Łobozew Górny

Łobozew Górny – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Ustrzyki Dolne^[4][6].

Łobozew Górny

wieś
Kościół parafialny
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	bieszczadzki
Gmina	Ustrzyki Dolne
Liczba ludności (2011)	285[1][2]
Strefa numeracyjna	13
Kod pocztowy	38-700[3]
Tablice rejestracyjne	RBI
SIMC	0361650[4]
Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne Łobozew Górny
Położenie na mapie Polski Łobozew Górny
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Łobozew Górny
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego Łobozew Górny
49°24′13″N 22°30′39″E[5]

Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Najświętszego Serca Jezusowego.

Historia

Założona w 1526 roku.

W połowie XIX wieku właścicielkami posiadłości tabularnej w Łobozewie były Franciszka i Elżbieta Leszczyńskie^[7].

Pod koniec XIX w. jako właścicielka tabularna Łobozewa figurowała Maria Leszczyńska^[8], żona Emila Leszczyńskiego, który także był właścicielem majątku w Łobozewie^[9][10]. Istniał tam dwór rodziny Leszczyńskich (później ulokowano w nim szkołę)^[11]. Na początku 1896 Emil Leszczyński zbył Łobozew na rzecz Majera Wołoskiego z Wańkowej^[12].

Od października 1939 do sierpnia 1944 wieś była siedzibą urzędu gminy w powiecie sanockim.

W latach 1952–1954 miejscowość była siedzibą gminy Łobozew.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Zabytki

We wsi znajduje się kościół drewniany, rzymskokatolicki, pw. Najświętsze Serce Jezusa z 1887. Kościół w XIX i XX wieku przebudowywano, w 2002 gruntownie wyremontowano. Jest to budynek jednonawowy, o konstrukcji zrębowej, dach dwukalenicowy. Strop wklęsły, w kształcie odwróconego kadłuba łodzi, po bokach płaski. Okna zamknięte łukiem ostrym. Wyposażenie współczesne poza krzyżem procesyjnym z XIX w. W pobliżu kościoła dzwonnica drewniana konstrukcji słupowe, szalowana deskami.

Zobacz też

Łobozew Dolny