Łączka (Beskid Śląski)

Łączka^[1] (835 m n.p.m.; cz. Loučka) – szczyt w Beskidzie Śląskim, w Paśmie Stożka i Czantorii, już na terenie Czech. Najwyższy szczyt górskiego „ramienia Łączki i Filipki”, odgałęziającego się w Stożku Wielkim od pasma granicznego w kierunku północno-zachodnim.

Łączka

Loučka

Widok z Czantorii Wielkiej
Państwo	Czechy
Położenie	Nydek
Pasmo	Beskid Śląski, Karpaty
Wysokość	835 m n.p.m.
Położenie na mapie Beskidu Śląskiego Łączka
Położenie na mapie Karpat Łączka
49°37′32″N 18°46′55″E

Szczyt ma charakter dość płaskiej wierzchowiny, rozciągniętej z południowego wschodu na północny zachód, o trzech niewybitnych kulminacjach – najwyższą z nich jest środkowa, z umieszczonym na niej małym triangułem. Wierzchowina od strony północno-wschodniej pokryta jest rozległymi polanami, które były niegdyś żywym ośrodkiem szałaśnictwa. Sallasch Lonczka wzmiankowany był tu w 1823 r. W połowie XIX w. istniało tu osiedle pasterskie, należące do nieistniejącej już wsi Głuchowa. Obecnie na polanach rozłożone są zabudowania osiedla Łączka, będącego przysiółkiem Bystrzycy. Wśród zabudowy znajdziemy jeszcze kilka ostatnich, drewnianych chałup zrębowych, prawie bez wyjątku przerobionych już na domki letniskowe.

W pierwszej połowie XX w. polany szczytowe były jednym z ulubionych celów wycieczek niedzielnych mieszkańców Trzyńca i Cieszyna. W latach międzywojennych istniało tu nawet niewielkie prywatne schronisko turystyczne „U Bojka”. Dziś przez szczyt Łączki biegnie żółty szlak turystyczny z Bystrzycy na Filipkę.

Zobacz też

• Łączka, Loučka

Chata Loučka

Przypisy

1. Nazewnictwo geograficzne świata. Zeszyt 11. Europa, Część I, 2009 Publikacja w formacie PDF.

Bibliografia

• Barański, Mirosław J.: Beskid Śląski. Pasmo Stożka i Czantorii. Przewodnik turystyczny. Wyd. Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1996, ISBN 83-7005-370-X.