13 Pułk Strzelców Polskich (AP we Francji)

13 Pułk Strzelców Polskich (13 psp) – oddział piechoty piechoty Armii Polskiej we Francji.

Ten artykuł dotyczy 13 Pułku Strzelców Polskich 4 DSP. Zobacz też: 13 Pułk Piechoty - inne pułki piechoty z numerem 13.

13 Pułk Strzelców Polskich

Historia
Państwo	„Biała Rosja”  Polska
Sformowanie	1918
Rozformowanie	1919
Działania zbrojne
Wojna domowa w Rosji
Organizacja
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	4 Dywizja Strzelców Polskich

Formowanie i zmiany organizacyjne

Pułk został sformowany w grudniu 1918 roku w składzie 4 Dywizji Strzelców Polskich^[1][2]. W lutym 1919 roku pułk został podporządkowany pod względem organizacyjnym dowódcy Armii Polskiej we Francji, a pod względem operacyjnym i administracyjnym dowódcy grupy wojsk w południowej Rosji, francuskiemu generałowi Louis Franchet d’Espérey^[3].

W lipcu 1919 roku 13 pułk strzelców polskich połączył się z 28 pułkiem piechoty „Dzieci Łódzkich”, a w sierpniu nowo sformowanemu pułkowi nadano nazwę 28 pułk Strzelców Kaniowskich.

Kadra pułku

• ppłk Franciszek Sikorski^[1][4] – dowódca pułku
• mjr Maksymilian Milan-Kamski – dowódca batalionu
• plut. Ernest Angelo – dowódca plutonu i szef kompanii

Przypisy

1. Zaborowski 1928 ↓, s. 3.
2. Bagiński 1921 ↓, s. 497.
3. Bagiński 1921 ↓, s. 514.
4. Bagiński 1921 ↓, s. 497 tu jako „Stanisław Sikorski”.

Bibliografia

• Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
• Wacław Zaborowski: Zarys historji wojennej 28-go Pułku Strzelców Kaniowskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historji wojennej pułków polskich 1918-1920.
• Polskie formacje wojskowe w Rosji 1914-1920 w świetle dokumentów CAW. archiwumcaw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. dostęp 23.10.2016