Loading AI tools
Francuski dziennikarz i pisarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Éric Justin Léon Zemmour (ⓘwym., ur. 31 sierpnia 1958 w Montreuil[1]) – francuski dziennikarz prasowy, telewizyjny i radiowy, eseista, polemista oraz polityk skrajnie prawicowy. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2022.
Pełne imię i nazwisko |
Éric Justin Léon Zemmour |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
31 sierpnia 1958 |
Zawód, zajęcie |
dziennikarz, eseista, komentator polityczny, polityk |
Alma Mater | |
Małżeństwo |
Mylène Chichportich (od 1982) |
Dzieci |
Hugo (ur. 1997), |
Strona internetowa |
Urodził się pod Paryżem w Montreuil. Pochodzi z rodziny francuskojęzycznych Żydów z Algierii (z Blidy i Konstantyny), którzy przybyli do Francji w 1952, podczas wojny algierskiej[2]. Jego rodzice to Roger (1932–2013), technik farmacji i kierowca karetki pogotowia oraz Lucette, z domu Lévy (1936–2010), gospodyni domowa[3]. Dzieciństwo spędził w podparyskim Drancy, a jako nastolatek mieszkał w 18. dzielnicy Paryża[2].
Ukończył studia w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu[4]. Rozpoczął karierę dziennikarską w prasie codziennej. Pracował dla „Quotidien de Paris” od 1986 do 1994 roku[5]. W 1996 roku wszedł w skład redakcji politycznej dziennika „Le Figaro”[6], gdzie pracował do 2009 roku, kiedy to został przeniesiony do „Le Figaro Magazine”, w którym pisał felietony (2010–2021). W międzyczasie pisał dla „Marianne” (1997) i „Valeurs actuelles” (1999). Oficjalnym powodem przenosin były jego kontrowersyjne wypowiedzi na łamach innych mediów, jednak w rzeczywistości, z powodu zbyt wysokiego wynagrodzenia w stosunku do skromnego wkładu w pismo[7]. W latach 2013–2014, był felietonistą „Le Spectacle du Monde”. Powrócił do „Le Figaro” w 2013 roku, w którym pracował do września 2021[8].
Zdobył sławę w połowie lat 2000., gdy zaczął pojawiać się w telewizji, w tym w programach Ça se dispute na kanale I-Télé oraz On n’est pas couché na kanale France 2. Przygotowywał także felietony radiowe dla radiostacji RTL od 2010[9] do 2019[10]. Jest autorem wielu książek (16 esejów i 3 powieści), które odniosły sukces sprzedażowy we Francji i wzbudziły polemiki.
Organizacja Génération Z w 2021 roku promowała jego kandydaturę na prezydenta Francji i zapowiadała jego start w wyborach prezydenckich w 2022 roku[11]. Zemmour oficjalnie ogłosił swój start 30 listopada 2021[12][13][14]. W pierwszej turze wyborów, która odbyła się w niedzielę 10 kwietnia 2022, zajął czwarte miejsce z wynikiem 7,07%, pomiędzy Jeanem-Lukiem Mélenchonem i Valérie Pécresse[15].
Opowiadał się za zdystansowaniem Francji od Stanów Zjednoczonych i zacieśnieniem relacji z Rosją[16], a także większą niezależnością od Unii Europejskiej i jej polityki zagranicznej. Zemmour również opowiadał się za wycofaniem się Francji ze zintegrowanego dowództwa wojskowego NATO[17]. Popierał Brexit i głosowanie Wielkiej Brytanii za opuszczeniem Unii Europejskiej[18]. W wywiadzie dla France 5 w styczniu 2022, powiedział, że gdyby pełnił rolę prezydenta Francji, to nie byłoby już żadnych sankcji wobec Rosji[19]. 24 lutego 2022, w odpowiedzi na pytanie Agence France-Presse, biuro kampanii wyborczej Zemmoura stwierdziło, iż „jednoznacznie potępia rosyjską interwencję wojskową, która rozpoczęła się wczoraj wieczorem na Ukrainie”[20].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.