Andrzej Kładko

Andrzej Kładko (ur. 12 listopada 1893 w Barmakach, zm. 28 lutego 1956 w Londynie) – major pilot Wojska Polskiego, komendant Szkoły Podchorążych Lotnictwa, kawaler Virtuti Militari.

Andrzej Kładko

Major pilot
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1893 Barmaki
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1956 Londyn
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	2. Bałtycki Pułk Konny 214. pułk ułanów 3. pułk lotniczy 4. pułk lotniczy
Stanowiska	dowódca eskadry, komendant szkoły
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Syn Nikity i Heleny z domu Marczewska. Urodził się w majątku ziemskim Barmaki w ówczesnej guberni wołyńskiej. W 1914 r. w Równem ukończył szkołę realną^[1]. W lipcu został powołany do odbycia służby w armii carskiej. Po wybuchu I wojny światowej wziął udział w 1915 r. w walkach pod Krasnymstawem, gdzie został ciężko ranny. Został skierowany do Twerskiej Szkoły Kawalerii, którą ukończył 1 lutego 1917 r. Został mianowany kornetem i otrzymał przydział do 2. Bałtyckiego Pułku Konnego (ros. 2-й Прибалтийский конный полк). W walkach pod Petersnopolem we wrześniu 1917 r. ponownie został ranny^[2]. Jesienią 1918 r. zgłosił się zgłosił się do służby w rosyjskiej Armii Ochotniczej. W grudniu 1919 r. w Płoskirowie przekroczył granicę z Polską^[3].

7 lipca 1920 wstąpił do Armii Ochotniczej i otrzymał przydział do 214. pułku ułanów^[4]. Za wyjątkową odwagę okazaną podczas walki w dniu 23 września 1920 r. został odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari V kl. nr 5797^[5].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w Wojsku Polskim. W 1925 r. został skierowany na przeszkolenie do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy. Po jego ukończeniu otrzymał przydział do 3. pułku lotniczego. W 1927 r. został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Lotnictwa, następnie służył jako wykładowca i kierownik Działu Wyszkolenia Broni w Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa^[6][7].

W lutym 1933 r. został przeniesiony do 4. pułku lotniczego w Toruniu^[8]. 2 grudnia 1935 r. objął stanowisko dowódcy 41. eskadry liniowej^[9]. W 1936 r. został awansowany na stopień majora^[10]. Stanowisko dowódcy 41 el zdał 4 sierpnia 1938 r., następnie powrócił do Dęblina, gdzie pełnił funkcję Dyrektora Działu Nauk w Centrum Wyszkolenia Lotnictwa Nr 1. W listopadzie został mianowany komendantem Szkoły Podchorążych Lotnictwa, te obowiązki pełnił do czerwca 1939 r. Wrócił na stanowisko Dyrektora Działu Nauk w CWL Nr 1^[11].

Po wybuchu II wojny światowej został ewakuowany z Polski. W Wielkiej Brytanii zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF P-0262^[12]. Służył w 16 Secondary Flying Training School (Szkoła Pilotażu Podstawowego) w Newton^[13].

Po zakończeniu działań wojennych nie zdecydował się na powrót do Polski i pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 28 lutego 1956 r. w Londynie, został pochowany na Hornchurch Cemetery^[14].

Życie prywatne

Był żonaty, miał syna Stanisława (ur. 1921 r.) oraz córkę Anielę (ur. 1922 r.)^[15].

Ordery i odznaczenia

Za swą służbę otrzymał odznaczenia^[16][13]:

• Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 5797,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Medal Lotniczy – czterokrotnie,
• Odznaka Pilota.

Przypisy

1. Kolekcja ↓, s. 1.
2. Zieliński 2000 ↓, s. 82.
3. Kolekcja ↓, s. 4.
4. Kolekcja ↓, s. 5.
5. Kolekcja ↓, s. 6.
6. Zieliński 2000 ↓, s. 83.
7. Celek 2000 ↓, s. 217.
8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 85.
9. Pawlak 1989 ↓, s. 293.
10. Rybka, Stepan 2003 ↓, s. 345.
11. Celek 2000 ↓, s. 97.
12. Krzystek 2012 ↓, s. 277.
13. Kładko Andrzej. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii 1940-1947. [dostęp 2023-11-02]. (pol.).
14. Andrzej Kładko. Niebieska eskadra - groby, cmentarze, pomniki, miejsca pamięci polskich lotników. [dostęp 2023-11-02]. (pol.).
15. Kolekcja ↓, s. 2.
16. Kolekcja ↓, s. 3.

Bibliografia

• Andrzej Kładko. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.28-1987 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-02].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
• Jan Celek: Skrzydlata szkoła : Dęblińska Szkoła Lotnicza w latach 1925-1939 i wojenne losy jej wychowanków. Poznań: Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, 2000. ISBN 83-909008-3-1. OCLC 1051271515.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja CDCN: „Księgarnia Akademicka”, 2003. ISBN 83-7188-691-8. OCLC 831137079.
• Józef Zieliński: Komendanci „Szkoły Orląt”. Poznań: Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, 2000. ISBN 83-909008-2-3. OCLC 1042437694.