Ślężanie

Ślężanie – plemię Słowian zachodnich z grupy lechickiej zamieszkujące w średniowieczu wschodnią część Dolnego Śląska, od Niemczy, przez obszar wokół góry Ślęży i rzeki Ślęzy aż po okolice Wrocławia^[1].

Lokalizacja plemion śląskich w IX i X wieku

Nazwa

Ich nazwa została najprawdopodobniej zaczerpnięta od rzeki Ślęzy, nad którą posiadali swoje siedziby^[a][2]. Od ich nazwy wywodzi się nazwa całego regionu, Śląsk^[3].

Historia

Wymienieni ok. 845 roku w formie Sleenzane^[4] w Geografie Bawarskim jako plemię posiadające 15 grodów^[1]. W czasie hegemonii Wielkiej Morawy po 885 znaleźli się pod jej wpływem^[1]. Po upadku Morawy pozostawali w kręgu wpływów czeskich wg przekazów Al-Masudiego (943) i Ibrahima ibn Jakuba (963)^[5]. Ok. 985–990 roku wedle przekazu kroniki Thietmara z Merseburga pod nazwą Silensi^[6] i Mnicha Sazawskiego^[7] w granicach państwa Mieszka I^[5]. W datowanym na 1086 tzw. dokumencie praskim widnieją pod nazwą Zlasane^[8].

Z dawnego rodu książąt śląskich wywodzi się najprawdopodobniej Piotr Włostowic, na co wskazuje umiejscowienie jego włości rodzinnych w tak ważnych dla Śląska miejscach, jak wrocławski Ołbin, wyspa Piasek, ziemie wokół góry Ślęży oraz należący do Bogusława, brata Piotra teren lewobrzeżnego przedlokacyjnego Wrocławia^[9].

Zobacz też

Zobacz hasło Ślężanin w Wikisłowniku

• pochodzenie nazwy Śląsk

Uwagi

1. Wacław Korta podnosi, że niezwykle rzadko spotyka się ludu biorące swą nazwę od gór, podczas gdy nazewnictwo zaczerpnięte od wód jest nagminne^[2][3].