12 Wołyński Batalion Strzelców

12 Wołyński Batalion Strzelców (12 bs) – pododdział piechoty Polskich Sił Zbrojnych.

12 Wołyński Batalion Strzelców

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	12 października 1944
Rozformowanie	1947
Nazwa wyróżniająca	Wołyński
Dowódcy
Pierwszy	mjr Antoni Bieganowski
Ostatni	mjr dypl. Franciszek Wysłouch
Działania zbrojne
Bitwa o Bolonię
Organizacja
Dyslokacja	Montanara (II 1946)[1]
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	4 Wołyńska Brygada Piechoty

Działania batalionu

Wchodził w skład 4 Wołyńskiej Brygady Piechoty. Po zakończeniu walk, będąc w składzie wojsk okupacyjnych, na przełomie lipca i sierpnia 1945 batalion wyznaczony został do pełnienia służby wartowniczej. Wszedł w skład Zgrupowania Brygadowego „Wołyń” Grupy „Straż” (Polish Guarg Group)^[2]. Chronił obóz jeńców nr 15. Obsada jednej zmiany wynosiła 150 żołnierzy^[3]. W lutym 1946 ochraniał obiekty wojskowe i komunikacyjne w rejonie Montanara^[4].

Organizacja batalionu

• dowództwo batalionu: 5 oficerów, 54 szeregowych

• kompania dowodzenia (plutony: łączności, techniczno-gospodarczy) 5 oficerów, 91 szeregowych
• kompania wsparcia (plutony: rozpoznawczy, moździerzy, pionierów, ckm, oddział/pluton ppanc.) 7 oficerów, 184 szeregowych
• 4 kompanie strzelców x 5 oficerów, 120 szeregowych

Łącznie 37 oficerów i 809 szeregowych^[5]

Żołnierze batalionu

Dowódcy batalionu

• mjr Antoni Bieganowski^[6](12 X 1944 - 31 III 1945)
• mjr dypl. Stanisław Kramar (31 III - 4 XII 1945^[7])
• mjr dypl. Franciszek Wysłouch (4 XII 1945 - 1947^[7])

Zastępcy dowódcy batalionu

• kpt. dypl. Władysław Lisek^[6] (12 X 1944 - 7 III 1945)
• kpt. Leonard Stanisław Królak (od 26 III 1945^[8])

Odznaka pamiątkowa

Odznaka w kształcie kielicha kwiatu azalii przebitego bagnetem. Ostrze bagnetu skierowane ku górze. Na dole po prawej stronie rękojeści bagnetu liczba 12, oznaczająca numer batalionu. Kwiat azalii złocony, bagnet srebrzony. Fragmenty złocone i srebrzone; wymiary: 38 x 18 mm. Nakładana na patki koloru granatowego z żółtą wypustką^[9].

Wykonywane w firmie: F. M. Lorioli, Milano – Roma. Zatwierdzone rozkazem dowódcy 2 Korpusu Nr 96, pkt. 563, z 27 sierpnia 1946.

Przypisy

1. Żak 2014 ↓, s. 125.
2. Żak 2014 ↓, s. 137.
3. Żak 2014 ↓, s. 138.
4. Żak 2014 ↓, s. 143.
5. Kryska-Karski, Barański i 15/1974 ↓, s. 3.
6. Kronika ↓, s. 9.
7. Kryska-Karski, Barański i 15/1974 ↓, s. 65.
8. Kryska-Karski, Barański i 15/1974 ↓, s. 64.
9. Partyka 1997 ↓, s. 79.

Bibliografia

• Kronika 10 Wołyńskiego Batalionu Strzelców 5 Kresowej Dywizji Piechoty, Październik 1944 - Lipiec 1947. [w:] Oddziałowe Kroniki i Dzienniki Działań sygn. C.83 [on-line]. IPMS. [dostęp 2017-08-29]. (pol.).
• Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945. T. 15. Londyn: 1974.
• Jan Partyka: Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939-1945. Wojska Lądowe. Rzeszów: Wydawnictwo Libri Ressovienses, 1997. ISBN 83-902021-9-0.
• Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
• 5 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", 1997. ISBN 83-87103-20-9.