Andrzej Karwowski
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Karwowski herbu Pniejnia (ur. 30 września 1759, zm. 7 kwietnia 1837 w Warszawie[2][3][4]) – generał major ziemiański wojsk polskich w czasie insurekcji kościuszkowskiej.
| generał brygady[1] | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Jednostki |
5 Regiment Fizylierów Artylerii Koronnej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Życiorys
Syn Stanisława, starosty augustowskiego i narewskiego, regenta bielskiego i Brygidy Bobrownickiej[potrzebny przypis].
W latach 1774–1779 uczył się w Szkole Rycerskiej. Następnie służył w 5 regimencie fizylierów, gdzie w 1780 został chorążym, w 1786 porucznikiem. W 1788 wziął dymisję z rangą kapitana[potrzebny przypis].
Powołany został przez Kościuszkę na organizatora siły zbrojnej województwa podlaskiego. Z powodu jakobińskich przekonań popadł jednak w konflikt z miejscową zamożną szlachtą. Na czele pospolitego ruszenia szlachty podlaskiej w 1794 rozpoczął ofensywę w kierunku Narwi na Prusy Wschodnie. 10 lipca 1794 rozbił w bitwie pod Kolnem armię pruską. 18 lipca został pobity przez Prusaków w bitwie pod Dębnikami. Jego oddział związał jednak duże siły pruskie i odciążył oblężenie Warszawy. Operował nad Narwią, blokując oskrzydlenie stolicy od północnego wschodu. W 1798 wstąpił do Legionów Dąbrowskiego we Włoszech. Brał jeszcze udział po stronie Napoleona w kampaniach 1813, 1814[potrzebny przypis].
Odznaczony Orderem św. Stanisława w 1793 roku[5].
Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 40-4-10)[6].
Zobacz też
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.