Remove ads
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Jaroszewski (ur. 25 listopada 1875 w Wojniczu, zm. 14 lipca 1920 w Koczanowicach[1]) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
pułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
25 listopada 1875 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 lipca 1920 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1894–1920 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca brygady |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Urodził się 25 listopada 1875 w Wojniczu, w ówczesnym powiecie brzeskim Królestwa Galicji i Lodomerii[2]. Ukończył cztery klasy szkoły realnej w Koszycach i Szkołę Kadetów Piechoty w Łobzowie[3][2].
Jesienią 1894 został wcielony do Czeskiego Pułku Piechoty Nr 94 w Josephstadt[4]. W 1895 został przeniesiony do Bośniacko-Hercegowińskiego Pułku Piechoty Nr 1 w Wiedniu[5][6]. W latach 1903–1905 pełnił służbę w pułkowej Komendzie Okręgu Uzupełnień w Sarejewie na stanowisku oficera okręgu uzupełnień[7][8][9]. W szeregach macierzystego pułku wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913)[10], a następnie walczył na frontach I wojny światowej[11][12][13]. Od 1 sierpnia 1914 do 28 lutego 1915 był referentem batalionów marszowych w Oddziale II c. i k. Ministerstwa Wojny w Wiedniu[14]. Od 15 marca 1915 komendantem batalionu Bośniacko-Hercegowińskiego Pułku Piechoty Nr 1 na froncie rosyjskim[15]. Od 1 października 1916 był zastępcą przedstawiciela c. i k. Naczelnej Komendy Armii przy niemieckim Generalnym Gubernatorstwie w Warszawie[15]. Od 15 marca 1917 komendantem batalionu i tymczasowym komendantem Pułku Piechoty Nr 96 na froncie włoskim[15]. Od 1 maja do 1 listopada 1918 był zastępcą komendanta c. i k. Okręgu Kieleckiego Generalnego Gubernatorstwa Lubelskiego[15]. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie: kadeta-zastępcy oficera (starszeństwo z 1 września 1894)[16], porucznika (starszeństwo z 1 listopada 1895)[17], nadporucznika (starszeństwo z 1 listopada 1899)[18], kapitana (starszeństwo z 1 listopada 1909)[19] i majora (starszeństwo z 1 sierpnia 1916)[20][21].
Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora i przydzielony do Okręgu Wojskowego XVI „Przemyśl”[22][23]. Od 30 listopada 1918 dowodził 10 pułkiem piechoty w Przemyślu, który 25 lutego 1919 został przemianowany na 37 pułk piechoty[24]. W połowie grudnia 1918 na czele pułku walczył z Ukraińcami o Chyrów (zob. bitwa o Chyrów). Od 10 stycznia 1919 dowodził grupą swojego imienia w bitwie o Lwów[25]. Na stanowisku dowódcy pułku 22 maja 1920 został zatwierdzony w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia 1920, w piechocie, w grupie oficerów byłej cesarskiej i królewskiej Armii[26]. Następnie pełnił obowiązki dowódcy VII Brygady Piechoty[27]. 25 maja 1920 został dowódcą VIII Brygady Piechoty[28].
Poległ 14 lipca 1920 w partyzanckiej zasadzce w rejonie Baranowicz[29][30]. Razem z nim poległ adiutant sztabowy VIII Brygady Piechoty, kapitan Mieczysław Rudzki, który wcześniej był słuchaczem I Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[31]. 27 lipca 1922 Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz, marszałek Polski Józef Piłsudski dekretem L. 13862/V.M. Adj. Gen. odznaczył pośmiertnie obu oficerów Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari[32][33][34].
Pośmiertnie został mianowany generałem brygady[2].
Był żonaty, miał jedno dziecko[2].
W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.