Żywieckie Przedmieście
część śródmieścia Bielska-Białej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
część śródmieścia Bielska-Białej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żywieckie Przedmieście (niem. Saybuscher Vorstadt) – część śródmieścia Bielska-Białej położona na południe od Starego Miasta, historyczne przedmieście miasta Bielska. Zostało wydzielone z Górnego Przedmieścia w roku 1824. W XIX i XX wieku stanowiło w dużej mierze dzielnicę przemysłową. Administracyjnie wchodzi w skład osiedli (jednostek pomocniczych gminy) Śródmieście Bielsko, Osiedle Słoneczne oraz Bielsko Południe.
Część Bielska-Białej | |
Widok lotniczy na północną część dzielnicy | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
Dzielnica |
Bielsko Południe |
Data założenia |
XVIII wiek / 1824 |
Strefa numeracyjna |
33 |
Kod pocztowy |
43-300 |
Tablice rejestracyjne |
SB |
Położenie na mapie Bielska-Białej | |
49°48′57″N 19°02′39″E |
Historyczne granice Żywieckiego Przedmieścia odzwierciedla kształt obrębu ewidencyjnego o tej nazwie (kod TERYT 246101_1.0006) niezmieniony od czasu wprowadzenia nowego podziału katastralnego miasta w 1824. Biegną one:
W skład Żywieckiego Przedmieścia wchodzi również obszar pomiędzy rzeką Białą a ulicą Leszczyńską, na którym znajduje się kompleks przemysłowy dawnej Apeny, koszary 18 Batalionu Powietrznodesantowego i centrum handlowe Gemini Park. Stanowił on historycznie enklawę Bielska na prawym, „bialskim”, brzegu rzeki. Ze względu na swoje specyficzne położenie jest jednak w powszechnym obiegu określany jako przynależny do Leszczyn[1][2].
Zgodnie z uchwalonym w 2002 podziałem na osiedla (jednostki pomocnicze gminy) Żywieckie Przedmieście należy do osiedli:
Żywieckie Przedmieście było w przeszłości określane również nazwą Blich (Bleiche). Dzisiejsza ulica Partyzantów, główna oś komunikacyjna dzielnicy, nosiła przed 1945 nazwy Bleichstraße, Blichowa, Auf der Bleiche, a obecny plac Adama Mickiewicza nazywano placem Blichowym / Bleichplatz[3][4].
Ukształtowały się także inne nazwy miejscowe na określenie poszczególnych fragmentów przedmieścia:
Z nich tylko Sikornik funkcjonuje do dziś oficjalnie jako nazwa ulicy.
Historyczna nazwa dzielnicy Blich pochodzi od „blichowania”, czyli bielenia płócien rozkładanych w tym celu na łąkach nad rzeką Białą[8]. Obszar ten zaliczano do Górnego Przedmieścia. W 1808 był jedynym fragmentem Bielska, którego nie uszkodził wielki pożar miasta[12]. Jego rozwój w okresie rewolucji przemysłowej wiązał się nie tylko z korzystnym położeniem nad rzeką, ale też z płynącymi równolegle do niej młynówkami. Jedna wypływała w okolicy obecnego mostu na ulicy Leszczyńskiej i dalej wzdłuż ulic Partyzantów i Batorego. Druga miała początek w Kamienicy i płynęła wzdłuż ulicy Młyńskiej. W rejonie dzisiejszego skrzyżowania ulicy Młyńskiej i Batorego obie łączyły się z potokiem płynącym pomiędzy wzgórzami Młyńskim i Kozielec, a następnie jako już jedna Młynówka (Mühlgraben) przecinały Żywieckie Przedmieście, by w końcu pod bielskim zamkiem połączyć się z potokiem Niper[6]. Do pierwszych zmechanizowanych zakładów, które z tego cieku korzystały, należała założona w 1822 farbiarnia Franza Mänhardta i fabryka obić zgrzebnych Karla Wolfa[13]. Pomiędzy 1881 a 1904 Młynówka została w kilku etapach skanalizowana i na zawsze zniknęła z krajobrazu Żywieckiego Przedmieścia[14].
Żywieckie Przedmieście jako osobna dzielnica katastralna zostało wydzielone w 1824. W 1851 liczyło sobie 1842 mieszkańców (25,2% wszystkich bielszczan) w 148 budynkach[15]. Do roku 1910 liczba mieszkańców wzrosła do 4924, z tego 88,0% niemiecko-, 11,2% polsko- i 0,7% czeskojęzycznych; 59,4% katolików, 29,3% protestantów i 10,9% żydów[16].
Dzielnica miała w dużej mierze przemysłowy charakter, do największych zakładów należała fabryka maszyn Gustav Josephy’s Erben założona w 1851 i zajmująca po rozbudowach cały kwartał w rejonie dzisiejszej ulicy Powstańców Śląskich oraz drugi w rejonie ulicy Sikornik (później znana jako Befama). Występowała tu jednak również zabudowa kamieniczna i willowa, najbardziej reprezentacyjny charakter miała ulica Pastornak (dziś 1 Maja), przy której wzniesiono m.in. gmach poczty (1898) i Banku Austro-Węgierskiego (1900)[17]. W latach 1892–1911 w rejonie dzisiejszych ulic Michałowicza, Robotniczej i Kamińskiego powstało jedyne w Bielsku typowe osiedle robotnicze z budynkami typu familok[18]. W sąsiedztwie miejskiej elektrowni uruchomionej w 1893 przy dzisiejszej ulicy Partyzantów powstała dwa lata później zajezdnia dla bielskiej sieci tramwajowej. W 1895 rozpoczęto też urządzanie Alei na Blichu – dzisiejszego Parku Włókniarzy[17]. Po wyburzeniu dotychczasowej zabudowy urządzono w latach 1896–1908 nowy miejski plac na Żywieckim Przedmieściu, nazwany na cześć Gustava Josephy’ego, a obecnie noszący nazwę Żwirki i Wigury[18]. W 1902 rozpoczęto budowę koszar kawalerii, które zajęły prawobrzeżną enklawę dzielnicy[19]. Na Żywieckim Przedmieściu ulokowany został Dom Robotniczy oraz Dom Polski skupiający organizacje społeczne mniejszości polskiej w Bielsku. W 1914 doszło w tym rejonie do zamieszek określanych jako bitwa nad Białą[20]. W 1928 na placu Blichowym (obecnie Mickiewicza) odsłonięto jedyny w międzywojennej Polsce pomnik Gabriela Narutowicza, który istniał do 1939, a w okresie powojennym stanął na jego cokole pomnik Adama Mickiewicza[21].
Do poważnych przekształceń urbanistycznych Żywieckiego Przedmieścia doszło w latach 1972–1974 w związku z przebudową układu komunikacyjnego. Ulica Partyzantów została przekształcona w dwupasmową przelotową drogę, co pociągnęło za sobą wyburzenie wielu obiektów po całej jej długości, włącznie z Domem Polskim i Bazarami Zamkowymi. Zmieniła się też struktura placu Żwirki i Wigury, a w sąsiedztwie placu Mickiewicza powstało ruchliwe skrzyżowanie[22]. W północno-zachodniej części dzielnicy wybudowano wielkopłytowe osiedle mieszkaniowe nazywane od pobliskiej ulicy osiedlem Michałowicza. Epoka po 1989 wiąże się przede wszystkim z likwidacją zakładów przemysłowych na Żywieckim Przedmieściu, których obiekty zostały zaadaptowane na cele handlowo-usługowe, rzadziej mieszkalne czy kulturalne, a w niektórych przypadkach (jak kompleks ZPW Merilana przy ulicy Młyńskiej) wyburzone[23].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.