Alan Parsons

Alan Parsons (ur. 20 grudnia 1948 w Londynie^[1]) – brytyjski inżynier dźwięku, muzyk i producent muzyczny. Przyczynił się do powstania albumów takich jak Abbey Road Beatlesów i The Dark Side of the Moon zespołu Pink Floyd. Duże sukcesy odniósł również jego własny zespół – The Alan Parsons Project.

Alan Parsons

Pseudonim	The Caveman (Jaskiniowiec)
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1948 Londyn
Instrumenty	gitara elektryczna, gitara basowa, instrumenty klawiszowe, flet
Gatunki	Rock
Zawód	Inżynier dźwięku, kompozytor, muzyk, producent muzyczny
Aktywność	od 1967
Wydawnictwo	Legacy, Arista, Fox, Mercury
Powiązania	The Alan Parsons Project
Odznaczenia
Order Imperium Brytyjskiego
Strona internetowa

Kariera

Alan Parsons 2012

W październiku 1967, w wieku 18 lat, Parsons zaczął pracować jako inżynier dźwięku w Abbey Road Studios, czego rezultatem było pojawienie się jego nazwiska wśród twórców albumu Abbey Road. Stał się ważnym pracownikiem studia – pracował nad tworzeniem takich albumów jak Wild Life i Red Rose Speedway Paula McCartneya, pięciu albumów zespołu The Hollies oraz The Dark Side of the Moon zespołu Pink Floyd, za który dostał swą pierwszą nominację do Nagrody Grammy.

Parsons znany był z tego, że jego praca wykraczała poza zwyczajowe obowiązki inżyniera dźwięku. Uważał się raczej za reżysera nagrań i porównywał swą pracę do pracy Stanleya Kubricka w kinematografii. Podczas pracy nad The Dark Side of the Moon tak ustawiał swoją zmianę, aby móc w całości poświęcić się temu projektowi.

W 1975 r., wraz z producentem i autorem piosenek Erikiem Woolfsonem, założył zespół The Alan Parsons Project. Skład muzyków studyjnych i wokalistów był zmienny, np. z zespołu Pilot(inne języki) i (na pierwszej płycie) członków zespołu Ambrosia. Rzadko występowali na żywo. Wydali 10 albumów i kilka wideoklipów. Zespół rozpadł się w 1987 r., a Parsons zaczął nagrywać płyty jedynie pod własnym nazwiskiem, z innymi muzykami.

Parsons jest wokalistą (jednak bardzo rzadko śpiewał na swoich albumach), klawiszowcem (jego najczęstszy instrument), basistą, gitarzystą i flecistą (rzadko). Ze wszystkich jego współpracowników, najdłużej utrzymał się Ian Bairnson – który zagrał również na albumach sygnowanych już tylko nazwiskiem Parsonsa, takich jak Try Anything Once, On Air(inne języki), czy The Time Machine.

Parsons otrzymał jedenaście nominacji do nagród Grammy za inżynierię dźwięku i produkcję. W roku 2007 otrzymał nominację dla Najlepszego Albumu w Systemie Surround Sound za swój ostatni album A Valid Path. W tym samym roku zaczął trasę koncertową pod zmienioną nazwą – The Alan Parsons Live Project (za pozwoleniem Woolfsona), na którym prezentuje materiał z A Valid Path.

Parsons mieszka w Santa Barbara w Kalifornii.

Dyskografia

Data	Tytuł	Wytwórnia	Lista	Kraj	Numer katalogowy
Z The Alan Parsons Project
maj 1976	Tales of Mystery and Imagination	Mercury	38	US
czerwiec 1977	I Robot	Arista	9	US
czerwiec 1978	Pyramid	Arista	26	US
sierpień 1979	Eve	Arista	13	US
październik 1980	The Turn of a Friendly Card	Arista	13	US
czerwiec 1982	Eye in the Sky	Arista	7	US
1983	The Best of the Alan Parsons Project	Arista	53	US
luty 1984	Ammonia Avenue	Arista	15	US
marzec1985	Vulture Culture	Arista	46	US
listopad 1985	Stereotomy	Arista	43	US
styczeń 1987	Gaudi	Arista	57	US
1988	The Best of the Alan Parsons Project, Vol. 2	Arista	–	–
1988	The Instrumental Works	Arista	–	–
1990	Freudiana	EMI	–	–
9 października 1989	Pop Classics	Arista	–	–
27 czerwca 1995	The Very Best Live		–	–
1 lipca 1997	Apollo		–	–
15 lipca 1997	The Definitive Collection		–	–
15 kwietnia 1999	Sound Check 2		–	–
27 lipca 1999	Master Hits – The Alan Parsons Project		–	–
2 sierpnia 1999	Alan Parsons Project – Greatest Hits Live		–	–
3 sierpnia 1999	Eye in the Sky		–	–
3 sierpnia 1999	Eye in the Sky – Encore Collection		–	–
9 maja 2000	Alan Parsons Project – Gold Collection	BMG International	–	–
22 sierpnia 2002	Works	Audiophile Legends	–	–
23 marca 2004	Ultimate		–	–
1 czerwca 2004	Extended Versions: The iEncore Collection Live		–	–
2006	Days Are Numbers (3 CD Compilation)	Arista	–	–	88697016972
Jako inżynier dźwięku
1969	Abbey Road (The Beatles)		1	UK US
1970	Atom Heart Mother (Pink Floyd)		1 55	UK US
1973	The Dark Side of the Moon (Pink Floyd)		2 1	UK US
1974	Hollies (The Hollies)		28	US
1975	Another Night (The Hollies)		132	US
1975	Ambrosia (Ambrosia)		–	–
1976	Year of the Cat (Al Stewart)		5	US
2013	The Raven That Refused To Sing (and other stories) (Steven Wilson)		–	–
Jako producent
1975	The Best Years of Our Lives (Steve Harley & Cockney Rebel)		–	–
1976	Rebel (John Miles)		171	US
1976	Year of the Cat (Al Stewart)		5	US
1976	Somewhere I've Never Travelled (Ambrosia)		–	–
1978	Time Passages (Al Stewart)		10	US
marzec 1984	Keats	EMI
Solowo
6 października 1993	Try Anything Once	Arista	–	–
25 lipca 1997	On Air(inne języki)	A&M / Digital Sound	–	–
28 września 1999	Time Machine	Miramar	–	–
24 sierpnia 2004	A Valid Path	Artemis	–	–
26 kwietnia 2019	The Secret	Frontiers Records	–	–
15 czerwca 2022	From the New World[2]	Frontiers Records	–	–

Billboard Top 40 – lista przebojów (single) (USA)

Najwyżej notowane miejsca:

37 – „(The System Of) Doctor Tarr And Professor Fether” (1976)

36 – „I Wouldn’t Want to Be Like You” (1977)

27 – „Damned if I Do” (1979)

16 – „Games People Play” (1980)

15 – „Time” (1981)

3 – „Eye in the Sky” (1982)

15 – „Don’t Answer Me” (1984)

34 – „Prime Time” (1984)

Odznaczenia

• Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego^[3]