Loading AI tools
generał lejtnant Armii Imperium Rosyjskiego, generał dywizji Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Sławoczyński (ur. 18 sierpnia 1855[1][2][3] na Witebszczyźnie, zm. 18 października 1925 w Warszawie) – generał dywizji Wojska Polskiego.
generał dywizji | |
Data urodzenia |
18 sierpnia 1855 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 października 1925 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca dywizji |
Główne wojny i bitwy |
wojny rosyjsko-tureckie |
Odznaczenia | |
Urodził się 18 sierpnia 1855 w rodzinie Jana i Wandy z Koplewskich[4]. 12 sierpnia 1872 wstąpił do szkoły junkrów[1]. Po czterech latach nauki został awansowany na chorążego ze starszeństwem z 19 grudnia 1876 i przydzielony do 81 Abszerońskiego Pułku Piechoty. W następnym roku awansował na porucznika ze starszeństwem z 24 października 1877, a po kolejnych dwóch latach na porucznika ze starszeństwem z 11 lutego 1879[1]. W 1873 oraz w latach 1879–1880 uczestniczył w rosyjskich interwencjach zbrojnych w Turkmenistanie, natomiast w latach 1877–1878 walczył na wojnie rosyjsko-tureckiej. W międzyczasie ukończył Oficerską Szkołę Strzelecką "Skutecznie"[5]. W 1880 awansował na sztabskapitana ze starszeństwem z 26 lutego 1881, a w następnym roku na kapitana ze starszeństwem z 16 grudnia 1881. Dowodził 7 kompanią oraz III batalionem. Od 12 listopada 1893 do 7 września 1904 był naczelnikiem Zarządu Wojskowego w Okręgu Batumi, przyłączonego w 1878 do Imperium Rosyjskiego. W latach 1904–1905 walczył na wojnie rosyjsko-japońskiej. Od 25 kwietnia 1905 dowodził 85 Wyborskim Pułkiem Piechoty[1]. W 1906 awansował na generała majora ze starszeństwem z 10 lutego 1905[1]. 17 kwietnia 1906 wyznaczony został na stanowisko dowódcy 1 brygady 22 Dywizji Piechoty. 28 listopada 1908 został gubernatorem Kutaisi[1]. 10 kwietnia 1911 awansowany został na generała lejtnanta[1]. W 1914 został przeniesiony w stan spoczynku. 3 września 1914 został reaktywowany i przydzielony do rezerwy oficerskiej przy Sztabie Kijowskiego Okręgu Wojskowego, a następnie wyznaczony na stanowisko dowódcy brygady 45 Dywizji Piechoty.
Działał na rzecz tworzenia polskich formacji wojskowych przy armii rosyjskiej. Od 17 kwietnia do września 1916 dowodził Brygadą Strzelców Polskich w Rosji. Na jej czele walczył na froncie austriackim. W tym samym roku objął dowództwo rosyjskiej 5 Dywizji Piechoty i sprawował je do 15 października 1917. W 1918 przeniesiony został w stan spoczynku. Następnie był aresztowany przez bolszewików i więziony przez jedenaście miesięcy w Piotrogrodzie i Moskwie. Uwolniony w wyniku starań delegacji polskiej na rokowania pokojowe, powrócił do Polski w lipcu 1921, jako jeniec cywilny.
5 grudnia 1921 przyjęty został do Wojska Polskiego, w stopniu generała porucznika, z równoczesnym przeniesieniem w stan spoczynku z prawem noszenia munduru[6]. Później zweryfikowany został w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie generałów. Mieszkał i zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A16-1-4)[7].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.