Ө

Ө – litera rozszerzonej cyrylicy wykorzystywana m.in. w językach: azerskim, kazachskim i jakuckim^[1]. Nie należy mylić jej z podobnie wyglądającą grecką literą Θ oraz cyrylicką Ѳ.

Ө

Informacje podstawowe
Majuskuła	Ө
Minuskuła	ө
Podstawowe pismo	cyrylica
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Dwie litery Ө i jedna litera Ф w baszkirskiej nazwie miasta na budynku lotniska w Ufie

W zależności od języka oznacza dźwięk [œ], [o] lub [ɞ].

Wykorzystanie

Alfabet	Lp.	MAF
azerski	20	[œ]
baszkirski	21	[œ]	[2]
buriacki	17	[ɞː]	[3]
kazachski	21	[œ]	[1]
kałmucki	21	[œ]	[4]
karakałpacki	21	[œ]	[5]
ketyjski	20	[o]
kirgiski	18	[œ]	[6]
mongolski	17	[ɞ]	[7]
tatarski	20	[œ]
tofa	22	[œ]	[8]
tuwiński	18	[œ]	[9]
turkmeński	19	[œ]	[10]
ewenkijski	18	[o]
jakucki	21	[œ]

Kodowanie

Znak	Ө		ө
Nazwa w Unikodzie	CYRILLIC CAPITAL LETTER BARRED O[11]		CYRILLIC SMALL LETTER BARRED O[12]
Kodowanie	dziesiątkowo	szesnastkowo	dziesiątkowo	szesnastkowo
Unicode	1256	U+04E8	1257	U+04E9
UTF-8	211 168	d3 a8	211 169	d3 a9
Odwołania znakowe SGML	Ө	Ө	ө	ө

Przypisy

1. O pieriewodie kazachskoj pisʹmiennosti s łatinizirowannogo na nowyj ałfawit na osnowie russkogo. W: Sbornik zakonow Kazachskoj SSR i ukazow Priezidiuma Wierchownogo Sowieta Kazachskoj SSR, 1938–1981. T. 1. Brak numerów stron w książce
2. Z. G. Uraksin: Ałfawit. Baszkirskaja encykłopiedija. [dostęp 2018-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-26)]. (ros.).
3. G. C. Bielgajew: Ałfawit i osnowy prawopisanija buriat-mongolskogo jazyka. Ułan-Ude: Buriat-mongolskoje gos. izd-wo, 1939, s. 2–6.
4. C. D. Nominchanow: Oczerk istorii kałmyckoj pisʹmiennosti. Moskwa: Nauka, 1976, s. 140.
5. Ob usowierszenstwowanii i unifikacyi ałfawita karakałpakskogo jazyka. W: D. S. Nasyrow: Woprosy sowierszenstwowanija ałfawitow tiurkskich jazykow SSSR. Moskwa: Nauka, 1972, s. 75–77.
6. Orfografii tiurkskich litieraturnych jazykow SSSR. W: S. Kudajbiergienow: Orfografija kirgizskogo jazyka. Nauka, 1973, s. 140–144.
7. Svantesson, Jan-Olof, Anna Tsendina, Anastasia Karlsson, Vivan Franzén: The Phonology of Mongolian. New York: Oxford University Press, 2005, s. 30–40.
8. Rassadin: Słowarʹ tofałarsko-russkij i russko-tofałarskij. Sankt Petersburg: Drofa.Sprawdź autora:1. Brak numerów stron w książce
9. D. A. Mongusz. Orfografija tuwinskogo jazyka. „Orfografii tiurkskich litieraturnych jazykow SSSR”, s. 192–194. Nauka. (ros.).
10. Jazyki narodow Rossijskoj Fiedieracyi i sosiednich gosudarstw. T. 3. Moskwa: Nauka, 2005, s. 138. ISBN 5-02-011237-2.
11. Cyrillic Capital Letter Barred O. symbl.cc. [dostęp 2018-08-21].
12. Cyrillic Small Letter Barred O. symbl.cc. [dostęp 2018-08-21].