Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfred Józef Stanisław Konkiewicz (ur. 18 kwietnia 1893 w Bogdanówce, zm. 22 listopada 1953 w Penley) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Alfred Konkiewicz (przed 1934) | |
 pułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 kwietnia 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 listopada 1953 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     | |
Urodził się w Bogdanówce, w ówczesnym powiecie zbaraskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Franciszka (opiekun lub ojciec), urzędnika prywatnego[1] i matki z domu Lizak[2]. Był starszym bratem Władysława (1897–1965) i Tadeusza (1906–1956), którzy tak jak i on byli piłkarzami Towarzystwa Sportowego Wisła Kraków[3].
W 1911 ukończył z maturą Gimnazjum św. Anny w Krakowie[4] i rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Naukę łączył z działalnością w Związku Strzeleckim, w którym ukończył niższy kurs oficerski[1].
4 września 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 2 Pułku Piechoty, z którym wyruszył na front karpacki. W październiku 1914 został mianowany na stopień chorążego piechoty i wyznaczony na stanowisko komendanta plutonu w 1. kompanii pułku. 11 listopada 1914 został ciężko ranny w boju pod Pasieczną i dostał się do rosyjskiej niewoli. W kwietniu 1915, po ucieczce z niewoli, został komendantem plutonu w II Baonie Uzupełniającym kapitana Tadeusza Andrzeja Terleckiego. 11 maja 1915 został przeniesiony do 4 Pułku Piechoty, a następnie zwolniony ze służby w celu ukończenia studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. Później został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii, przydzielony do Pułku Piechoty Nr 15 i mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 grudnia 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[5].
7 lipca 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austriacko-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika ze starszeństwem od 1 sierpnia 1917, zaliczony do I Rezerwy armii, z jednoczesnym powołaniem do czynnej służby na czas wojny i przydzielony do 20 Pułku Piechoty[6]. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 315. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W 1923 pełnił obowiązki dowódcy I batalionu 20 pp w Krakowie[9]. 31 marca 1924 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 95. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy I batalionu[11]. W maju 1925 w dalszym ciągu dowodził I batalionem 20 pp[12]. W maju 1927 został przeniesiony do 16 Pułku Piechoty w Tarnowie na stanowisko dowódcy III batalionu[13]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 2 Pułku Piechoty Legionów w Pińczowie na stanowisko dowódcy II batalionu[14][15]. 24 grudnia 1929 został mianowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 12. lokatą w korpusie oficerów piechoty[16]. W styczniu 1930 został przesunięty ze stanowiska dowódcy batalionu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[17]. W marcu 1932 został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie na stanowisko wykładowcy[18][19]. W czerwcu 1933 został przeniesiony do 35 Pułku Piechoty w Brześciu nad Bugiem na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[20]. W listopadzie 1935 został przeniesiony do 70 Pułku Piechoty w Pleszewie na stanowisko dowódcy pułku. Na stopień pułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 11. lokatą w korpusie oficerów piechoty[21].
Na czele 70 pp walczył w kampanii wrześniowej. 19 września, w czasie bitwy nad Bzurą, dostał się do niemieckiej niewoli[2]. Przebywał kolejno w Oflagu IV C Colditz, Oflagu II A Prenzlau, Oflagu II E Neubrandenburg (od 24 marca 1941) i Oflagu VI B Dössel (od 17 września 1942)[22]. Zamieszkał w Polskim Osiedlu w Penrhos (Walia), gdzie był członkiem Zarządu Koła SPK nr. 220[23]. Zmarł 22 listopada 1953 w 3 Polskim Szpitalu w Penley. 25 listopada 1953 został pochowany na cmentarzu Wrexham.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.png){kind=small}
