Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alojz Rebula (ur. 21 lipca 1924 w San Pelagio, zm. 23 października 2018 w Topolšicy[1]) – słoweński pisarz, dramaturg, eseista i tłumacz.
W 1949 roku uzyskał dyplom z filologii klasycznej na Uniwersytecie Lublańskim. Do przejścia na emeryturę uczył języka łacińskiego i greki w szkołach średnich z wykładowym językiem słoweńskim w Trieście. Alojz Rebula urodził się w San Pelagio niedaleko miejscowości Dunino, która należała do Włoch. Z powodu faszystowskiego reżimu, nie mớgł uczyć się w swoim języku ojczystym. Uczęszczał do szkoły z wykładowym językiem włoskim, gdzie poznał włoską kulturę i literaturę. Dostał się do prestiżowego gimnazjum w miejscowości Gorizia i później kontynuował naukę w liceum w Undinie, które ukończył w 1944 roku. Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do Jugosławii. Studiował filologię klasyczną. W 1951 roku wrócił do Włoch z powodu ucisku reżimu komunistycznego. W 1956 roku otrzymał zakaz wjazdu do Jugosławii z powodu działalności w opozycji politycznej. W tym samym roku otrzymał po raz drugi zakaz wjazdu do Jugosławii z powodu publicznego protestu. W latach 60. Rebula osiadł się w Treście, gdzie pracował jako nauczyciel języka łacińskiego i greki. Zaangażowany był w działalność kulturalną społeczności słoweńskiej. Razem z Borisem Pahorem wydał czasopismo Zaliv, aby promować polityczną i kulturową rớżnorodność i wartości byłej demokracji. Był również redaktorem czasopism literackich Sidro, Tokovi, Most.
W 1975 roku Rebula i Boris Pahor opublikowali książkę wywiadớw zatytułowaną Edvard Kocbek: Pričevalec našega časa, w której Rebula potępia zabójstwa członków słoweńskiej antykomunistycznej milicji w maju i czerwcu 1945 roku. Książka wywołała skandal w Jugosławii. Pahor i Rebula otrzymali zakaz wjazdu do Jugosławii na kilka lat.
Od początku demokracji i niepodległości Słowenii, Rebula pracował jako felietonista w licznych czasopismach katolickich. Za rok 2014 nagrodzony został Europejską Nagrodą Obywatelską[2].
Alojz Rebula należy do najważniejszych współczesnych słoweńskich autorów. Opublikował wiele zbiorów esejów, dziennikớw, powieści, dramatớw, krótkiej prozy i innych dzieł, które zostały przetłumaczone na wiele językớw obcych. Za swoje osiągnięcia otrzymał liczne nagrody: w 1995 nagrodę im. France Prešerna, w 1997 międzynarodową nagrodę Acerbi za włoski przekład powieści V sibilnem vetru, w 2005 nagrodę im. Kersnika za powieść Nokturno za Primorsko. Słoweński autor i intelektualista Andrej Capuder określił twórczość Rebuli jako najlepsze zjawisko, które można teraz pokazać światu.
Alojz Rebula źródła inspiracji czerpie z historii kultury i naturalnego otoczenia Słoweńców. Napisał również nowelę ukazujące życie misjonarza Friderika Baraga. Rebula zastanawia się nad przeznaczeniem niewielkiego narodu i nad ludzką kondycją. Jego proza jest zarazem liryczna i refleksyjna. Tematycznie jego proza jest ukierunkowana na ukazanie nadmorskiego świata, w którym zastanawia się nad losem niewielkiego kraju, nad możliwościami artystycznego tworzenia, wymiarem ludzkiego istnienia. Znany jest ze swoich pamiętników i esejớw. Obok filozofa Milana Komara, Rebula jest jednym z pierwszych słoweńskich autorớw, którzy obszernie piszą o filozofii Jacques’a Maritaina. Tłumaczył Ajschylosa i Platona na język słoweński z rớwnym powodzeniem jak Edvarda Kocbeka i Frana Levstika na język włoski.
Powieści
Dramaty
Eseje
Dzienniki
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
