13 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
13 Dywizja Piechoty (niem. 13. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w agresji na Polskę, Belgię i Francję oraz ataku na Związek Radziecki pod nazwą 13 Dywizja Pancerna.
![]() | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Formowanie i walki
Sformowana w 1934 pod ukrytą nazwą Infanterieführer IV, miejsce stacjonowania sztabu Magdeburg. Na mocy rozkazu z dnia 15 października 1935 otrzymała oficjalną nazwę 13 Dywizja Piechoty. Stacjonowała w XI Okręgu Wojskowym. Przeformowana rozkazem z dnia 12 października 1937 w 13 Dywizję Piechoty (zmotoryzowaną). W 1939 brała udział w agresji na Polskę a w 1940 na Belgię i Francję[1]. W czasie walk przeciw oddziałom Wojska Polskiego wchodziła w skład XIV Korpusu Armijnego[2]. W dniu 11 października 1940 przekształcona została w 13 Dywizję Pancerną.
Dowódcy dywizji
- gen. mjr Paul Otto (od 1 października 1934)
- gen. por. Moritz von Faber du Faur (od 21 sierpnia 1939)
- gen. mjr Paul Otto (od 7 września 1939)
- gen. por. Friedrich-Wilhelm von Rotkirch und Panthen (od 1 listopada 1939)[3]
Struktura organizacyjna
Stan w sierpniu 1939:
- 33 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu i I batalionu – Dessau, II batalionu – Bernburg, III i rezerwowego batalionu – Zerbst;
- 66 pułk piechoty: miejsce postoju sztabu II i III batalionu – Burg, I batalion – Magdeburg;
- 13 pułk artylerii: miejsce postoju sztabu, II i III dywizjonu – Magdeburg;
- I dywizjon 48 pułku artylerii ciężkiej: miejsce postoju – Dessau;
- 4 batalion pionierów: miejsce postoju – Magdeburg;
- 13 oddział przeciwpancerny: miejsce postoju – Magdeburg;
- 13 oddział łączności: miejsce postoju – Magdeburg;
- 13 oddział obserwacyjny: miejsce postoju –nie został wystawiony;
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.