Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Związek Strzelecki – paramilitarna organizacja społeczno-wychowawcza powstała w 1910 roku we Lwowie i działająca do 1914 r., będąca podstawą budowania struktur wojskowych Legionów Polskich. Następnie nazwę tę nosiła organizacja paramilitarna w okresie 1919–1939. Do tradycji Związku nawiązują niektóre istniejące obecnie organizacje paramilitarne.
Państwo | |
---|---|
Siedziba |
Lwów (historyczna) |
Data założenia |
1910 |
Rodzaj stowarzyszenia |
Stowarzyszenie |
Zasięg |
II Rzeczpospolita i zagranica |
W 1910 r. z inicjatywy nielegalnego Związku Walki Czynnej, aby umożliwić działania pozwalające na budowę szerszej organizacji militarnej, utworzone zostały legalne organizacje o charakterze paramilitarnym: Związek Strzelecki we Lwowie, oraz Towarzystwo „Strzelec” w Krakowie. Podstawą prawną była ustawa o stowarzyszeniach oraz rozporządzenie Ministerstwa Obrony Krajowej z 1909 roku o „popieraniu strzelectwa dobrowolnego”. Nazwa „Związek Strzelecki” jest dosłownym tłumaczeniem określenia „Schützen-Verein” użytym w rozporządzeniu.
Początkowo Związkiem kierował Wydział Związku Strzeleckiego w składzie: Władysław Sikorski (prezes), Medard Downarowicz, Hoser, Konopacki, Aleksander Litwinowicz, Kazimierz Sosnkowski, Ostrowski, Gustaw Daniłowski, Rysiewicz, Hipolit Śliwiński[1]. Faktycznie kierownictwo sprawował Wydział ZWC.
Od 1912 r. Związek Walki Czynnej przekształcił się faktycznie w centralizację organizacji strzeleckich. Miejsce Wydziału zajęła Komenda Główna Związków Strzeleckich z siedzibą we Lwowie na czele z komendantem Józefem Piłsudskim i szefem sztabu Kazimierzem Sosnkowskim.
Komendzie Głównej podlegały Komendy Okręgowe: w Krakowie (Galicja Zachodnia), Rzeszowie (Galicja środkowa) i Lwowie (Galicja Wschodnia) oraz Komenda Królestwa Polskiego i Komenda Zagraniczna. Organizacje strzeleckie działające w zaborze pruskim i Królestwie Polskim pozostawały w konspiracji. W Galicji Związek Strzelecki organizował szkoły podoficerskie i oficerskie, mógł korzystać ze strzelnic wojskowych, odbywać ćwiczenia oraz kupować broń i amunicję. Jego członkami byli przedstawiciele wszystkich warstw społecznych, kierunków i partii politycznych (z wyjątkiem Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy i Stronnictwa Polityki Realnej).
Szczególną rolę w rozbudowie organizacji odegrali studenci Uniwersytetu Jagiellońskiego. W maju 1913 zlikwidowano Komendę Główną, jej funkcję przejął Wydział Wojskowy Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych, której komendantem wojskowym został Józef Piłsudski. W chwili wybuchu I wojny światowej Związek Strzelecki liczył 6449 przeszkolonych strzelców w tym:
W tym czasie odrębna organizacja: Polskie Drużyny Strzeleckie liczyła ponad 4000 przeszkolonych „drużyniaków”[2]. Członkowie Związku Strzeleckiego i Polskich Drużyn Strzeleckich stanowili podstawę kadry walczących u boku monarchii austro-węgierskiej Legionów Polskich oraz konspiracyjnej Polskiej Organizacji Wojskowej. Głównymi działaczami byli: Józef Piłsudski, Kazimierz Sosnkowski, Edward Śmigły-Rydz, Władysław Sikorski, Marian Kukiel, Walery Sławek, Julian Stachiewicz, Aleksander Prystor, Kordian Józef Zamorski, Włodzimierz Tetmajer.
Organy prasowe: „Strzelec”, „Bellona Polska” i „Przegląd Wojskowy”.
Po I wojnie światowej powstał Związek Strzelecki. Nawiązywał do tradycji Związku Strzeleckiego z lat 1910–1914. Zrzeszał pozaszkolną, przedpoborową młodzież, głównie wiejską i rzemieślniczą. Prowadził działalność w zakresie wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego. Podlegał Ministerstwu Spraw Wojskowych. Należał do Polskich Związków Sportowych. Ściśle związany z obozem J. Piłsudskiego. Terytorialna struktura organizacyjna Związku Strzeleckiego odpowiadała wojskowo-administracyjnemu podziałowi państwa.
Związek podzielony był na 3000 oddziałów w 141 obwodach należących do 15 okręgów. Prowadzono w jego ramach działalność oświatową, tj. kursy podstawowe, kursy instruktorskie, pogadanki, odczyty, biblioteki i czytelnie. W 1928 roku istniało 70 chórów, 20 orkiestr, 16 domów ludowych z boiskami i 237 świetlic należących do związku[3].
W 1939 r. ZS liczył około 500 tysięcy członków, którzy w czasie kampanii wrześniowej 1939 wykonywali zadania zlecone przez władze wojskowe.
We wrześniu 1939 r. w Krakowie w oparciu o przedwojenne struktury Strzelca utworzono Organizację Orła Białego. Organizacja prowadziła działalność dywersyjną, wywiad i akcje propagandowe, wymierzone przeciwko okupantom. W czerwcu 1940 r. podporządkowała się Związkowi Walki Zbrojnej[4].
Organem prasowym organizacji były „Nakazy Dnia”.
Obecnie istnieje kilka organizacji odwołujących się do tradycji przedwojennego Związku Strzeleckiego. Dla zjednoczenia ruchu strzeleckiego utworzono Federację Związków i Drużyn Strzeleckich z komendantem Maciejem Wechmannem, rezultatem której jest połączenie się dwóch z wiodących Związków: Związku Strzeleckiego „Strzelec” i Związku Strzeleckiego „Strzelec” Równość – Wolność – Niepodległość w jedną organizację – Związek Strzelecki „Strzelec”. 15 lipca 2009 dwie organizacje strzeleckie Związek Strzelecki i Związek Strzelecki „Strzelec” Organizacja Społeczno-Wychowawcza podpisały deklarację zjednoczeniową[5]. Od marca 2015 największe organizacje strzeleckie współtworzą Federację Organizacji Proobronnych pod patronatem MON[6].
W 1991 roku powstający Związek Strzelecki „Strzelec” Organizacja Społeczno-Wychowawcza określił się wówczas jako patriotyczne stowarzyszenie młodzieży polskiej, będącej kontynuatorem istniejącego w okresie międzywojennym Związku Strzeleckiego „Strzelec”, którego Komendantem Głównym był Józef Piłsudski.
Obecnie ZS „Strzelec” OSW współpracuje ściśle z Ministerstwem Obrony Narodowej (w szczególności z Biurem Inicjatyw Obronnych) i jest w Polsce jedną z największych pozarządowych organizacji paramilitarnych o proobronnym charakterze.
Organizacja ta z uwagi na sytuację w sąsiedniej Ukrainie oraz potencjalne rozszerzenie danego zagrożenia w postać regularnego, konwencjonalnego konfliktu zbrojnego, jako jedna z pierwszych w kraju podjęła inicjatywę tworzenia przy współpracy z samorządami, obywatelskich i zarazem ochotniczych pododdziałów obrony narodowej (w skr. S.P.O.N.), rozumianych jako obrona terytorialna, gwardia bądź milicja.
Organizacja, która powstała jako pierwsza, bo już w 1989 r. z inicjatywy środowisk niepodległościowych, żołnierzy Armii Krajowej i przedwojennych członków Związku Strzeleckiego skupionych w okresie PRL wokół Konfederacji Polski Niepodległej. Na III Kongresie Konfederacji Polski Niepodległej w 1989 r., z inicjatywy jej przewodniczącego Leszka Moczulskiego, została podjęta uchwała o reaktywowaniu Związku Strzeleckiego „Strzelec”. Pierwszym aktem potwierdzającym wznowienie działalności Z.S. „Strzelec” był zorganizowany w Juszczynie (Beskid Makowski) pierwszy kurs instruktorsko-metodyczny dla kierowniczej kadry „Strzelca”, który prowadził osobiście kpt. rez. Włodzimierz Olszewski, powołany do Kwatery Głównej na stanowisko Szefa Wydziału Szkolenia.
Organizacja zarejestrowana została 13 czerwca 1990 r. Przygotowuje młodzież do pracy w służbach mundurowych, służbie publicznej i życia społecznego w realiach państwa obywatelskiego. Jest kontynuatorem tradycji oręża przedwojennego „Strzelca” Józefa Piłsudskiego. Organizacją zarządza Naczelna Rada Strzelecka za pośrednictwem Komendy Głównej. Terytorialnie Związek Strzelecki „Strzelec” podzielony jest na cztery okręgi, a każdy Okręg składa się z czterech obwodów (obwód odpowiada jednemu województwu). W obwodach działają Jednostki Strzeleckie (JS). Obecnie Komendantem Głównym ZS „Strzelec” jest bryg. ZS Krzysztof Wojewódzki. Siedziba główna związku jest w Warszawie.
Po ostatnich zmianach organizacyjnych Związek Strzelecki „Strzelec” podzielony jest na obwody (Obwód odpowiada jednemu województwu). W obwodach działają jednostki strzeleckie. Zasadniczo obszarem działania jednostki jest powiat.
Organizacją zarządza Naczelna Rada Strzelecka przy pomocy organu wykonawczego zwanego Komendą Główną.
W roku 1994 powstał także Związek Strzelecki[7]. Aktualnie (2021) Komendantem Głównym Związku jest st. insp. ZS Roman Burek[8]. Siedzibą Komendy Głównej jest Radom[9].
Swój początek datuje na 15 marca 1986 r., kiedy to w Wągrowcu z inicjatywy ówczesnego por. rez. Stanisława Chomko grupa emerytowanych wojskowych i druhów OSP zawiązała nieformalną organizację odwołującą się do tradycji przedwojennego Związku Strzeleckiego działającego na terenie Wągrowca. Początkowo wągrowiecki „Strzelec” liczył 25 członków. Obecnie liczy ponad 200 osób. Obszarem działania Związku Strzeleckiego „Strzelec” Rzeczypospolitej Polskiej jest obszar całego kraju[10]. Siedzibą władz naczelnych jest miasto Wągrowiec, zaś sam Związek figuruje w Krajowym Rejestrze Sądowym pod numerem 0000458213.
Komendantem Związku jest marsz. ZS Stanisław Chomko.
Związek Strzelecki „Strzelec” Józefa Piłsudskiego powstał w 2013 roku. Tworzące go dziś Jednostki Strzeleckie należały do różnych Związków Strzeleckich funkcjonujących w Polsce. Związek Strzelecki „Strzelec” Józefa Piłsudskiego jest organizacją ogólnopolską z siedzibą w Rzeszowie, zarejestrowaną w Krajowym Rejestrze Sądowym pod numerem 0000483809. Na dzień 10.07.2020 struktury Związku tworzyły Jednostki Strzeleckie:
Komendantem Związku jest bryg. ZS Marek Matuła.
Związek Strzelecki Rzeczypospolitej powstał w 2012 roku. Definiuje się jako „patriotyczne i pro-obronne, dobrowolne, samorządne, niezarobkowe stowarzyszenie młodzieży polskiej i osób dorosłych”. Związek proponuje swoim członkom szkolenia z zakresu wychowania patriotycznego, umiejętności paramilitarnych i innych (organizacja turystyki i wypoczynku, podstawy dziennikarstwa itd.)[13].
Komendantem Związku jest mł. insp. ZS Piotr Wojciechowski.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.