Ślimacznikowate

Ślimacznikowate (Drilini) – plemię chrząszczy wielożernych z rodziny sprężykowatych^[2][3], wyróżniane do niedawna jako osobna rodzina Drilidae^[4].

Ślimacznikowate

Drilini[1]
Blanchard, 1845
Larwa Drilus sp. atakująca ślimaka
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Infrarząd	sprężykokształtne
Nadrodzina	sprężyki
Rodzina	sprężykowate
Podrodzina	Agrypinae
Plemię	ślimacznikowate

Samiec Drilus flavescens

U osobników dorosłych występuje silny dymorfizm płciowy. Samce mają zawsze w pełni rozwinięte skrzydła tylne, podczas gdy samice są bezskrzydłe, larwokształtne i prowadzą skryty tryb życia. Dymorfizm płciowy zaznacza się także w wielkości owadów – samice afrykańskiego gatunku Selasia unicolor są dziesięciokrotnie większe od samców^[5]

Larwy są wyspecjalizowanymi drapieżnikami polującymi na ślimaki^[5]. Ciało ich jest długie, niekiedy (zwłaszcza w ostatnim stadium) C-kształtnie wygięte, oprócz ostatniego stadium porośnięte długimi szczecinkami. U rodzajów Drilus i Malacogaster ciało z pigmentowanymi, twardymi tergitami i słabiej zesklerotyzowanymi sternitami. Głowę mają krótką, prognatyczną, wyposażoną w trójczłonowe czułki, czteroczłonowe głaszczki szczękowe, dwuczłonowe głaszczki wargowe i wąskie, sierpowate (w ostatnim stadium silnie zredukowane) żuwaczki. Mózg położony jest w zapotylicznej części głowy. Przedtułów jest prawie tak długi jak śródtułów i zatułów razem wzięte, nieco rozszerzony ku tyłowi. Odnóża są pięcioczłonowe z dwoma szpatułkowatymi szczecinkami na przedstopiu, w ostatnim stadium skrócone. Odwłok ma wyrostki pleuralne i boczne tergalne, w ostatnim stadium zredukowane. Dziewiąty tergit wyposażony jest w parę urogomf^[6].

W Palearktyce występuje około 230 gatunków. Biologia ślimacznikowatych jest słabo poznana. W Polsce występuje jeden gatunek, Drilus concolor^[7].

Systematyka

Takson ten powszechnie wyróżniany był z rangą rodziny (np. systemy Lawrence'a i Newtona z 1995^[8], Lawrence'a i innych z 2011^[9] oraz Boucharda i innych z 2011^[4]), jednak wyniki wszystkich przeprowadzonych analiz molekularnych podważają zasadność takiego kroku^[3][10]. W 2011 Kundrata i Bocák na podstawie badań DNA rybosomalnego i mitochondrialnego obniżyli ślimacznikowate do rangi plemienia Drilini w obrębie Agrypninae (podrodzina sprężykowatych), wyłączając zeń rodzaje Pseudeuanoma i Euanoma, które umieszczone zostały w rozgniotkowatych^[2][3].

Należą tu 4 rodzaje^[11]:

• Drilus Olivier, 1790
• Malacogaster Bassi, 1834
• Selasia Laporte, 1836
• Paradrilus Kiesenwetter, 1865