Loading AI tools
Oficer Wojska Polskiego, pilot, kawaler Virtuti Militari Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Kładko (ur. 12 listopada 1893 w Barmakach, zm. 28 lutego 1956 w Londynie) – major pilot Wojska Polskiego, komendant Szkoły Podchorążych Lotnictwa, kawaler Virtuti Militari.
Major pilot | |
Data i miejsce urodzenia |
12 listopada 1893 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 lutego 1956 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne |
Armia Imperium Rosyjskiego |
Formacja | |
Jednostki |
2. Bałtycki Pułk Konny |
Stanowiska |
dowódca eskadry, komendant szkoły |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Syn Nikity i Heleny z domu Marczewska. Urodził się w majątku ziemskim Barmaki w ówczesnej guberni wołyńskiej. W 1914 r. w Równem ukończył szkołę realną[1]. W lipcu został powołany do odbycia służby w armii carskiej. Po wybuchu I wojny światowej wziął udział w 1915 r. w walkach pod Krasnymstawem, gdzie został ciężko ranny. Został skierowany do Twerskiej Szkoły Kawalerii, którą ukończył 1 lutego 1917 r. Został mianowany kornetem i otrzymał przydział do 2. Bałtyckiego Pułku Konnego (ros. 2-й Прибалтийский конный полк). W walkach pod Petersnopolem we wrześniu 1917 r. ponownie został ranny[2]. Jesienią 1918 r. zgłosił się zgłosił się do służby w rosyjskiej Armii Ochotniczej. W grudniu 1919 r. w Płoskirowie przekroczył granicę z Polską[3].
7 lipca 1920 wstąpił do Armii Ochotniczej i otrzymał przydział do 214. pułku ułanów[4]. Za wyjątkową odwagę okazaną podczas walki w dniu 23 września 1920 r. został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari V kl. nr 5797[5].
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. W 1925 r. został skierowany na przeszkolenie do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy. Po jego ukończeniu otrzymał przydział do 3. pułku lotniczego. W 1927 r. został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Lotnictwa, następnie służył jako wykładowca i kierownik Działu Wyszkolenia Broni w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa[6][7].
W lutym 1933 r. został przeniesiony do 4. pułku lotniczego w Toruniu[8]. 2 grudnia 1935 r. objął stanowisko dowódcy 41. eskadry liniowej[9]. W 1936 r. został awansowany na stopień majora[10]. Stanowisko dowódcy 41 el zdał 4 sierpnia 1938 r., następnie powrócił do Dęblina, gdzie pełnił funkcję Dyrektora Działu Nauk w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Nr 1. W listopadzie został mianowany komendantem Szkoły Podchorążych Lotnictwa, te obowiązki pełnił do czerwca 1939 r. Wrócił na stanowisko Dyrektora Działu Nauk w CWL Nr 1[11].
Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany z Polski. W Wielkiej Brytanii zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-0262[12]. Służył w 16 Secondary Flying Training School (Szkoła Pilotażu Podstawowego) w Newton[13].
Po zakończeniu działań wojennych nie zdecydował się na powrót do Polski i pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 28 lutego 1956 r. w Londynie, został pochowany na Hornchurch Cemetery[14].
Był żonaty, miał syna Stanisława (ur. 1921 r.) oraz córkę Anielę (ur. 1922 r.)[15].
Za swą służbę otrzymał odznaczenia[16][13]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.