Albatros ciemnolicy

Albatros ciemnolicy^[3] (Phoebastria immutabilis) – gatunek dużego ptaka morskiego z rodziny albatrosów (Diomedeidae). Zamieszkuje północny Pacyfik. Bliski zagrożenia wyginięciem.

Albatros ciemnolicy

Phoebastria immutabilis[1]
(Rothschild, 1893)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	rurkonose
Rodzina	albatrosy
Rodzaj	Phoebastria
Gatunek	albatros ciemnolicy
Synonimy
Diomedea immutabilis Rothschild, 1893
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
bliski zagrożenia
Zasięg występowania

Systematyka

Opisany w 1893 roku przez brytyjskiego bankiera, polityka i zoologa Waltera Rothschilda, pod nazwą Diomedea immutabilis^[4]. Obecnie zaliczany do rodzaju Phoebastria^[3][5]. Okaz, na podstawie którego opisano gatunek, pochodził z wyspy Laysan^[4]. Nie wyróżnia się żadnych podgatunków^[4][5]. Odnotowano mieszańce z albatrosem czarnonogim (Diomedea nigripes)^[4].

Nazwa rodzajowa pochodzi z greki, od słowa φοιβαστρια (phoibastria) oznaczającego prorokini. Nazwa gatunkowa immutabilis odnosi się do niezmienności upierzenia młodych i dorosłych^[6].

Występowanie

Albatros ciemnolicy spotykany jest na północnym Oceanie Spokojnym. Rozmnaża się jedynie w 16 miejscach, z czego w 9, głównie na Północno-Zachodnich Wyspach Hawajskich oraz na Dalekich Wyspach Mniejszych Stanów Zjednoczonych, liczba osobników przekracza 100 par. Największa kolonia lęgowa znajduje się na atolu Midway. Małe kolonie występują w Japonii i Meksyku. Zasiedla otwarte morze, gniazduje na wysepkach.

W locie

Charakterystyka

Mniejszy od albatrosa wędrownego. Brak dymorfizmu płciowego, jednakże samiec jest nieco większy od samicy^[7]. Dorosłe osobniki są głównie białe, z czarnym kantarkiem i obszarem za okiem. Dziób dosyć długi, szaroróżowy, na końcu zagięty. Brzegi dzioba pod koniec robią się czarne. Skrzydła brązowe, z nieco jaśniejszymi brzegami piór. Nogi szaroróżowe, z błoną pławną.

Młode mają czarne nogi i ciemnobrązowy dziób oraz białą otoczkę wokół oka. Ich upierzenie jest prawie całe brązowe, z nielicznymi białymi polami: pod skrzydłami oraz po wewnętrznej stronie nogawic. Stopniowo gubią pisklęcy puch, odsłaniając biały spód ciała.

W locie skrzydła długie i dość wąskie, z białym pasem biegnącym od nasad lotek pierwszorzędowych, poprzez całe lotki II-rzędu (z wyjątkiem czubków) do mniej więcej 2/3 lotek II-rzędowych. Brązowy ogon jest dosyć krótki, o klinowatym kształcie.

Wymiary

• długość ciała: 81 cm
• rozpiętość skrzydeł: 2,1 m
• masa ciała: 2,4–3,8 kg

Tryb życia i zachowanie

W okresie pozalęgowym przebywa pojedynczo, jest także spokojny. Żyje 50–60 lat. Zjada głównie skorupiaki, ryby (w tym ikrę) i kałamarnice, które zdobywa, nurkując na małe głębokości. Często pożywia się w nocy, gdyż wtedy zdobycz jest bliżej powierzchni wody.

Lęgi

Albatrosy ciemnolice są ptakami monogamicznymi. Lęgi wyprowadzają co roku, w październiku. Wykonują charakterystyczne tańce godowe, składające się z 25 różnych póz. Gniazdo jest kopcem zbudowanym z traw oraz gałązek krzewów. Składa tylko jedno, białoniebieskawe jajo. Inkubacja, którą zajmują się oboje rodzice, trwa 63–65 dni. Podczas inkubacji ptaki wydają do jaja oraz partnera miękki odgłos „eh-eh”. Młode stają się niezależne po około 165 dniach od wyklucia.

Status i zagrożenia

Przez IUCN od 2010 roku albatros ciemnolicy klasyfikowany jest jako gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened); wcześniej, od 2003 roku miał status narażonego na wyginięcie (VU – Vulnerable). Zagrażają mu pelagiczne sieci, w które zaplątuje się podczas prób złapania uwięzionych w nich ryb. Rekiny młoty zjadają ich młode, gdy te pływają. Obecnie populacja jest stabilna, w 2009 jej liczebność szacowano na 1,6 miliona dorosłych osobników^[2].