Remove ads
Aleksander Klugman, pierwotnie, do 1951 Aron Klugman (ur. 5 maja 1925 w Łodzi[1][2]) – polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia.
Remove ads
Był synem Henryka Joachima Klugmana i Zofii Klugman, z d. Mortenfeld[2]. Urodził się w rodzinie mieszczańskiej, był uczniem łódzkiej szkoły religijnej Pardes[1]. Podczas II wojny światowej został przesiedlony do łódzkiego getta, gdzie uczestniczył w ruchu oporu. Po likwidacji getta w 1944 roku trafił do niemieckiego obozu Auschwitz, a stamtąd do innych obozów koncentracyjnych w Niemczech (m.in. Groß-Rosen i Flossenbürg)[1]. Po zakończeniu wojny wrócił do Łodzi, od 1948 mieszkał w Warszawie. Pracował w drukarni, w latach 1951–1952 był kierownikiem w dziale propagandy RSW „Prasa”, następnie pracował jako dziennikarz w Głosie Pracy i Trybunie Mazowieckiej[1]. W tym ostatnim piśmie był kierownikiem działu ekonomicznego[2].
W 1957 roku wyemigrował do Izraela (wyjechał jako turysta, następnie wystąpił o pozwolenie na pobyt stały)[2]. Początkowo pracował w Echu Tygodnia, od 1958 w Kurierze Porannym, a po jego przekształceniu w tym samym roku - w tygodniku Nowiny-Kurier, gdzie do 1978 był sekretarzem redakcji[1][2]. W latach 1991–1997 był korespondentem „Rzeczypospolitej” w Izraelu[1]. Współpracował też innymi pismami w Polsce, w tym z Dziś, Tygodnikiem Powszechnym, Tyglem Kultury i Więzią[1].
Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej, Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (do 1957) oraz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W latach 1960–1970 był członkiem zarządu Związku Dziennikarzy Izraelskich. Należał do Światowej Federacji Żydów Polskich, Związku Żydów Polskich w Izraelu, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Izraelskiej[1]. Jest członkiem Związku Autorów Piszących Po Polsku w Izraelu oraz członkiem-założycielem Fundacji Polonica w Ziemi Świętej.
W 1955 został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[3], w 1994 Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[4], w 2009 Krzyżem Oficerskim tego orderu[5].
Remove ads
Prace własne
- Getto łódzkie - ostatnia droga Żydów łódzkich (1962) - album z fotografiami Henryka Rossa
- Obrachunki z Polską (1968) - publicystyka
- O wielkim kłamstwie słów prawdy kilka (1968) - publicystyka
- Haperek haacharon, pol. Ostatni rozdział (1970) - po hebrajsku
- Powroty (1972) - powieść
- Derech Saara, pol. Droga przez burzę (1973) - po hebrajsku
- Psiakrew, znowu Żydzi (1991) - publicystyka
- Nowy słownik polsko-hebrajski i hebrajsko-polski (1993)
- Polonica w Izraelu (1994)
- Boska pieczęć. Mądrości Talmudu 1998)
- Rozmówki hebrajskie i podręczny słownik (1998)
- Słownik polsko-hebrajski (1998)
- Spojrzenie wstecz (1998) - wspomnienia
- Izrael - ziemia świecka (2001) - publicystyka
- Żyd, co to znaczy (2002) - publicystyka w formie autorskich haseł
- ...a droga wiodła przez Łódź (2004) - wspomnienia (z żoną Teresą Klugman)
Tłumaczenia
- Israel Zamir Mój ojciec Bashevis Singer (1995)
- Naftali Lau-Levi Zraniony lew (1997)
- Shmuel Leib Shneiderman Burzliwe życie Artura Szyka (2002)
- Stefan Grajek Po wojnie i co dalej. Żydzi w Polsce, w latach 1945-1949 (2003)
Remove ads
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads