Loading AI tools
francuski okręt podwodny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Actéon (Q149) – francuski oceaniczny okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej, jedna z 31 jednostek typu Redoutable. Okręt został zwodowany 10 kwietnia 1929 roku w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, a do służby w Marine nationale wszedł w grudniu 1931 roku. Podczas wojny jednostka pełniła służbę na Morzu Śródziemnym i Atlantyku, a od zawarcia zawieszenia broni między Francją a Niemcami znajdowała się pod kontrolą rządu Vichy. 8 listopada 1942 roku okręt został zatopiony nieopodal Oranu przez brytyjski niszczyciel HMS „Westcott” .
Jednostka bliźniacza „Actéon” – „Ajax” | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Projekt |
M6 |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
20 lipca 1927 |
Wodowanie |
10 kwietnia 1929 |
Marine nationale | |
Wejście do służby |
18 grudnia 1931 |
Zatopiony |
8 listopada 1942 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
92,3 m |
Szerokość |
8,2 m |
Zanurzenie |
4,7 m |
Zanurzenie testowe |
80 m |
Rodzaj kadłuba | |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 6000 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 2000 KM 2 śruby | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
powierzchnia: 10 000 Mm przy 10 w. |
Uzbrojenie | |
1 działo kal. 100 mm, 2 wkm kal. 13,2 mm, 13 torped | |
Wyrzutnie torpedowe |
7 × 550 mm |
Załoga |
61 |
„Actéon” zamówiony został na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1926 roku[1][2]. Projekt (o sygnaturze M6[3] ) był ulepszeniem pierwszych powojennych francuskich oceanicznych okrętów podwodnych – typu Requin[1]. Poprawie uległa krytykowana w poprzednim typie zbyt mała prędkość osiągana na powierzchni oraz manewrowość[1][4]. Posiadał duży zasięg i silne uzbrojenie; wadą była ciasnota wnętrza, która powodowała trudności w dostępie do zapasów prowiantu i amunicji[4]. Konstruktorem okrętu był inż. Jean-Jacques Roquebert[4].
„Actéon” zbudowany został w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes[3][5]. Stępkę okrętu położono 20 lipca 1927 roku[6] , a zwodowany został 10 kwietnia 1929 roku[5][7].
„Actéon” był dużym, oceanicznym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej[1][4]. Długość całkowita wynosiła 92,3 metra (92 metry między pionami), szerokość 8,2 metra i zanurzenie 4,7 metra[5][8]. Wyporność standardowa w położeniu nawodnym wynosiła 1384 tony (normalna 1570 ton), a w zanurzeniu 2084 tony[5][7][uwaga 1]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa silniki wysokoprężne Sulzer o łącznej mocy 6000 KM[5][9][uwaga 2]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 2000 KM[4][5][uwaga 3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 17 węzłów na powierzchni i 10 węzłów w zanurzeniu[5][10][uwaga 4]. Zasięg wynosił 10 000 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym (lub 4000 Mm przy prędkości 17 węzłów) oraz 100 Mm przy prędkości 5 węzłów w zanurzeniu[1][2]. Zbiorniki paliwa mieściły 95 ton oleju napędowego[3][5]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 80 metrów, zaś czas zanurzenia 45-50 sekund[1][4]. Autonomiczność okrętu wynosiła 30 dób[3][11].
Okręt wyposażony był w siedem wyrzutni torped kalibru 550 mm: cztery na dziobie i jeden potrójny zewnętrzny aparat torpedowy. Prócz tego za kioskiem znajdował się jeden podwójny dwukalibrowy (550 lub 400 mm) aparat torpedowy[3][4]. Na pokładzie było miejsce na 13 torped, w tym 11 kalibru 550 mm i dwie kalibru 400 mm[3][4]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło działo pokładowe kalibru 100 mm L/45 M1925 oraz zdwojone stanowisko wielkokalibrowych karabinów maszynowych Hotchkiss kalibru 13,2 mm L/76[3][4].
Załoga okrętu składała się z 4 oficerów oraz 57 podoficerów i marynarzy[2][5][uwaga 5].
„Actéon” został przyjęty do służby w Marine nationale 18 grudnia 1931 roku[3][6] . Jednostka otrzymała numer burtowy Q149[3] . W momencie wybuchu II wojny światowej okręt pełnił służbę na Morzu Śródziemnym, wchodząc w skład 3. dywizjonu 3. eskadry 1. Flotylli okrętów podwodnych w Tulonie[12] . Dowódcą jednostki był w tym okresie kpt. mar. L.L.M. Boulat, a okręt znajdował się w remoncie, który zakończył się 1 grudnia 1939 roku[12] . 15 września 1939 roku dowództwo jednostki objął kpt. mar. J.C.G. Clavieres[12] . W czerwcu 1940 roku okręt znajdował się w Bejrucie w składzie 3. dywizjonu okrętów podwodnych, a jego dowódcą był nadal kpt. mar. J.C.G. Clavieres[13] . 10 czerwca, po wypowiedzeniu wojny przez Włochy jednostka opuściła bazę, udając się na patrol w rejon archipelagu Dodekanez[14] . W wyniku zawieszenia broni „Actéon” znalazł się pod kontrolą rządu Vichy w składzie 3. grupy okrętów podwodnych w Tulonie, gdzie został rozbrojony[15] .
10 kwietnia 1941 roku „Actéon” opuścił Tulon i w towarzystwie bliźniaczych jednostek „Henri Poincaré” i „Fresnel” pokonał Cieśninę Gibraltarską i dotarł 16 kwietnia do Casablanki (w eskorcie awiza „La Batailleuse”)[16] . 28 lipca 1941 roku „Actéon” wraz z krążownikami „Gloire” i „Georges Leygues” wziął udział w próbie przechwycenia norweskiego parowca „Lidvard” (4785 BRT), który uciekł z Dakaru i chroniony przez brytyjskie niszczyciele HMS „Highlander” i HMS „Boreas” dotarł do Freetown[17] .
8 listopada 1942 roku „Actéon” wraz z bliźniaczym „Fresnelem” i „Argonaute” wziął udział w próbie odparcia desantu aliantów na Oran, jednak nieopodal Arziw jednostka została wykryta i zaatakowana bombami głębinowymi przez brytyjski niszczyciel HMS „Westcott”[6][18]. W wyniku ataku francuski okręt został zatopiony wraz z całą załogą[6][19].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.