Adam Münchheimer
polski kompozytor i dyrygent Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Münchheimer także[a]: Adam Minchejmer[b], Adam Minchheimer[1], Adam Münchejmer[2] (ur. 23 grudnia 1830 w Warszawie, zm. 28 stycznia[c][3] 1904 tamże) – polski kompozytor, dyrygent, skrzypek, pedagog, dyrektor warszawskiej opery.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
28 stycznia 1904 |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
|


Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Syn Marii i Karola Zygmunta[4], wnuk znanego grawera i pieczątkarza Abrahama Münchheimera[1], pochodził z rodziny związanej ze znaną Fabryką guzików, wyrobów pieczętarskich i metalowych[5][6]. Uczeń J. Hornziela – skrzypce i A. Freyera w Warszawie oraz A.B. Marxa – kompozycja w Berlinie. Od 1850 skrzypek orkiestry, od 1858 dyrektor muzyczny, w latach 1864–91 dyrygent, a od 1872[1] - po śmierci Stanisława Moniuszki dyrektor Teatru Wielkiego w Warszawie. W latach 1861–1863 profesor w Instytucie Muzycznym i w Instytucie Aleksandryjsko-Maryjskim Wychowania Panien[3]. Od 1890 dyrygent w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, w latach 1895–1902 dyrektor Szkoły Muzycznej.
Skomponował muzykę do 4[7] oper: Otton łucznik (1864), Stradyota (Stradiota)[2] (1876), Mazepa (1885) oraz Mściciel (Il vendicatore) (1897, prawykonanie 1910[8]), 3 msze, Requiem, muzykę do 3 obrazów do baletu Figle szatana (1870) wraz ze Stanisławem Moniuszką (partytura baletu zaginęła podczas II wojny światowej[9][d][8], rekonstrukcja muzyki – Rafał Augustyn[10], 1984–85[11] 1988[e][12]), utwory kameralne, pieśni m.in.:
Czarny krzyżyk (1889?)[13] – słowa Brunona Bielawskiego – inna wersja muzyki: Stanisław Moniuszko (1865?)[13][14],
Z nową wiosną (1890?)[13] – słowa Czesława Jankowskiego – inna wersja muzyki: Mieczysław Karłowicz (1895).
Opracował Bogurodzicę (1860).
Był jednym z założycieli Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego w 1871. W 1872 zorganizował pogrzeb Stanisława Moniuszki komponując specjalnie na tę uroczystość Marsz żałobny oparty motywach utworów zmarłego[1]. W 1893 zdobył nagrodę[15] za Mszę na konkursie kompozycji w Belgii.
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 18-5-23)[16][17]. W październiku 1908 został poświęcony pomnik nagrobny, ufundowany przez syna Czesława i wykonany przez rzeźbiarza Feliksa Giecewicza (nagrobek stanowi lira z wieńczącym popiersiem zmarłego, pod którym zawarto pierwsze nuty pieśni kompozytora pt. „Hej, flisacza dziatwo”)[18].
Twórczość
- muzyka do dramatu Biedny Jakub (1859)[19]
- Stanisław Moniuszko: Figle szatana – balet w 6 obrazach. Adam Münchheimer, Virgilio Calori (libretto). 1870. (zaginiony – rekonstrukcja Rafał Augustyn, 1984–5, 2007)
- Maksymilian Radziszewski - libretto na podstawie dramatu Mazepa Juliusza Słowackiego: Mazepa – opera w 4 aktach. Adam Münchheimer (muzyka). Warszawa: 1885. prapremiera 1 maja 1900 Teatr Wielki w Warszawie[7]
- Adam Münchheimer: Fantazja z opery Mazepa na orkiestrę symfoniczną. Warszawa.
- Adam Münchheimer: Mazurek.
- Adam Münchheimer: Mściciel (opera w 3 aktach - język włoski Il Vendicatore). Miller (libretto). 1897. prapremiera 7 maja 1910 w Warszawie[8][7]
- Adam Münchheimer (na okładce: Adam Minchejmer): Romans z opery "Mściciel" (j. włoski "Il Vendicatore"). ?, s. 4.
- Adam Münchheimer: Stradiota (opera w 5 aktach ). Jan Tomasz Seweryn Jasiński (libretto). 1869. prapremiera 12 grudnia 1876 Teatr Wielki w Warszawie[7]
- Czesław Jankowski (słowa): Z nową wiosną: śpiew z towarzyszeniem fortepianu. Adam Münchheimer (muzyka). Warszawa: Rajchman i Frendler, 1890, s. 8.
- Adam Münchheimer: Otton łucznik (opera w 5 aktach). libretto Jan Chęciński na podstawie powieści Aleksandra Dumasa (ojca) Othon l'archer. 1864. prapremiera 5 grudnia 1865 Teatr Wielki w Warszawie[7]
- Adam Münchheimer: Pieśń góralska z towarzyszeniem fortepianu. ok. 1870 ?, s. 7. OCLC 84206829.
- Adam Münchheimer (aranżacja): Dziewczyna mazowiecka (mazurek op. 17 nr 1). Fryderyk Chopin.
- Adam Münchheimer (opracowanie): Bogarodzica: hymn z X wieku. Słowa i melodia [według naydawnieyszych podań Ś-go. Wojciecha]. Warszawa: Nakładem Sztycharni A. Dzwonkowskiego i Sp., 1860.
Uwagi
- oprócz niemieckiej pisowni nazwiska stosowano różne warianty polonizacji jego pisowni
- napis na nagrobku na cmentarzu Powązkowskim.
- 28 stycznia data śmierci na nagrobku kompozytora na cmentarzu Powązkowskim, spotykana w opracowaniach inna data śmierci – 27 stycznia 1904.
- we wrześniu 1939 podczas bombardowania Filharmonii Narodowej - mieszczącej archiwum Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego
- 27 maja 1988 Teatr Wielki w Warszawie odbyła się prapremiera zrekonstruowanego baletu przez Rafała Augustyna.
Przypisy
Literatura
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.