kaplica św. Jana Sarkandra na wzgórzu Kaplicówka w Skoczowie
Urodził się w Cieszynie w rodzinie austriackiego urzędnika państwowego Antona Wiedermanna i jego żony Johanny[2]. Po ukończeniu szkoły powszechnej i średniej oraz odbyciu praktyk w cieszyńskiej firmie budowlanej Karla Friedricha studiował w latach 1908–1912 na wydziale budownictwa Politechniki w Brnie. Okresy wakacyjne przeznaczał na praktyki w firmie budowlanej Ludwiga Kametza. W latach 1912–1914 pracował w biurze architektonicznym Maxa Hansa Jolego. Następnie rozpoczął naukę na wiedeńskiejAkademii Sztuk Pięknych, którą przerwało w roku 1916 powołanie do wojska. Jednocześnie praktykował u architekta Rudolfa Frassa. W latach 1916–1918 służył w wojsku austro-węgierskim osiągając stopień plutonowego[3]. Został zwolniony z wojska jeszcze przed końcem I wojny światowej z powodu ciężkiej choroby płuc, na którą zapadł.
Po powrocie do Cieszyna założył w 1919r. własną pracownię architektoniczną. Mieściła się przy Rynku20, podczas gdy sam Wiedermann mieszkał w zaprojektowanej przez siebie willi na Górnym Przedmieściu przy ulicy Błogockiej14. W 1921r. ożenił się z Małgorzatą Borger, córką Salomona Borgera. Z tego związku urodził się w 1926r. syn Edwin. W roku 1935 architekt wraz z rodziną przeniósł się do Bielska i zamieszkał przy ulicy Kołłątaja 14 w nowo budowanej wtedy modernistycznej dzielnicy Aleje Sułkowskiego, której sam był głównym projektantem.
Po wybuchu II wojny światowej został zmuszony do zamknięcia swojej pracowni, przyczyną było żydowskie pochodzenie żony[4]. Pracował w biurze budowlanym inż.Wiesnera do roku 1944, kiedy nie zgodziwszy się na rozwód z Małgorzatą, został aresztowany przez Gestapo i wysłany do obozu pracy przymusowej w Rositz w Turyngii, jednej z filii Buchenwaldu[4].
W roku 1945 powrócił na Śląsk Cieszyński i ponownie otworzył swoją pracownię, która działała jeszcze przez cztery lata, zanim została znacjonalizowana[5]. Później Wiedermann został zatrudniony na stanowisku architekta w Centralnym Zarządzie Przemysłu Metali Nieżelaznych w Katowicach[5], a następnie w katowickim Miastoprojekcie. Otrzymał mieszkanie służbowe przy obecnej ulicy Henryka Le Ronda (wówczas Lenina)9a[5]. Od 1955r. ze względu na pogarszający się stan zdrowia pracował z domu[6]. Jedną z prac wykonanych przez Wiedermanna w tym okresie był nieistniejący już Pomnik Wdzięczności Armii Czerwonej na dzisiejszym placu św. Mikołaja w Bielsku[6].
W 1957r., w trakcie pierwszej po wysiedleniach wielkiej fali emigracyjnej pozostałych na terenie Polski Niemców, za namową syna Edwina wyjechał do Niemiec Zachodnich[6]. Zmarł 11 lutego 1971 r. w Baden-Baden[7].
I Liceum Ogólnokształcące w Bielsku-BiałejDom Oficerski w Bielsku-BiałejKamienica przy ulicy Karola Miarki 15 w Bielsku-Białej, projekt Alfreda WiedermannaZespół Szkół nr 1 w WiśleUrząd Gminy w Goleszowie
PrzemysławCzernek:Modern: szlakiem cieszyńskiej moderny.Cieszyn:Urząd Miejski w Cieszynie,2012. ISBN978-83-89835-57-4. Brak numerów stron w książce
PrzemysławCzernek:Działalność Alfreda Wiedermanna w Bielsku-Białej. W:Ewa Janoszek,Jacek Kachel (red.):Bielsko-Bialskie Prace Historyczne.Jaworze [k. Bielska-Białej]:2014. ISBN978-83-936155-1-3.
EwaChojecka:Architektura i urbanistyka Bielska-Białej do 1939 roku: miasto jako dzieło sztuki.Bielsko-Biała:Urząd Miejski w Bielsku-Białej,1994. ISBN978-83-89835-57-4. Brak numerów stron w książce
.jpg)
