Adrian Utley
brytyjski gitarzysta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
brytyjski gitarzysta Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adrian Francis Utley (ur. 27 kwietnia 1957 w Northampton) – angielski gitarzysta jazzowy i producent muzyczny, pochodzący z Bristolu. Znany jest przede wszystkim dzięki grze w zespole trip hopowym Portishead; odpowiadał także za produkcję płyt grupy. Gra nie tylko na gitarze, ale też na gitarze basowej, pianinie, syntezatorach; podejmował się również aranżacji instrumentów dętych czy strunowych. Wyprodukował trzeci album The Coral, The Invisible Invasion. Współpracował między innymi z Goldfrapp i Sparklehorse.
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1957 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Zespoły | |
| Portishead | |
| Strona internetowa | |
Mając 14 lat zaczął grać na gitarze. Słuchał standardów jazzowych Johna Coltrane’a i Milesa Davisa[1]. W 1991 roku poznał producenta, inżyniera dźwięku i muzyka Geoffa Barrowa oraz wokalistkę Beth Gibbons. Wszyscy troje zaczęli wspólnie pisać muzykę stając się ostatecznie zespołem Portishead. Do współpracy pozyskali inżyniera dźwięku i perkusistę Dave’a MacDonalda[2]. Utley pomógł Barrowowi w podpisaniu kontraktu z niezależną wytwórnią Go! Discs z Londynu, chociaż sam go nie podpisał[3]. Debiutancki album grupy, Dummy, ukazał się w 1994 roku. Zespół wydał dwa kolejne albumy, studyjny Portishead i koncertowy Roseland NYC Live, po czym, w 1999 roku, zawiesił działalność[2].
W 2000 roku wyprodukował album Textile Lunch zespołu Flanagan-Ingham Quartet, a w 2002 był dodatkowym producentem albumu Beth Gibbons i Paula Webba, Out of Season[2].
W 2003 roku uczestniczył jako multiinstrumentalista (kontrabas, gitara akustyczna, gitara basowa, gitara elektryczna, sampling, syntezator, fortepian dziecięcy) w nagrywaniu albumu Before the Poison Marianne Faithfull, który wyszedł w styczniu 2005 roku[4].
W 2005 roku wspólnie z Geoffem Barrowem wyprodukował album The Invisible Invasion zespołu The Coral[5]. W tym samym roku członkowie Portishead ponownie spotkali się by nagrać utwór „Un Jour Comme un Autre (Requiem for Anna)” przeznaczony na tribute album w hołdzie Serge’owi Gainsbourgowi[2].
W 2008 roku ukazał się trzeci album Portishead, Third[2].
W 2010 roku wspólnie z Willem Gregorym z zespołu Goldfrapp skomponował ścieżkę dźwiękową do filmu niemego z 1928 roku Męczeństwo Joanny d’Arc w reżyserii Carla Theodora Dreyera. Muzykę wykonał zespół gitar elektrycznych (z udziałem Utleya), głosów, syntezatorów, instrumentów dętych blaszanych, harfy i perkusji, pod batutą prezentera BBC Charlesa Hazlewooda. W październiku następnego roku utwór miał swoją premierę w Stanach Zjednoczonych[6][7].
W 2012 roku otrzymał od SoundUK i National Trust zlecenie skomponowania utworu „Sonic Journey”, mającego za temat jego spacer po należącym do National Trust zamku Croft w Herefordshire oraz wśród otaczających go starych drzew. Artysta został zainspirowany 1000-letnim dębem „Quarry Oak”, unikalną potrójną aleją kasztanowców i niezwykłymi starymi głogami. Do utworu dołączono mapę trasy, dzięki której słuchacze będą mogli odtworzyć kroki Utleya, oraz teledysk, nakręcony przez Johna Mintona[8]. Trwający blisko 15 minut „Sonic Journey” został opublikowany przez SoundUK 11 października tego samego roku jako plik MP3[9].
W 2013 roku zorganizował zespół Guitar Orchestra, złożony z 19 gitarzystów, czterech organistów i jednego klarnecisty basowego aby wykonać wersję utworu In C Terry’ego Rileya w St. George’s Hall w Bristolu[10].
W 2014 roku wspólnie z Alim Chantem, wyprodukował album Too Bright pochodzącego z Seattle artysty Mike’a Hadreasa, znanego pod pseudonimem Perfume Genius[1].
W 2017 roku uczestniczył w realizacji albumu The Underside of Power zespołu Algiers. Zaangażowanie go miało na celu dodanie jeszcze większej dynamiki do agresywnie politycznych nagrań zespołu[11].
W 2018 roku wziął udział w audycji Great Live BBC Radio 4 poświęconej Milesowi Davisowi[12].
Jako swoje inspiracje wymieniał Milesa Davisa, Johna Coltrane’a i Elvina Jonesa, ale także niejazzowych wykonawców, takich jak Jimi Hendrix, Stevie Wonder, Ennio Morricone, Mick Ronson, Herbie Hancock, Howlin’ Wolf, A Tribe Called Quest, Public Enemy, Radiohead, The Beatles, Nirvana, Ravi Shankar, Gustav Mahler, Muddy Waters, Claude Debussy, Wes Montgomery czy Joy Division[13].
Na podstawie strony artysty na Discogs[14]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
