Andriej Wywołokin

Andrzej Fiodorowicz Wywołokin, ros. Андрей Федорович Выволокин (ur. 19 czerwca^?/2 lipca 1901 we wsi Płoskoje, w rejonie stanowliańskim, obwód lipiecki, zm. 30 stycznia 1966) – generał major Wojskowych Sił Powietrznych ZSRR, generał brygady ludowego Wojska Polskiego.

Andriej Wywołokin

Андрей Федорович Выволокин

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca?/2 lipca 1901 Płoskoje, rejon stanowliański, obwód lipiecki
Data śmierci	30 stycznia 1966
Przebieg służby
Lata służby	1919–1956
Siły zbrojne	Armia Czerwona Wojskowe Siły Powietrzne Ludowe Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Życiorys

Od października 1942 roku do listopada 1944 roku był zastępcą dowódcy 6 Armii Lotniczej do spraw politycznych. 29 maja 1944 roku został mianowany generałem majorem lotnictwa. W listopadzie 1944 roku^[1] został przeniesiony, razem z innymi oficerami Dowództwa 6 Armii Lotniczej, do Wojska Polskiego i wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy Lotnictwa Frontu Wojska Polskiego do spraw polityczno-wychowawczych. 1 lipca 1945 roku powrócił do Armii Czerwonej. Do kwietnia 1946 roku pełnił służbę w Grupie Wojsk Armii Czerwonej w Niemczech, a następnie w Gorkowskim Okręgu Wojskowym na stanowisku zastępcy dowódcy lotnictwa^[2]. W lutym 1948 roku, po ukończeniu wyższego kursu doskonalenia, został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy lotnictwa Zachodniosyberyjskiego Okręgu Wojskowego do spraw politycznych. 14 lipca 1956 roku został przeniesiony do rezerwy.

Ordery i odznaczenia

• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (11 maja 1945)^[3]
• Order Lenina
• Order Czerwonego Sztandaru - pięciokrotnie
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy

Przypisy

1. Stefan Czmur, Waldemar Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach s. 207. Henryk P. Kosk, Generalicja polska podał, że było to w październiku 1944 roku, natomiast Edward Jan Nalepa, Oficerowie Armii Radzieckiej ... s. 196, 198, że we wrześniu 1944 roku.
2. Henryk P. Kosk, Generalicja polska podał, że gen. Wywołokin pełnił służbę w Wojsku Polskim do kwietnia 1946 roku, a w grudniu 1945 roku został mianowany generałem dywizji.
3. Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 11 maja 1945 za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą. Odznaczenia Generałów Wojska Polskiego przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej. „Polska Zbrojna”, s. 1, 12 maja 1945. Por. Kazimierz Konieczny, Henryk Wiewióra: Karol Świerczewski Walter. Zbiory Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, 1971, s. 263.

Bibliografia

• Stefan Czmur, Waldemar Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach, Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej przy współpracy Domu Wydawniczego Bellona, Poznań-Warszawa 2003, ISBN 83-902541-3-1 i ISBN 83-11-09587-6, s. 41-43
• TadeuszT. Kmiecik TadeuszT., Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962, Warszawa: „Ulmak”, 2002, ISBN 83-87226-29-7, OCLC 831089471. Brak numerów stron w książce
• Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. II, Pruszków 2001
• Edward JanE.J. Nalepa Edward JanE.J., Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943-1968, Warszawa: Bellona, 1995, ISBN 83-11-08353-3, OCLC 830273795. Brak numerów stron w książce