![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3c/W%25C5%2582adys%25C5%2582aw_Eminowicz.jpg/640px-W%25C5%2582adys%25C5%2582aw_Eminowicz.jpg&w=640&q=50)
Władysław Eminowicz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Władysław Eminowicz (ur. 1837, zm. 23 marca 1864) – podpułkownik, naczelnik wojenny województwa sandomierskiego od 10 czerwca do 24 września 1863 roku[1], dowódca w powstaniu styczniowym.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3c/W%C5%82adys%C5%82aw_Eminowicz.jpg/320px-W%C5%82adys%C5%82aw_Eminowicz.jpg)
Początkowo walczył w grupie Mariana Langiewicza, po bitwie pod Grochowiskami jako kapitan, i szef sztabu w oddziale płk. Dionizego Czachowskiego. Był głównym reżyserem wiosennej kampanii Czachowskiego. Po bitwie pod Ratajami przebywał w Galicji i powrócił do Królestwa, lecz za porażkę pod Wirem 23 sierpnia 1863 został poddany pod sąd wojenny i niesłusznie zdegradowany.
Wyjechał do Wiednia, ale już w początkach 1864 powrócił do walki i brał udział w bitwie opatowskiej w oddziale Kality-Rębajły 21 lutego 1864 i został ciężko ranny. Przywrócono mu rozkazem gen. Hauke Bosaka stopień podpułkownika z 26 lutego 1864, zatwierdzony postanowieniem Rządu Narodowego 25 marca 1864, lecz 23 marca 1864 zmarł od ran. Został pochowany w Kiełczynie.