262 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

262 Dywizja Piechoty (niem. 262. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki, gdzie została rozbita.

262 Dywizja Piechoty

262. Infanterie-Division

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1940
Tradycje
Kontynuacja	56 Dywizja Piechoty
Dowódcy
Pierwszy	gen. Edgar Theißen
Działania zbrojne
II wojna światowa bitwa na łuku kurskim
Organizacja
Dyslokacja	Wiedeń (formowanie)
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	Wehrmacht
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	IV Korpus Armijny

Sformowana została w Wiedniu na mocy rozkazu z 26 sierpnia 1939, w 4. fali mobilizacyjnej w XVII Okręgu Wojskowym. W czasie agresji niemieckiej na Polskę stacjonowała w Saarze. We wrześniu 1940 została przerzucona na terytorium okupowanej Polski. Od 22 czerwca 1941 uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki w składzie IV Korpusu Armijnego, biorąc udział w walkach przeciw Armii Czerwonej^[1][2]. Ciężkie straty poniosła w trakcie bitwy pod Kurskiem. W czasie toczonych walk odwrotowy poniosła kolejne straty, w związku z czym została zredukowana do 262 grupy dywizyjnej. We wrześniu 1944 jej niedobitki włączono do 56 Dywizji Piechoty^[3].

Służący w 262 DP ppor. Michael Kitzelmann, za wypowiedzi antywojenne i krytykę okrucieństwa panującego na terytorium niemieckiej okupacji, został skazany na śmierć^[4].

Dowódcy dywizji

• gen. por. Edgar Theißen (od 26.08.1939)
• gen. por. Friedrich Karst (od 15.09.1942)
• gen. mjr Eugen Wößner (od 16.07.1943)^[3].

Struktura organizacyjna

Stan w sierpniu 1939:

• 462, 482 i 486 pułk piechoty,
• 262 pułk artylerii,
• 262 batalion pionierów,
• 262 oddział rozpoznawczy,
• 262 oddział przeciwpancerny,
• 262 oddział łączności,
• 262 polowy batalion zapasowy;

Struktura organizacyjna w marcu 1943 roku:

• 462, 482 i 486 pułk grenadierów,
• 262 pułk artylerii,
• 262 batalion pionierów,
• 262 batalion fizylierów,
• 262 oddział przeciwpancerny,
• 262 oddział łączności,
• 262 polowy batalion zapasowy;

Przypisy

1. Fiszer i Gruszczyński 2009 ↓, s. 46.
2. Mitcham 2009 ↓, s. 305.
3. Mitcham 2009 ↓, s. 306.
4. Beorn 2017 ↓, s. 294.

Bibliografia

• Waitman Wade Beorn: Polowanie na Żydów. Zbrodnie Wehrmachtu. Warszawa: 2017. ISBN 978-83-7773-537-4.
• Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
• Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
• Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
• PaulP. Carell PaulP., Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, KazimierzK. Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110. Brak numerów stron w książce
• Haupt Werner, Die deutschen Infanterie-Division b.m.w 1991;ISBN 3-89555-274-7;
• Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;