (Oxymitra, Mitrephora) szczelnie okrywają wnętrze kwiatu[5]. Płatki rodzaju Rollinia wyróżniają się obecnością długiego, rogowego wyrostka po stronie grzbietowej[5]. Wolne (rzadko zrośnięte[3]) słupki (10–100 lub więcej) i liczne pręciki (25–100) są umieszczone w okółkach lub spiralnie na wydłużonym dnie kwiatowym[7][4]. Łącznik pręcika jest zwykle szeroki, na szczycie przedłużony w wyrostek dłuższy od pylników. Wyrostki te u niektórych rodzajów tworzą osłonę nad słupkami. U części rodzajów pylniki poprzegradzane są poprzecznymi przegrodami. Pyłek często uwalniany jest w pakietach (po 2, 4, 16 i więcej ziaren). Ziarna pyłku osiągają do 350 μm (należą do największych u okrytonasiennych)[5].
Zwykle mięsiste owoce zbiorowe powstające z licznych jagód rozwijających się z poszczególnych słupków ewentualnie pęczek krótkoszypułkowych jagód[4][6], rzadko mieszki[7][4].
Flaszowcowate od dawna uznawane są bliskie systematycznie magnoliowatymMagnoliaceae. W systemie Johna Hutchinsona (1926–1934) umieszczone były w rzędzie Annonales tuż po Magnoliales, od których miały według tego autora pochodzić. W części systemów klasyfikacyjnych XX wieku rodzina flaszowcowatych wyodrębniana była w randze rzędu Annonales obok Magnoliales (np. system Takhtajana z 1987, 1997[3] i 2009[8] oraz system Dahlgrena z 1989), w innych była włączana do rzędu magnoliowcówMagnoliales (np. w systemie Cronquista z 1981 i systemie Thorne'a z 2003). W systemach APG rodzina sytuowana jest od początku w rzędzie magnoliowców[3].
Rodzina tradycyjnie dzielona była na dwie podrodziny różniące się morfologicznie – układem owocolistków: Monodoroideae z owocolistkami w okółku tworzącymi jednokomorową zalążnię i Annonoideae z owocolistkami spiralnymi, wolnymi i zrastającymi się, ale tworzącymi wielokomorowe słupkowie synkarpiczne[8]. W 2012 ustalono nową aranżację podrodzin i plemion na podstawie relacji filogenetycznych stwierdzonych na podstawie badań molekularnych[9].
Uvaria L. (w tym: Anomianthus Zoll., Cyathostemma Griff., Ellipeia Hook. f. & Thomson, Ellipeiopsis R. E. Fr., Rauwenhoffia Scheff.[13], Balonga Le Thomas, Dasoclema J. Sinclair[14])
Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI:10.1371/journal.pone.0119248, PMID:25923521, PMCID:PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
Maarten J. M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase:Plants of the World: An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants.Richmond, Chicago:Kew Publishing, The University of Chicago Press,2017,s.105-106. ISBN978-1842466346.
Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski (red.):Słownik botaniczny.Wyd.wydanie II, zmienione i uzupełnione.Warszawa:Wiedza Powszechna,2003,s.227. ISBN83-214-1305-6.
Rainer, H.Monographic studies in the genus Annona L. (Annonaceae): Inclusion of the genus Rollinia A.St. Hil..„Annalen des Naturhistorischen Museums in Wien Serie B Botanik und Zoologie”.108,s.191-205,2007.
Erkens, RHJ, Chatrou, LW, Koek-Noorrnan, J, Maas, JW, Maas, PJM.Classification of a large and widespread genus of Neotropical trees, Guatteria (Annonaceae) and its three satellite genera Guatteriella, Guatteriopsis and Heteropetalum.„Taxon”.56,s.757-774,2007.
Erkens, RHJ, Maas, PJM.The Guatteria group disentangled: sinking Guatteriopsis, Guatteriella, and Heteropetalum into Guatteria.„Rodriguésia”.59,s.401-406,2008.
Zhou, LL, Su, YCF, Saunders, RMK.Molecular phylogenetic support for a broader delimitation of Uvaria (Annonaceae), inclusive of Anomianthus, Cyathostemma, Ellipeia, Ellipeiopsis and Rauwenhoffia.„Systematics and Biodiversity”.7,s.249-258,2009.
Zhou, L, Su, YCF, Chalermglin, P, Saunders, RMK.Molecular phylogenetics of Uvaria (Annonaceae): relationships with Balonga, Dasoclema and Australian species of Melodorum.„Botanical Journal of the Linnean Society”.163,s.33-43,2010. DOI: 10.1111/j.1095-8339.2010.01045.x.
Xue, B, Su, YCF, Mols, JB, KeßLer, PJA, Saunders, RMK.Further fragmentation of the polyphyletic genus Polyalthia (Annonaceae): molecular phylogenetic support for a broader delimitation of Marsypopetalum.„Systematics and Biodiversity”.9,s.17-26,2011.
Xue, B, Thomas, DC, Chaowasku, T, Johnson, DM, Saunders, RMK.Molecular phylogenetic support for the taxonomic merger of Fitzalania and Meiogyne (Annonaceae): New nomenclatural combinations under the conserved name Meiogyne.„Systematic Botany”.39,s.396-404,2014.
Xue, B, Su, YCF, Thomas, DC, Saunders, RMK.Pruning the polyphyletic genus Polyalthia (Annonaceae) and resurrecting the genus Monoon.„Taxon”.61,s.1021-1039,2012.
Su, YCF, Chaowasku, T, Saunders, RMK.An extended phylogeny of Pseuduvaria (Annonaceae) with descriptions of three new species and a reassessment of the generic status of Oreomitra.„Systematic Botany”.35,s.30-39,2010.