Adam Zieliński (prawnik)

Adam Stanisław Zieliński (ur. 28 czerwca 1931 w Pruszkowie, zm. 14 listopada 2022^[1]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalista z zakresu prawa cywilnego, profesor zwyczajny na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1982–1992 prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, poseł na Sejm kontraktowy (X kadencji), w latach 1996–2000 rzecznik praw obywatelskich.

Adam Zieliński

Adam Zieliński (2015)
Data i miejsce urodzenia	28 czerwca 1931 Pruszków
Data śmierci	14 listopada 2022
Profesor nauk prawnych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1968 – nauki prawne
Habilitacja	1975 – nauki prawne
Profesura	1989
Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego
Okres spraw.	1982–1992
Poprzednik	Sylwester Zawadzki
Następca	Roman Hauser
Rzecznik praw obywatelskich
Okres spraw.	8 maja 1996–30 czerwca 2000
Poprzednik	Tadeusz Zieliński
Następca	Andrzej Zoll
Odznaczenia

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 1968 uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych, w 1975 otrzymał stopień doktora habilitowanego. W 1989 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk prawnych.

W latach 1955–1982 orzekał w sądzie powiatowym, a następnie w Sądzie Okręgowym dla m.st. Warszawy. Pracował także w Ministerstwie Sprawiedliwości jako dyrektor departamentu prawnego (od 1970). W latach 1982–1992 zajmował stanowiska sędziego i prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA)^[2]. Zrezygnował ze stanowiska prezesa po tym, jak prezydent Lech Wałęsa wyraził oczekiwanie, jak NSA ma rozstrzygnąć jedną ze spraw^[2]. Zasiadał w Radzie Legislacyjnej przy prezesie Rady Ministrów (1976–1984 i 1986–1989), pełnił funkcję członka Rady Konsultacyjnej przy przewodniczącym Rady Państwa Wojciechu Jaruzelskim, a także był członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa (1988–1990)^[3]. W 1989 wszedł w skład działającej przy ROPWiM Komisji do spraw Upamiętnienia Ofiar Represji Okresu Stalinowskiego^[4].

W wyborach w tym samym roku uzyskał mandat posła na Sejm kontraktowy z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Został wybrany w pierwszej turze głosowania jako jeden z dwóch (obok Mikołaja Kozakiewicza) kandydatów z 35-osobowej listy krajowej^[5]. Przewodniczył Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej, ponadto zasiadał w Komisji Konstytucyjnej i Komisji Ustawodawczej oraz w trzech komisjach nadzwyczajnych. Na koniec kadencji pozostawał posłem niezrzeszonym.

W latach 1994–1995 pełnił funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. W 1996 wybrano go na stanowisko rzecznika praw obywatelskich. W 2000 został zastąpiony przez profesora Andrzeja Zolla.

Był pracownikiem naukowym Instytutu Prawa Cywilnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i członkiem Komitetu Nauk Prawnych PAN. Wchodził w skład Rady Naukowej Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[6].

Życie prywatne

Był żonaty z Katarzyną Sójką-Zielińską (1931–2019), z którą miał syna Macieja Zielińskiego (1957–2016), doktora nauk prawnych i radcę prawnego^[7].

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2005)^[8]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (dwukrotnie, 1978 i 1984)
• Złoty Krzyż Zasługi (1964)